Wolontariusze z ukraińskiej pszczoły: Politycy powinni szukać rozwiązania, aby ta wojna nie stała się wojną naszych dzieci (reportaż)
Nic nie zmieniło się na siłowni jednej ze szkół w mieście Buča niedaleko Kijowa: nic się nie zmieniło na pierwszy rzut oka: zamiast ogrzewania i różnych pomocy sportowych, wciąż rozprzestrzeniają stojaki z sieciami kamuflażowymi, które od trzech lat oddziały lokalne kobiety dla wojsk ukraińskich.
Kiedy zgłaszam się na ochotnika z organizacji Bučanský Spider, walczyli z brakiem sieci rybackich. Teraz wydawało się, że materiał miał więcej niż wystarczająco. Na siłowni było wiele tkanin z odcieniami zieleni i brązu oraz pudełkami gotowymi do wysłania z przodu.
„Nasza praca nie jest zatrzymana, front nadal ma swoje żądania”, wita mnie w warsztatach Alony Ščerbanukova, którą kiedyś nazwałam „Camouflage Champion”. Natychmiast ocenia, że aby móc dziać sieci, potrzebują wystarczającej liczby ludzi, wystarczającej ilości materiałów.
„Jeśli chodzi o po raz pierwszy, robimy zapasy. Ponieważ nigdy nie wiemy, czy będziemy mieli wystarczająco dużo pieniędzy. Jeśli chodzi o ludzi, to mój„ ulubiony okres ” – czas ogrodu”, zauważa i wyjaśnia, dlaczego tym razem jest tylko kilka kobiet. Jeden siedział za maszyną do szycia, drugi z pasków tkaniny, którą na drutach siatkę o szerokości kilku metrów.
Przybyłem do kobiet z Buča z trudnym pytaniem: czy uważają, że zawieszenie broni może poczekać w dającej się przewidzieć przyszłości?
Wkrótce po bezpośrednich negocjacjach między Ukrainą a Rosją i Eterem były frazy dyplomatyczne, a skandaliczne oświadczenia. Jeden z nich zajęł szef rosyjskiej delegacji Vladimira Medinsky’ego, który miał ukraińskiego negocjatora, że Rosja jest gotowa walczyć z Hoc i „Forever”. Czy Ukraińczycy są gotowi?
„Rosjanie już to wydali. To, co mówią, nie zwracają zbyt dużej uwagi, ale jako ukraińscy, oczywiście, oburza mnie, gdy mają wymagania, w których powinniśmy być zajęci. Wszyscy widzieliśmy Kijowa za trzy dni”. Wierzę, że nasi żołnierze, mniej politycy, ale rozumiem
Według niej ostatni proponowany zawieszenie broni w Buč „cieszył się”.
„Cannonade zaczęła się o północy. Jeden poczuł, że wszystko, co można było zestrzelić, zostało zestrzelone tuż nad nami. I tego, co nie strzelało do Kijowa”, był zły. „Śpiliśmy pewnej nocy bez alarmu w ciągu ostatnich kilku tygodni! Nie wiem, czy jest to warte takiego broni”.
Ponadto dodaje, że mężczyźni nie mają zawieszenia broni z przodu, wojna trwa od 2014 roku i wszyscy wiedzą, jak to działa w praktyce.
Co jeśli będą blefować?
„Medinsky powiedział, że wojna ze Szwedami trwała 21 lat” – powiedział Ksenija, jeden z wolontariuszy Bučan, z którym weszliśmy na siłownię, podczas gdy z innymi kobietami, kawałki ciemnozielonej tkaniny między oczami ogromnej siatki rybackiej.
„Tylko jeśli są gotowi walczyć tak długo, ich żołnierze. Nie poddają się z tym? W końcu mają rodziny. Nie wszyscy chcą umrzeć za Rosję”, mówi jeden z nich, którzy słuchali słów Kseniyi.
„Myślę, że próbują nas zaskoczyć. Blufują” – kontynuuje Ksenija, uznając, że Rosjanie, którzy idą na front, próbują zmotywować rosyjski rząd wysokimi pensjami. Ponadto, gdyby Rosjanie nie mieli problemów z mobilizacją, być może Kim Jong-una poprosiłaby żołnierzy Korei Północnej?
„Rosyjska gospodarka może nie być tak potężna, jak wyglądają. Prawdą jest jednak, że jest to wyczerpująca wojna. Chodzi o to, kto trwa dłużej. Mam więc nadzieję, że dadzą nam silniejszą broń i będziemy mogli wytrzymać dłużej. Jeśli będziemy przetrwać, ich gospodarka spadnie na kolana.
Kobiety, które stopniowo dołączyły do naszej debaty, nie widzą jej różowego.
Wskazują, że Rosjanie zmotywują wojnę, aby ich powstrzymać, gdy zostaną zmiażdżone przez prawdziwą nędzę. Obawy dotyczące eksplozji w środku zmusi Moskwę do nadejścia na hamulec – odejdzie od budżetu wojennego i kieruje środkami, w których spali się najbardziej w Rosji.
„Nadzieja nie zgasi. Nadal uważam, że będą również uwzględniać nasze wymagania, nie tylko o to, o co prosi Rosja. Nie polegam już na Trump. Raczej polegam na przywódcach europejskich”, mówi jeden z nich, który przedstawił się jako Ludmila.
Większy horror okupacji niż z bomb
Rozmowa z kobietami w sieciach dzianinowych miała jeden gorzki wymiar – wszyscy doświadczyli rosyjskiej okupacji w 2022 r. Jakieś pięć dni, inne piętnaście.
„Ktokolwiek miał szczęście, wydostał się, który nie umarł. Byłem świadkiem, w jaki sposób mężczyzna został sprowadzony na nasz sąd, gdzie znajdował się szpital. Rozerwał nogę. Później dowiedzieliśmy się, że jego żona i dwoje dzieci zostały zastrzelone. Aby otaczyć Kijda, co ostatecznie doprowadziło do zniszczenia wielu miast i wiosek na stolicy.
Wiedziałem, o kim mówi Ludmila. Mężczyzna, którego rosyjski ogień pozbawił kobiety, a dzieci nazywała się Oleksandr čykmarov. Syn Oleh Tovača, który zmarł w samochodzie, który zmarł w fatalnym ranku 5 marca, podążył za auto Cykmar. Rodziny chciały ewakuować się z Buča, ale znalazły się pod rosyjskim ogniem, który stracił życie czterech członków załóg dwóch samochodów.
Ksenija wiedział również, co oznacza słowo zawód. Rosyjscy żołnierze mieszkali w swoim bloku mieszkań, podczas gdy rodziny zajęte przez mieszkania zostały popchnięte w piwnicy. Według Ksenije mieli około czterdziestu w piwnicy, w tym kobietę w ciąży i dziesięcioro dzieci. Najmłodszy miał tylko trzy miesiące.
„Słuchaliśmy nadchodzących Rosjan, zostawiając drzwi do mieszkań. Ale dali nam spokój. Spędziliśmy pięć dni w piwnicy. Musieliśmy to w końcu zostawić, ponieważ dostaliśmy wodę i jedzenie, dzieci zaczęły płakać z głodu.
Jej rodzina była jedną z szczęśliwych i ostatecznie udało się dotrzeć do bezpieczeństwa w Kijowie. Ksenija nadal twierdzi, że nie doświadczyła większego horroru niż wtedy, gdy obserwowała Rosjanie na opancerzonych transporterach wchodzących do miasta. Bali się ich bardziej niż bombami, które spadły na sąsiednie ulice.
„Trzęsiłem się jak osika. Siedzisz i nie wiesz, co cię czeka. Myśleliśmy, że po prostu nas zabiją. Właśnie dlatego jestem przeciwko nim, aby dać im nasze terytorium. Krótko mówiąc, zdrada wszystkich tych ludzi” – dodaje.
Zwiększenie luki
Alona zdecydowanie wskazuje również, że jeśli groziłby życie pod rządami rosyjskimi, opuści kraj.
„Nie wiem, jak to się skończy. Po prostu wiem, że nie chcę opuszczać Ukrainy. Urodziliśmy się tutaj, to nasz dom” – powiedziała.
Zapytałem ją, czy nadal wierzy, że zwycięstwo dotyczy Axiomaka Ukrainy, rodzaju wszystkiego, jak opisała to w styczniu 2023 r.
„Nadal w to wierzę” – mówi szybko. „Nie jestem gotowy zrezygnować z naszego terytorium. Chcę uczciwego pokoju. Jeśli daliśmy Rosjanom terytoria, których chcą, nic się nie zmieni. Mają Krym. To coś zmieniło? Ale zdaję sobie sprawę, że to prawdopodobnie się stanie. W takim przypadku ich apetyt będzie po prostu rozwinąć. Sieć z kawałkami zielonej tkaniny.
Zauważyła jednak, że społeczeństwo zwiększa lukę wśród tych, którzy nadal pomagali armii, a tych, którzy wrócili do życia, tak jakby chcieli zapomnieć, że wróg nadal stoi przed bramami.
Według niej Ukraina tracą głównie wojnę informacyjną w tej sytuacji. Podczas gdy młodsi przynajmniej podejrzewają, jak ważna jest higiena informacji, starsze mają ją inaczej.
„Uważają, że kiedy ktoś gdzieś coś napisał, oznacza to, że to prawda. Wiele Fejkov rozprzestrzenia się, fałszywe informacje i ludzie tworzą opinię – jutro, jutro zaprasę haft. Firma jest zmęczona. Ponieważ pod stałą presją jest trudniejsze”, powiedziała z pewnym zrozumieniem w swoim głosie.
Przypomina jednak, że na początku wojny istniała jedność w społeczeństwie, dziś ludzie po raz kolejny zamykają bąbelki społeczne. „Jeśli nie obudzimy się i przestaniemy się gryźć, nawet jeśli wojna się skończy jutro, są bardzo duże problemy. Zacznie się wyjaśniać z innymi, którzy zrobili to, co zrobił” – pomyślała.
A co powinno się stać, aby Ukraińczycy ponownie się zjednoczyć? Alona nie ma jasnej odpowiedzi.
„Kiedy wojska rosyjskie stały w pobliżu Kijowa, ludzie bali się i robili coś. Dzisiaj, kiedy wojna jest na Wschodzie, scenariusz z 2014 r. Powtórzy się ponownie. Nie wystarczy tylko powtórzyć to, czego doświadczyliśmy w 2022 roku.
