Zrozum, czym jest wolność słowa i jakie są granice prawa – 31.12.2024 – Władza

A jest prawem podstawowym zagwarantowanym w artykule 5 . Jej celem jest zapewnienie każdemu możliwości wyrażania opinii i pomysłów bez działań odwetowych.

Magna Carta chroni wolność wyrażania myśli, zabraniając anonimowości. Ponadto stanowi, że „ekspresja działalności intelektualnej, artystycznej, naukowej i komunikacyjnej jest bezpłatna, niezależnie od cenzury i licencji”.

Temat rozpatrywany jest także w świetle Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka z 1948 roku.

Artykuł 19 dokumentu stanowi, że „każdy człowiek ma prawo do wolności opinii i wyrażania jej; prawo to obejmuje wolność posiadania poglądów bez ingerencji oraz poszukiwania, otrzymywania i przekazywania informacji i idei wszelkimi środkami i bez względu na granice „.

Prawo ma jednak ograniczenia, jeśli chodzi o przestępstwa określone w przepisach. Według Pierpaolo Cruz Bottiniego, prawnika i profesora w USP Law School, przykładami w Brazylii są przypadki rasizmu, znęcania się, zbrodni przeciwko honorowi i ataków na demokrację.

Istnieją również szare obszary, do których mogą dotrzeć sędziowie w konkretnych sytuacjach. Debata staje się bardziej złożona ze względu na zakres spraw, od molestowania sądowego po mowę nienawiści.

Sprawa porusza opinię publiczną każdą decyzją dotyczącą znanych spraw, jak np. sprawa dziennikarza Breno Altmana płacącego odszkodowania za posty dotyczące wojny między Izraelem a Hamasem.

Innym przykładem jest determinacja ministra (Naczelnego Sądu Federalnego) Flávio Dino z homofobicznymi fragmentami.

Dla Paulo Henrique Cassimiro, profesora nauk politycznych na Uerj (Uniwersytet Stanowy w Rio de Janeiro), ważne jest, aby zrozumieć, że refleksja na ten temat nie jest jedynie legalna.

„Spór o to, czym jest wolność, a czym jest przemoc wobec wolności, ma charakter zasadniczo polityczny. Grupa, która uważała się za cenzurowaną, będzie argumentować, że broni stanowiska wolnościowego, podczas gdy grupa, która broniła cenzury, będzie uważała, że ​​broni godności tych, którzy którzy poczuli się urażeni” – stwierdza.

Dodaje, że temat jest owocną przestrzenią reprodukcji spolaryzowanej logiki politycznej.

Eksperci związani z wolnością słowa argumentują również, że w Brazylii nadal brakuje solidniejszej debaty, która gwarantowałaby to prawo. Jako okazję do zdefiniowania tych parametrów przytaczają wyrok Sądu Najwyższego z ogólnymi konsekwencjami.

Zobacz kilka niedawnych przypadków, które zmobilizowały opinię publiczną w sprawie granic wolności słowa.

Dziennikarz skazany za posty na temat Izraela

Dziennikarz Breno Altman został pod koniec października skazany na zapłatę odszkodowania w wysokości 20 000 dolarów australijskich za posty dotyczące wojny między Izraelem a Hamasem, uznane przez sądy za rasistowskie wobec Żydów.

Altman, który jest Żydem, twierdzi, że jego stanowisko nie jest antysemickie, ale przeciwne ludobójstwu Izraela w Gazie.

Wydając wyrok, sędzia zinterpretował, że 5 z 20 postów, które pojawiły się w ramach powództwa cywilnego złożonego przez Coniba (Izraelska Konfederacja Brazylii), zawierał rasizm ze względu na sformułowania takie jak „nie ma znaczenia, jakiego koloru są koty, ważne, aby były polują na myszy” i charakterystyką żydowskich syjonistów jako „drobnomieszczańskich zgniłych doktryną rasistowską, bojaźliwych, rasistowskich itp.” w interpretacji sędziego.

W dziedzinie karnej, w postach używając słowa „szczury”.

Dla Raísy Cetry, dyrektor wykonawczej organizacji Artigo 19, wyrok skazujący Altmana ilustruje „klasyczny przypadek” ograniczeń nałożonych na dziennikarzy, kategorię najczęściej atakowaną, jeśli chodzi o nękanie sądowe.

Według Pierpaolo Cruza Bottiniego, prawnika i profesora w USP Law School, sprawa ta stanowi przykład „tego wątłego podziału między wolnością słowa a obrazą honoru lub nawoływaniem do nienawiści”.

Pod koniec października minister Flávio Dino (STF) nakazał usunięcie ksiąg prawniczych zawierających teksty homofobiczne i mizoginistyczne.

Prace zawierały fragmenty, w których na przykład stwierdzono, że AIDS „istnieje wyłącznie dzięki niezdrowym praktykom homoseksualizmu”. Sędzia zrozumiał, że konkretny przypadek mowy nienawiści nie jest chroniony wolnością słowa.

Zezwolił na ponowne udostępnienie legalnych utworów publiczności pod warunkiem usunięcia fragmentów niezgodnych z Konstytucją i ustalenia odszkodowania w wysokości 150 000 R $ za zbiorowe szkody moralne.

Materiał został zakwestionowany przez Ministerstwo Publiczne po tym, jak studenci UEL (State University of Londrina) w Paraná znaleźli go w bibliotece uczelni. Wniosek o wycofanie dotyczył pięciu książek wydawnictwa Editora Conceito Editorial Ltda, lecz Dino zrozumiał, że jedna z nich nie podlega ograniczeniu.

Ministerstwo Publiczne zwróciło się także o zniszczenie ksiąg. Sprawa trafiła do STF w drodze odwołania. W 2016 roku powództwo zostało oddalone przez Federalny Sąd Okręgowy IV Rejonu, który uznał, że utwory nie mają potencjału szerzenia nienawiści.

Dla Charlene Nagae, prawniczki i współzałożycielki Instituto Tornavoz – stowarzyszenia oferującego obronę prawną w sprawach dotyczących wolności słowa, nie było jasne, czy decyzja ministra uwzględniała np. żądanie zniszczenia ksiąg. Mówi, że dzieła rzeczywiście zdawały się nawoływać do dyskryminacji, która jest konstytucyjnie zakazana, ale decyzja o wycofaniu książek z obiegu jest „zawsze trudna”, także pod względem operacyjnym.

Monark skazany na karę więzienia za obrazę Dino

W październiku YouTuber Bruno Monteiro Aiub, znany jako , został aresztowany w ramach początkowo półotwartego reżimu za obrazę.

Ustalono również odszkodowanie w wysokości 50 000 R $. W wyroku skazującym nawiązano do wypowiedzi influencerki na temat ówczesnego Ministra Sprawiedliwości Luli, którego nazywano „cholernym autorytarnym”, „grubym” i „gównem”.

Sędzia Maria Isabel do Prado z 5. Sądu Federalnego w São Paulo zinterpretowała, że ​​wypowiedzi YouTubera wykraczają poza wolność słowa.

Dla Charlene Nagae i Raísy Cetry kara pozbawienia wolności jest nieproporcjonalna. Nagae stwierdza, że ​​międzynarodowe trybunały praw człowieka od lat mówią o nieproporcjonalności istnienia przestępstw przeciwko honorowi, co jego zdaniem wymaga ponownego przemyślenia w Brazylii.