W przeszłości Marie Rotter dawała kosze Staidlowi i Gottowi: Kto ma pierwszeństwo?

Czeska piosenkarka Marie Rottrová (82) jest legendą, a jej piosenki pokochało kilka pokoleń słuchaczy. W latach 70. mogła współpracować z Ladislavem Staidlem († 75) i Karelem Gottem († 80), ale jak ujawniła, rodzina miała pierwszeństwo.

„To Ladislav Štaidl ustalił z Karelem Gottem, że przejdę do ich drużyny. Nie wiem, czy miała to być rola solistki, czy chórzystki, z Karelem to się przeplatało. Ale miałam małe dzieci, piękne zaplecze w ostrawskim radiu i telewizji, a także świetny zespół, moją ostrawską miłość. W tamtym czasie nie wchodziło dla mnie w rachubę anulowanie wszelkiej współpracy w Ostrawie i przeniesienie się do Pragi”. wyjawiła.

Nadal jednak z sentymentem wspomina 42-krotnego Czeskiego Złotego Słowika. „Był piosenkarzem numer jeden w naszej republice, z wyjątkowym głosem, z wyjątkową charyzmą, który żył dla muzyki i dawał z siebie wszystko. Był bardzo miły, inteligentny i tolerancyjny, jak ja to mówię – koleżeński. W rzeczywistości kibicował wszystkim swoim kolegom, co jest rzadkością”. dodała.

Marie Rottrová urodziła się 13 listopada 1941 r. w Ostrawie – Hrušovie. Dorastała w artystycznej rodzinie, jej ojciec był chórmistrzem i organistą, matka śpiewaczką operową. Uczyła się gry na fortepianie w Ostrawskiej Ludowej Szkole Artystycznej i śpiewała w chórze mieszanym.

W 1960 r., kiedy ukończyła gimnazjum w Bohuminie, wzięła udział w konkursie wokalnym Hledáme mladé talenty (Szukamy młodych talentów), w którym zajęła czwarte miejsce. Rok później była solistką-amatorką z orkiestrą Borisa Pěchníka, śpiewała z grupą instrumentalną Františka Trnki, a później z Ostrawską Orkiestrą Radiową. Otrzymała zaproszenie do programu telewizyjnego Poprvé před kamerou, gdzie zaśpiewała piosenkę Rozmarné stvoření (Kapryśna kreacja).

Od 1965 r. była członkinią zespołów Samuel, Majestic, a w 1968 r. rozpoczęła współpracę z zespołem Flamingo, z którym zaśpiewała również na 2. Czechosłowackim Festiwalu Beatowym w Pradze. Z zespołem Flamingo, który w latach 70. zmienił nazwę na Plamenáci, współpracowała do 1988 r., a jej partnerem był Petr Němec.

W 1968 roku jej pierwszy singiel z piosenkami Paroloď i Jsi jen blud został wydany przez Supraphone. W 1970 roku ukazał się pierwszy LP Marie Rotter/Flamingo z piosenką Opatruj svých sedmnáct. Dwa lata później wydała drugą płytę LP, zatytułowaną Marie Rottrová.

Piosenkarka współpracowała również z autorem tekstów Jaroslavem Wykrentem. Kilka z jej piosenek stało się hitami, w tym River of Love, Love, It’s Nothing, Love You Smell of Rain, Margaret, I Like It So Much, Evening Delighted czy We Should Have Met Before.

Marie Rotter często można było zobaczyć na ekranie telewizora. Wraz z Mariką Gombitovą, Miroslavem Zbirką i Luděkiem Sobotem wystąpiła w legendarnym musicalu Don’t Take Our Princess., który został nakręcony w 1981 roku przez Martina Hoffmeistera. Muzykę skomponował Dežo Ursiny. Od 1981 r. telewizja emitowała również serię programów Divadélko pod věží, do których Marie Rotter zapraszała gości z różnych dziedzin sztuki.

W 1985 roku piosenkarka przeniosła się do Pragi. Po krótkiej przerwie powróciła na scenę w 1992 roku z albumem Chvíli můj a chvíli svůj. Współpracowała również z Neřež, ponownie uruchomioną orkiestrą Flaming i Septet Plus Dalibora Kaprasa. W 2009 r. wraz z grupą Neřež przygotowała koncerty upamiętniające Zuzanę Navarė.

W 2009 r. Czeska Akademia Muzyczna przyznała jej nagrodę Anděl i wprowadziła do Hall of Fame. Jej długa i udana kariera wokalna przyniosła jej przydomek Lady Soul. W sierpniu 2011 r. ogłosiła zakończenie kariery piosenkarskiej, kończąc pożegnalną trasę koncertową All the Best 2011. Powróciła jednak na sceny koncertowe.

Jej pierwszym mężem był Vlastimil Kučaj, gitarzysta i kompozytor zespołu Majestic, z pierwszego małżeństwa piosenkarka ma synów Martina i Vitka, obu odnoszących sukcesy kompozytorów i producentów. Jej drugim mężem był biznesmen George Burgerstein. Piosenkarka wyszła za mąż po raz trzeci 7 czerwca 2016 roku, z Milan Říh powiedzieli sobie wspólne „tak” w kościele w Neratovie.