W starożytności wakacje były wielkim dylematem

Święta są podstawą naszego życia. Pomagają nam odpocząć i odzyskać energię do powrotu do pracy. Nie zawsze jednak Grecy i Rzymianie byli o tym przekonani.

Grecki filozof Plutarch z Cheronei (I-II w. n.e.) powiedział, że nasze życie dzieli się pomiędzy relaks i wysiłek.

Na przykład są chwile, kiedy pracujemy, i chwile, kiedy jesteśmy na wakacjach. Mówił, że odpoczynek jest ważny: „Odpoczynek daje przyjemność w pracy”.

W starożytnej Grecji i Rzymie również wiele osób uznawało, że urlop jest okazją do przywrócenia zdrowia ciała i umysłu.

Nie wszyscy jednak byli przekonani, że wakacje są zdrowe i w ogóle dobrym pomysłem.

Jak pisze, w starożytnym świecie ludzie wyjeżdżali na wakacje, aby poprawić swoją kondycję fizyczną i psychiczną. Zwykle oznaczało to przemieszczanie się z jednego klimatu do drugiego w nadziei, że to pomoże.

W jednym ze swoich listów rzymski pisarz i prawnik PliniuszMłodszy (I-II w. n.e.) tak twierdzi próbował uzdrowić człowieka o imieniu Zosimos na skutek choroby, przez którą pluł krwią.

Pliniusz wysłał go na wakacje do Egiptu. Zósimo wrócił po długich wakacjach „z przywróceniem zdrowia”.

Jednak Zosimus ponownie zachorował. Dlatego Plínio ponownie wysłał go na wakacje, tym razem do Gallia Narbonensis (obecnie południowa Francja). Plínio pisze w swoim liście: „Powietrze jest zdrowe, a mleko doskonale leczy tego typu choroby. [doença]”.

Ludzie szukali także określonych miejsc lub ich unikali, w zależności od tego, czy uważano je za zdrowe, czy niezdrowe.

Lekarz Galena (około 129-216 r.) mówi nam, że woda z Mityleny na greckiej wyspie Lesbos miała właściwości lecznicze w leczeniu wielu dolegliwości, w tym obrzęku, czyli rodzaju gromadzenia się płynów, które prowadzi do obrzęku.

Na przykład w leczeniu bóle głowyo zaletach leku pisał lekarz Caelius Aurelianus podróż morska: „Podróż morska niepostrzeżenie i stopniowo otwiera pory organizmu, powoduje efekt pieczenia z powodu zasolenia morza i, powodując zmianę, naprawia kondycję organizmu. Musimy starać się organizować wyjazdy do miejsc, gdzie klimat jest łagodny i dominuje północny wiatr, czyli warunki odwrotne do tych, które mogą zaostrzyć chorobę”.

Ale on odradza podróżowanie po wodach słodkich: „Podróżowanie po rzekach, zatokach i jeziorach jest uważane za niewłaściwe, ponieważ powoduje, że głowa staje się wilgotna i zimna w wyniku wydychania ziemi”.

Nie każdy przepisuje „zupy i odpoczynek”

Nie wszyscy w starożytności uważali, że wakacje są zdrowe. Niektóre myślał, że wakacje mogą być szkodliwebo czasami wypiliśmy lub zjedliśmy za dużo.

Na przykład lekarz Galen skarżył się, że ludzie, którzy wyjechali na wakacje, tak mieli tendencję do pogorszenia stanu zdrowia, a nie polepszenia.

W książce Higiena Galen zauważył, że ludzie, którzy nie czuli się dobrze ze względu na trudną rutynę pracy, np. niewolnicy, potrzebowali możliwości odzyskania zdrowia podczas wakacji. Galen zauważył jednak również, że nie zawsze ludzie korzystają z wakacji, aby odzyskać zdrowie, bo wykorzystywał święta do nadmiernego jedzenia i picia.

Grecki pisarz Ateneusz (II-III w. n.e.) wspomina, że ​​„wszyscy […] nie mogą się doczekać przyjęć”, bo na imprezach stoły są zapełnione napojami i jedzeniem. Najwyraźniej łatwo było zjeść i wypić za dużo.

Wakacje? Wymówka dla leniwych

W starożytnym świecie ludzie czasami na to narzekali wakacje były stratą cennego czasu.

Filozof Seneka (I w. p.n.e. – I w. n.e.) stwierdził, że religijna praktyka brania wszystkich niedziel wolnych od pracy oznacza, że ​​ludzie zmarnowali „jedną siódmą swojego życia”.

Podobnie pisarz Klaudiusz Aelian (II-III w. n.e.) twierdził, że święta zostały po prostu wymyślone jako: wymówka, żeby być leniwym: „Spójrzcie na siebie, ludzie, którzy wymyślacie nieskończone preteksty i wymówki dla bezczynności!”