Zarząd nie realizuje planu ochrony warstwy wodonośnej Doñana rozpoczętego 10 lat temu | Klimat i środowisko

Większość działań ogłoszonych przez rząd Andaluzji (PP) mających na celu rewitalizację uszkodzonego poziomu wodonośnego Doñana pozostaje w szufladzie lub jest bezczynna 10 lat później. Organizacja ekologiczna WWF przeanalizowała środki, które zarząd regionalny ogłosił w słynnym , kiedy były już widoczne czerwone znaki ostrzegawcze, które wskazywały na jego straszny stan z powodu intensywnego rolnictwa i turystyki. Natomiast w przypadku rezerwy widać napięcie Zarządu: zrealizowano jedynie 14 z 62 działań zaplanowanych w perspektywie krótkoterminowej (23 %), w ciągu pięciu lat połowa została wykonana w połowie (54 %), a pozostałe 23 % w ogóle nie zostało zrealizowanych zaczął i pozostaje sparaliżowany.

Ocena z egzaminu dotyczącego planu ratunkowego Doñana, wystawiona przez organizację, która najlepiej zna ten teren, jest katastrofalna. W ciągu pięciu lat odsetek ten wzrósł zaledwie o sześć punktów. Teraz, po przeanalizowaniu poszczególnych środków, napięcie jest oczywiste. „Zarząd nie odrobił pracy domowej. Plan Truskawkowy kończy się w 2029 r., a mimo to obecnie 77% środków krótko- i średnioterminowych pozostaje niezrealizowanych (…) Brak woli politycznej i ciągłe próby wprowadzenia przez Zarząd amnestii są ewidentne, poprzez propozycje dotyczące nielegalnego nawadniania zmodyfikować prawo rozpatrywane w parlamencie” – krytykuje Felipe Fuentelsaz, specjalista z tej organizacji pozarządowej ds. Doñany.

Wśród niezgodności wyróżniają się korytarze ekologiczne, dla których nie wydzielono jeszcze domeny publicznej i gdzie znajduje się jeszcze 149 studni i stawów, czyli prywatne szklarnie zajmujące aż 136 hektarów. Równolegle na terenach leśnych specjalnej ochrony nadal znajduje się 316 hektarów upraw pod plastikiem. „To opóźnienie [del plan] „Może być jeszcze gorzej, biorąc pod uwagę, że począwszy od 2025 r. plan przewiduje nowy pakiet środków na ostatni okres” – dodaje.

Plan narodził się za czasów rządu socjalistycznego, ale minęło sześć lat, odkąd władzę wykonawczą przejął Juan Manuel Moreno, a Plan Truskawkowy nie podniósł głowy. Zamiast promować środki wynikające z konsensusu, mające na celu położenie kresu nielegalnym uprawom truskawek, Rada postąpiła odwrotnie, przedstawiając wnioski ustawodawcze w celu uregulowania gleby w tych szklarniach. Chociaż jego pierwszą konsekwencją byłoby dalsze obniżenie niskiego poziomu warstwy wodonośnej Almonte-Marisma, uznanej za nadmiernie eksploatowaną, o powierzchni 2400 kilometrów kwadratowych i

W wyniku nieskuteczności Planu Truskawkowego i kierunku przeciwdziałającego ochronie przyjętego przez Radę oraz w odpowiedzi na międzynarodowe ostrzeżenia UNESCO i Komisji Europejskiej rok temu. Porozumienie o wartości 350 milionów położyło kres dwuletnim kontrowersjom i nagrodziło region Huelva w El Condado i dziewięć innych gmin za zaprzestanie wyczerpywania warstwy wodonośnej przez nielegalne szklarnie. Od tego czasu skomplikowane przetwarzanie sprawiło, że w Doñanie nie zauważono jeszcze wyników paktu. Tymczasem różnorodność biologiczna, a zwłaszcza ptaki wędrowne zatrzymujące się w rezerwacie w drodze do Afryki, nadal spadają.

Zarząd zaprzecza tej zasadniczej kwestii i uważa, że ​​tempo realizacji planu jest zadowalające. Departament Zrównoważonego Rozwoju i Środowiska odmówił odpowiedzi na pytania tej gazety i przesłał pisemną odpowiedź. „Należy podkreślić, że plan został pierwotnie opracowany bez wsparcia budżetowego, co wymagało planowania co roku jego realizacji i włączania go do rocznych budżetów dzięki współpracy wszystkich zaangażowanych administracji” – utrzymuje władza wykonawcza.

Alarm w odniesieniu do warstwy wodonośnej utrzymuje się cztery lata po uznaniu, że trzem podziemnym zbiornikom wód – La Rocina, Almonte i Marismas – grozi nieosiągnięcie dobrego stanu. Technicy i hydrogeolodzy obliczają, że „obecnie w sposób niezrównoważony wydobywa się więcej wód gruntowych, niż wprowadza się je ponownie do warstwy wodonośnej, przy wskaźniku eksploatacji warstwy wodonośnej na poziomie 109%. Jednak liczba rolników zubożających warstwę wodonośną była stopniowo zmniejszana i jeśli pięć lat temu na 1600 hektarach nieregularnych upraw, które bez pozwolenia plądrowały wody gruntowe, obecnie jest ich 1190 – wynika z najnowszych obliczeń teledetekcji WWF.

Jednak presja intensywnej uprawy jagód na warstwę wodonośną jest podobna jak dziesięć lat temu i wynosi około 11 000 hektarów. Zamykanie studni przez władze – Ministerstwo Przekształceń Ekologicznych i Juntę – ma niewielki skutek odstraszający, ponieważ rolnicy wiedzą, że opłaca się im płacić kary w zamian za wyniki ekonomiczne, jakie zapewniają szklarnie truskawek.

„Występuje poważne opóźnienie we wdrażaniu priorytetowych działań, takich jak likwidacja nielegalnych nawadniań poza nadającymi się do nawadniania gruntów rolnych, renaturyzacja osiedli leśnych nielegalnie przekształconych w rolnictwo, realizacja korytarzy ekologicznych czy zamknięcie nieuregulowanych podziemnych zlewni” – krytykuje Fuentelsaz. Plan Zarządu teoretycznie wkracza obecnie w ostatnią fazę, fazę długoterminową, gdyż zakończy się po 15 latach.

Z okazji tej rocznicy WWF zwrócił się do Zarządu o zastosowanie Planu Truskawkowego „i o wyeliminowanie raz na zawsze wszystkich tych nielegalnych hektarów do nawadniania, zamiast szukać sposobów na opóźnienie, aby utrzymać całkowicie niezrównoważony stan zużycia wody”. Ponadto ekolodzy zwracają się również do Konfederacji Hydrograficznej Gwadalkiwiru – zależnej od ministerstwa – o podjęcie zapobiegawczego i pilnego zamknięcia wszystkich poboru wody wykazujących oznaki niezgodności z prawem oraz o zatwierdzenie programu działań mających na celu przywrócenie poziomu warstwy wodonośnej do poziomu z przeszłości.

Emilio Rodríguez, przedstawiciel ministerstwa ds. planu Doñana, unika krytyki braku wykonania przez Zarząd planu na 2014 rok i jego kontrowersyjnej ustawy, z której zrodził się pakt, i stara się myśleć pozytywnie: „Stwierdził, że plan pozwolił nawadnianie należy zorganizować w oparciu o kryteria techniczne, które w tamtym czasie uważano za właściwe. Oczywiście nie wszyscy zgadzali się z tym zapisem i niektóre decyzje zostały zaskarżone do sądów. Choć nie uzyskali korzystnych orzeczeń, realizacja planu rzuca światła i cienie. Wraz z kolejnymi nielegalnymi zajęciami wytworzyła się zaostrzona sytuacja społeczno-ekonomiczna, która leży u podstaw decyzji ministerstwa.”

Rodríguez chwali plan pomocy gospodarczej, który jest obecnie opracowywany, ale nie unieważnia to wielu działań w parku, które utknęły w martwym punkcie: „Obecne zaangażowanie ministerstwa, we współpracy z Zarządem i poprzez Pakt na rzecz Doñany, ma na celu przezwyciężenie i wykraczać poza wyniki tego planu lub innych inicjatyw, ucząc się na ich doświadczeniach i poprawiając ich wyniki dzięki bardziej wszechstronnemu i dogłębnemu podejściu”. Choć biurokracja oznacza, że ​​wielomilionowa pomoc na uprawę nielegalnych upraw pozostaje w toku, stan parku słabnie w oczekiwaniu, aż deszcze przywrócą krytyczny poziom warstwy wodonośnej.