W wieku 96 lat zmarł Jean-Marie Le Pen, historyczny przywódca ultraprawicy we Francji

Miał problemy zdrowotne co najmniej od kwietnia 2023 r., kiedy doznał zawału serca

KLARA BALBI

SÃO PAULO, SP (FOLHAPRESS) – We wtorek w wieku 96 lat (7) zmarł Jean-Marie Le Pen, historyczna postać francuskiej ultraprawicy. Informację potwierdziła agencja informacyjna AFP rodzina polityka.

Lider pomógł założyć partię, która w ostatnich latach stała się centralną częścią francuskiej polityki – Front Narodowy (FN), przemianowany później na Zgromadzenie Narodowe (RN). W momencie tworzenia partii, w 1972 r., skupiała ona ekstremistyczną prawicę, która była podzielona od upadku reżimu Vichy.

Przez następne 50 lat Jean-Marie w dalszym ciągu przyciągał uwagę francuskiej opinii publicznej obraźliwymi i polaryzującymi wypowiedziami, co stanowiło konfrontacyjną postawę, która w pewnym stopniu zapowiadała postawę populistycznych przywódców ultraprawicowych, którzy powstali w 2010 roku.

Radykalny konserwatysta został w 2015 roku wyrzucony z FN przez własną córkę Marine Le Pen. To ona, która obecnie prowadzi sondaże dotyczące zamiarów głosowania w kolejnych wyborach prezydenckich, skutecznie przeprowadziła proces łagodzenia wizerunku partii podczas podejmowania decyzji objął stanowisko w 2011 r., łagodząc ekstremistyczną retorykę partii i wydalając członków, którzy mogą budzić kontrowersje.

Ojciec i córka mieli jednak ten sam cel: prezydenturę Francji. Podczas gdy Marine trzykrotnie kandydował do Pałacu Elizejskiego, z czego dwa ostatnie przegrał z obecnym prezydentem Emmanuelem Macronem, Jean-Marie w ciągu swojej wieloletniej kariery politycznej zrobił to pięciokrotnie.

Ostatni z nich miał miejsce w 2007 r., kiedy zajął czwarte miejsce, co było oznaką jego zmniejszonych wpływów. Wybory, w których był najbliżej zwycięstwa, odbyły się w 2002 roku. W tym samym roku ówczesny kandydat zaskoczył, pokonując socjalistę Lionela Jospina i przechodząc do drugiej tury z Jacques’em Chiracem.

Dziesiątki tysięcy ludzi wyszło na ulice, aby zaprotestować przeciwko Jean-Mariemu, który ostatecznie przegrał z Chiraciem znaczną przewagą, uzyskując jedynie około 18% głosów w porównaniu z 82% w przypadku ponownie wybranego prezydenta.

Platforma polityczna ultraprawicowca, charakteryzująca się w ostatnich latach silną niechęcią do migracji, islamu i Unii Europejskiej (UE), nie zawsze była konsekwentna. Jednak jego ognista retoryka nie ustawała przez całe dziesięciolecia jego kariery politycznej, włączając w to pracę w Zgromadzeniu Narodowym i Parlamencie Europejskim.

Jego antysemickie, rasistowskie, ksenofobiczne i rasistowskie wypowiedzi były przyczyną kilkukrotnego skazania go przez sądy.

Negacjonista Holokaustu powiedział, że nazistowskie komory gazowe były „szczegółem” II wojny światowej i bagatelizował nazistowską okupację Francji, sugerował, że wirus Ebola jest rozwiązaniem pozwalającym kontrolować wzrost populacji, i twierdził, że ekolodzy to między innymi przebrani komuniści.

Jean-Marie urodził się w portowym mieście La Trinité sur Mer, w zachodniej Francji, w 1928 roku. Walczył za swój kraj w wojnie kolonialnej w Indochinach, która zakończyła się uzyskaniem niepodległości przez Wietnam, Kambodżę i Laos, oraz w nieudanej próbie przejąć Kanał Sueski, zanim w wieku 27 lat wygrał swoje pierwsze wybory do organów legislacyjnych.

Przerwał swój mandat, aby wziąć udział w algierskiej wojnie o niepodległość. Jego oświadczenie w obronie tortur Algierczyków przez armię francuską wzbudziło podejrzenia, że ​​brał udział w takich czynach, czemu zaprzecza.

Polityk borykał się z problemami zdrowotnymi co najmniej od kwietnia 2023 r., kiedy to przeszedł zawał serca. W 2024 r. jego nieobecność na rozprawie RN pod zarzutem defraudacji środków publicznych Parlamentu Europejskiego została uzasadniona „głębokim pogorszeniem” jego stanu fizycznego i psychicznego.

Prezydent Emmanuel Macron złożył kondolencje rodzinie ultraprawicowca. „Rola Jean-Marie w historii Francji należy do historii” – stwierdził w oświadczeniu.

Tymczasem centralne osobistości francuskiej ultraprawicy opłakiwały śmierć przywódcy. Jordan Bardella, który objął prezydenturę RN po ustąpieniu Marine w 2022 r., napisał, że jego myśli są z „jego rodziną, bliskimi i oczywiście Marine, której żałobę należy uszanować”.

„Był zawsze na służbie Francji i bronił jej tożsamości i suwerenności” – dodał w publikacji na X.
Eric Zemmour, ultraprawicowiec, który występował przeciwko Marine w 2022 r., stwierdził w tym samym serwisie społecznościowym, że dziedzictwo

Jean-Marie „będzie jego wizją i odwagą w czasach, gdy odważnych było niewielu”. „Poza kontrowersjami w nadchodzących dziesięcioleciach będziemy o nim pamiętać to, że był jednym z pierwszych, który ostrzegł Francję przed egzystencjalnymi zagrożeniami, które ją czekały”.

Lewicowy radykał Jean-Luc Melénchon stwierdził, że walka z ultraprawicą dobiegła końca, ale „walka z nienawiścią, rasizmem, islamofobią i antysemityzmem […] trwa”.

LINIA CZASU

1928 Urodził się w La Trinité sur Mer, mieście portowym w zachodniej Francji
1956 Zostaje wybrany do Zgromadzenia Narodowego i rozpoczyna karierę polityczną
1972 Pomaga założyć ultraprawicową partię Front Narodowy (FN)
1974 Po raz pierwszy kandyduje na prezydenta; zajmuje czwarte miejsce z 0,74% głosów
1984 Wygrywa wybory do Parlamentu Europejskiego i rozpoczyna 35-letnią kadencję jako poseł do Parlamentu Europejskiego
2002 Druga tura wyborów przeciwko ówczesnemu prezydentowi Jacques’owi Chiracowi, pośród intensywnych protestów; przegrywa z dużą przewagą
2011 Marine Le Pen, jego córka, zastępuje go na stanowisku przywódcy Frontu Narodowego (FN)
2015 Wyrzucenie z Frontu Narodowego (FN) w związku z złagodzeniem wizerunku partii
2018 Front Narodowy (FN) staje się Zjazdem Narodowym (RN)
2023 Cierpi na „łagodny zawał serca”
2024 Nieobecny na rozprawie pod zarzutem defraudacji środków publicznych ze względu na stan zdrowia