Zacisk między PP a Junts udaremnia przeszacowanie emerytur i stawia rząd na linach | Hiszpania

Ciche porozumienie pomiędzy PP i Junts zadało w tę środę najgorszy parlamentarny cios zadany temu rządowi i po raz kolejny wzbudziło poważne wątpliwości co do żywotności legislatury. Prawica narodowa i kataloński ruch niepodległościowy ponownie zbiegły się w swoich manewrach mających na celu ukaranie Pedro Sáncheza, tym razem z bardzo poważnymi, bezpośrednimi konsekwencjami dla obywateli: ich wspólne głosowanie przeciwko omnibusowemu dekretowi władzy wykonawczej powoduje chwilowe zamrożenie i pewną pomoc dla poszkodowanych nad wulkanem Dana czy La Palma.

Każda parlamentarna porażka rządu jest zwykle witana entuzjastycznym aplauzem ze strony prawicowej ławy. Tym razem jednak reakcją było jedynie gęste milczenie, gdy przewodnicząca Kongresu Francina Armengol ogłosiła wynik dekretu omnibusowego: 177 głosów przeciw, 171 za i 1 wstrzymujący się. Partia Ludowa, przy niezastąpionej pomocy Juntów, zmusiła władzę wykonawczą do ugryzienia kurzu, ale konsekwencje tego politycznego klapsa dla zwykłych ludzi sprawiły, że niewskazane było witanie jej podczas jakichkolwiek uroczystości.

PP głosowała przeciwko bardzo szerokiemu dekretowi, zawierającemu ponad sto artykułów i zawierającemu liczne środki społeczne, trzymając się po prostu jednej z kwestii objętych tego rodzaju ogólnikiem: obecnej siedziby Instytutu Cervantesa, będącej niegdyś siedzibą rządu baskijskiego siedziba Republiki. W przypadku Junts grupa nie podała nawet konkretnego powodu. Jej rzeczniczka, Míriam Nogueras, została już zapowiedziana przez Carlesa Puigdemonta i przypuściła zapalający atak, zdecydowanie najostrzejszy w jej grupie od czasu, gdy 14 miesięcy temu poparła inwestyturę Sáncheza. Jego wachlarz dyskwalifikacji socjalistów obejmował takie określenia, jak „manipulatorzy”, „handlarze łupinami”, „piraci” czy „szantażanci”.

PP i Junts zapewniły, że są skłonne naprawić konsekwencje, jakie dla obywateli wywarła polityczna kara wymierzona przez Rząd. Partie popularne przedstawiły już projekt ustawy o przeszacowaniu emerytur, którego zatwierdzenie w najlepszym wypadku zajmie tygodnie. Nogueras wezwał tymczasem władzę wykonawczą do przedstawienia odrębnych rozporządzeń zwiększających emerytury dla emerytów i pomoc dla użytkowników transportu.

Ale ten uszkodzony ma znacznie większe rozmiary. Grupy parlamentarne często krytykowały tendencję rządu do uwzględniania w swoich dekretach najróżniejszych kwestii i nie było to wyjątkiem. Do paraliżowanych kwestii należą moratoria na eksmisje i cięcia w podstawowych dostawach dla rodzin znajdujących się w trudnej sytuacji, ulgi podatkowe na poprawę zużycia energii w domach i pojazdach, aktualizacja dostaw funduszy państwowych do wspólnot autonomicznych i rad miejskich lub kwota 4,5 miliona, które miały zostać przekazane przydzielone Ceucie – zarządzanej przez PP – na przyjmowanie nieletnich imigrantów.

Pierwsza w tym roku sesja plenarna parlamentu obnażyła w całej swej brutalności niepewność rządu, który doprowadził do upadku dwóch z trzech wydanych przez siebie dekretów. Drugą porażkę uznano za oczywistość: próbę przedłużenia podatku na duże przedsiębiorstwa energetyczne na kolejny rok, uzgodnioną przez PSOE i Sumara z ugrupowaniami bardziej lewicowymi, wiedząc, że zostanie ona unieważniona przez to, co kilku rzeczników ponownie określiło jako „koniunkcja prawa”, w tym przypadku z dodaniem PNV. Debata unaoczniła ideologiczne starcie pomiędzy sojusznikami władzy wykonawczej, zwłaszcza pomiędzy dwiema baskijskimi siłami suwerennymi, EH Bildu i PNV. I doprowadziło to do kolejnego głośnego ataku na PSOE ze strony przywódczyni Podemos Ione Belarry, której werbalna eskalacja posunęła się nawet do oskarżenia jej o „zdradę obywateli”, a nawet promowanie „przemocy społecznej”.

Jedyne zwycięstwo, jakie odniósł Rząd, miało także pewien gorzki odcień. Kongres zatwierdził dekret zawierający porozumienie osiągnięte latem ubiegłego roku pomiędzy pracodawcami a związkami zawodowymi w sprawie modyfikacji systemu emerytalnego m.in. w celu ułatwienia dobrowolnego kontynuowania pracy po przekroczeniu wieku emerytalnego. Jednak władza wykonawcza obroniła to wyzwanie dzięki wsparciu PP, ponieważ zarówno Junts, jak i suwerenna lewica – ERC, EH Bildu i BNG – a Podemos głosował przeciw.