Wybory legislacyjne i regionalne w Wenezueli: spacer dla Chavismo, kariera przeszkód dla opozycji

Wenezuela świętuje wybory legislacyjne i regionalne w tę niedzielę w środku nowej fali aresztowań głosów krytycznych i aktywistycznych, uwzględnionych po wyborach prezydenckich w dniu 28 lipca, w których Nicolás Maduro przyznał zwycięstwo, pomimo lawiny skarg oszustwa, rząd stwierdza obecnie jako osiągnięcie tego wezwania, próbując sprzedać je jako dowody na jego demokratyczne wakacji. Jednak wszystkie procesy wyborcze w Wenezueli od 2015 r. Zostały zaprojektowane w większym lub mniejszym stopniu, aby sprzyjać trwałości Chavismo u władzy.

Powtarzające się manewry reżimu były, zgodnie ze zwykłymi skargami opozycji i organizacji międzynarodowych, nawet po wygraniu; reformy przepisów wyborczych w celu promowania nadmiernej reprezentacji najbardziej głosowanych list; Blok techniczny, który utrudnia rejestrację wniosków z możliwością wygrania; systematyczne wykluczenie głosowania za granicą; Kontrola głosowania poprzez korzyści społeczne, a także korzystanie z zasobów państwowych i całej siły kampanii.

W tę niedzielę prezydent Maduro zaoferował nagrody 10 obwodom każdego państwa, w którym jego koalicja przyjmuje więcej głosów. Dzień po wyborach Prezydent obiecał, wykonanie projektu, które rozpocznie się społeczność. To dąży do Chavismo do stymulowania głosowania przeciwko wezwaniu do wstrzymania wstrzymania się od większości sektora opozycji, który pozostaje stanowczy w obronie wyników prezydenckich z 28 lipca. Aby wyjaśnić złożoną mapę opozycji wenezuelskiej, wrażliwość, która prowadzi z drugiej strony, są przywódcy tacy jak asijacie w zgromadzeniu, manifem, które ujrzają refleksyjne, które są gubernowane, które są rządzeniem, w którym stała się, stanowi, stanowi, stanowi, stanowi, stanowi, stanowi, stanowi, stanowi. Maracaibo lub którzy uczestniczą.

Od 2015 r. Do składnika

Gwarancje wyborcze były systematycznie złamane w Wenezueli, przez co najmniej dekadę. Są to wyraźna historia, że ​​Chavismo, która do tej pory reprezentowała co najmniej połowę Wenezuelczyków, nie jest skłonna dać kontrolę nad władzą. Opozycja zdobyła większość mandatów i od Sądu Sprawiedliwości Najwyższego większość parlamentarnych, dopóki ustawodawstwo nie zostało opróżnione z oświadczeniem pogardy, najpierw, a następnie wezwaniem do krajowego Zgromadzenia Zbadającego jako przeciwdziałania.

To był pierwszy znak, że Chavismo traci większość w kraju. W wątku wenezuelskiego konfliktu politycznego, który w końcu doprowadził społeczność międzynarodową do włączenia alarmów o autorytarnym dryfie w Wenezueli. Większość demokracji na świecie nie znała autorytetu tego przykładu i zaczęła nakładać pierwsze sankcje wobec urzędników i podmiotów rządowych jako karę za naruszenie popełnionych praw. Opozycja pochodziła od posiadania tylko jednej trzeciej deputowanych w poprzednim okresie, kiedy próbował odwrócić wpływ, że decyzja musiała zostać wstrzymana w cyklu legislacyjnym w latach 2005–2010, tylko w okresie, w którym Hugo Chávezowi udało się zmienić Konstytucję w celu ponownego wyboru na czas nieokreślony.

Kredyt 2017 został zwołany bezpośrednio przez Maduro. Rządził przez trzy lata i nigdy nie opracował nowej konstytucji. Zintegrowane w całości przez bojowników Chavismo, działał jako 585 członków pod kierunkiem dzisiejszego wiceprezesa Rodrígueza, początkowo i po Diosdado Cabello. Zgodnie z tym organem zatwierdzono przepisy takie jak prawo przeciw nienawiści, wykorzystywane do prześladowania sprzeciwu.

Gubernatory i wstrzymanie się od głosu

Ten sam konflikt w 2017 r., Kiedy odbyły się ponad trzy miesiące protestów przeciwko Maduro, odbyły się wybory dla gubernatorów, którzy mieli rok opóźnienia. Chavismo kontrolowane 20 z 23, a światło wyników 2015 może stracić znaczną część z nich.

Opozycja została podzielona na te wybory, w których rząd stosuje taktykę do przeniesienia centrów głosowania w ostatniej chwili, aby skomplikować wykonywanie głosowania w obwodach historycznie kontrolowanych przez jego przeciwników. Siły Antychavistas potępiły, że co najmniej 250 szkół wyborczych zostało przeniesionych do trudniejszych miejsc dostępu. Opozycja podbiła pięć gubernatorów, ale ostatecznie stracił jeden z Zulii, którą wygrał Juan Pablo Guanipa, który odmówił poddania się upoważnianiu krajowego Zgromadzenia Zbadania jako wymogu jego ćwiczenia. Został zwolniony ze stanowiska, a wybory zostały ponownie wezwane, w którym wygrał kandydata Chavismo. Dwa miesiące później miejscy naznaczone rozczarowaniem tego, co wydarzyło się z Guanipą i wezwaniem do wstrzymania się od większości opozycji, która mogła wygrać tylko 27 z 335 burmistrzów, zostało wezwanych.

Awaria 2018 i guaidó

W 2018 roku grali, a opozycja przygotowała się do przygotowania podstawowych do przybycia z silnym kandydatem lub kandydatem. Ale ten sam składnik stworzony jako Maduro zwołał je z wyprzedzeniem. Byli 20 maja 2018 r. – najniższych w wyborach prezydenckich – po zablokowaniu opozycyjnej karty blokowej, nielegalizacji największych partii pierwszej sprawiedliwości i popularnej opozycji woli i wyłączania głównych przywódców Machado, takich jak Henrique Capriles Radonski, Leopolo López (który był w więzieniu domowym) i María Corina. Z tych powodów opozycja zwana wstrzymanie się od powstrzymania. Dissent of Chavismo pojawił się jako rywal w krótkiej kampanii i pod górę, po podpisaniu porozumienia demokratycznego, które później potępiły, że nie zostali spełnione. Wybory te nie zostały uznane przez społeczność międzynarodową, dlatego luka zaczęła się otwierać w legitymacji Maduro.

Po 2019 r. I w trakcie jeszcze trudniejszych sankcji oblężenia, które obejmowały działalność naftową, odbyły się wybory parlamentarne, w których opozycja postanowiła również powstrzymać. Zarzutem było zaangażowanie w strategię zawarte przez Guaidó, poparte ideą głosów uzyskanych w 2015 r., Parlament opozycyjny był jedynym przykładem uzasadnionej władzy w Wenezueli Demokratycznie wybranej. Pomimo intencji zgromadzenie narodowe całkowicie Chavista ponownie zostało ustawowe z Kapitolu Caracas. Społeczność międzynarodowa zakwestionowała brak przejrzystości i warunków tych wyborów. Jedynym dysydenckim głosem w tym parlamencie był Komunistyczna Partia Wenezueli, były sojusznik Chavismo.

Powrót obserwacji

W 2021 r. Ostatnie wybory regionalne gubernatorów i burmistrzów puls negocjacji między Chavismo a opozycją miała pewien wynik. Byli pierwsi z międzynarodową obserwacją podobnej Unii Europejskiej od 2006 r. I byli zorganizowani przez nowy organ recepturów, w którym po raz pierwszy dwóch z pięciu członków było powiązanych z opozycją, postulowanymi przez społeczeństwo obywatelskie. Dzisiaj i Roberto Picón, uwięzieni za to, że był doradcą technicznym wyborczym Koalicji Opozycji, a następnie zwolniony. Rząd podjął publiczne zobowiązania, takie jak wyeliminowanie postaci „LOS Protores”, urzędnicy wyznaczeni z prezydencji w celu zbojkotu zarządzania przeciwnikami wybranymi w niektórych stanach i gminach.

Poprawa warunków uczestnictwa nie uniknęła szczelin w opozycji do zastosowania niektórych pozycji, które zostały utracone przez podziały między stronami. Wybory wezwały 41% elektoratu i stały się przeciwnikiem, które zajęło cztery rządy i prawie jedną trzecią burmistrza. W tych wyborach istniała sprawa Barinas, kiedy opozycji zdominowała państwo uważane za kołyskę i bastion Chavismo, do tej pory rządził tylko członkami rodziny Hugo Cháveza.

W przypadku tego terytorium Llanero na południu kraju przywódca popularnego Will Freddy Superlano został postulowany, aresztowany i Incommunicado od czasu wyborów w lipcu ubiegłego roku. Jednak najwyższy wyłączył go po wygraniu wąskiego marginesu Argenisowi Chávezowi, bratowi byłego prezydenta. Między walkami a negocjacjami, Chavismo zgodził się

Jego substytuty. Zaakceptowali konkurowanie z Sergio Garrido, którym udało się ponownie pokonać kandydata rządu, a w tę niedzielę dąży do powtórzenia się na stanowisku.

Brak warunków, pomimo umów

Sytuacja podobna do tego, co wydarzyło się z Garrido, zdarzyła się drugą próbą zastąpienia Marii Corina Machado, wybranej 92% głosów w podstawowej i zawetowanej przez Supreme.

Wraz z tym nowym dyskwalifikacją rozpoczęła się podróż do pułapek do wyborów 28 lipca, określona po podpisaniu umów Barbadosu, z kolei gotowanego do pożaru międzynarodowych negocjacji ze Stanami Zjednoczonymi i pod sponsorem Norwegii. Były to zobowiązania do „wolnych wyborów”, ale w dużej mierze byli sami na papierze. W poprzednich miesiącach wyborów doszło do szeregu aresztowań przywódców politycznych. Nowa rada wyborcza całkowicie sojuszniła Maduro była odpowiedzialna za ich zorganizowanie. Nawet w tych warunkach obecność międzynarodowej obserwacji Unii Europejskiej została osiągnięta – wyjaśniono z góry – i Carter Center, a także wysoki uczestnictwo podtrzymywany przez pragnienie politycznej zmiany 80% Wenezuelczyków, zgodnie z sondami tego czasu.

Po tym, co wydarzyło się z wynikami z 28 lipca, przesłuchane przez delegacje obserwatorów i które nie zostały jeszcze oficjalnie opublikowane publicznie, wybory w niedzielę są dokonywane w jednym z najgorszych scenariuszy w ostatnich latach. Ponad 900 więźniów politycznych, wzrost represji wobec sprzeciwu wraz z aresztowaniem Juana Pablo Guanipa w czasach głosowania, większą nieprzezroczystość w procesach sędziego i demobilizację większości Wenezuelan, podzielonych między powstrzymaniem się, jak Machado nazwał Radonski i Rosales.