Urocze wiewiórki stały się zabójczymi mięsożercami

Na zielonych wzgórzach kalifornijskiego parku regionalnego Briones wiewiórki nie są tym, czym się wydają. Widziano te znajome gryzonie, znane z jedzenia orzechów i nasion, polujące na szczury i obcinające im głowy w ramach przerażającej adaptacji dietetycznej.

Zamiast po prostu napychać policzki jagodami, orzechami lub nasionami, znane są teraz wiewiórki kalifornijskie polować, zabijać, odcinać głowy i konsumować szczury, pokrewny gatunek gryzonia.

W nowym, opublikowanym w środę w Dziennik EtologiiNaukowcy twierdzą, że takie zachowanie może być oznaką odporność na presję środowiska.

„To było szokujące„ – stwierdza główny autor badania, Jennifer E. Smithprofesor biologii na Uniwersytecie Wisconsin-Eau Claire, w . „Nigdy wcześniej nie widzieliśmy takiego zachowania”.

Większość ludzi tak bardzo zaznajomiony z wiewiórkamiprzyzwyczajeni do widoku zwierząt na ulicach lub podwórkach.

Jeszcze bardziej znana jest Jennifer Smith, która od 2013 r. kieruje projektem California Ground Squirrel Long-Term Behavioural Ecology Project, który monitoruje genetykę wiewiórek, zachowania społeczne i reakcje fizjologiczne na stres w rejonie Zatoki San Francisco.

Jednak nawet dzięki dogłębnej wiedzy na temat tych gryzoni dopiero w tym roku ich zespół badawczy zaobserwował wiewiórki ziemne na aktywnie szukać i jeść karne.

Pierwszego odkrycia dokonali naukowcy uniwersyteccy, którzy na początku tego roku wrócili z terenu w Parku Regionalnym Briones z filmami przedstawiającymi zachowanie wiewiórek, aby pokazać ich niedowierzającym przełożonym.

„Na początku zastanawialiśmy się, co się dzieje” – wyjaśnia Smith. „Ale oglądanie filmów To było niesamowite i zmieniło mój punkt widzenia o gatunku, który spędziłem na badaniu przez ostatnie 12 lat mojego życia.”

Smith i jego zespół udokumentowali 74 interakcje między wiewiórkami ziemnymi a szczurami w okresie od czerwca do lipca. W 42% interakcji wiewiórki polowały najmniejsze gryzonie.

„Odtąd obserwowaliśmy takie zachowanie niemal codziennie” – mówi. Sonja Dzikabadacz ze stopniem doktora na Uniwersytecie Kalifornijskim w Davis, który wraz ze Smithem współkieruje projektem, w komunikacie. „Kiedy zaczęliśmy szukać, zobaczyliśmy go wszędzie„.

Chociaż są to w większości wegetarianie, od dawna wiadomo, że wiewiórki czasami zjadają owadyjaja małych ptaków lub mięso pozostawione przez człowieka. Jednak bezpośrednie badania zachowań związanych z polowaniem na wiewiórki są nadal rzadkością.

W większości przypadków odnotowanych w badaniu pojedyncza wiewiórka goniła szczura na otwartym polu.o, zamiast czekać lub polować w grupach. Czasami wiewiórka ruchem pościgowym i skokiem chwyta szczura, przytrzymuje go przednimi łapami, gryzie go w szyję i odcina mu głowę.

Potem wiewiórka wyrwał szczurowi sierść, żeby odsłonić chrząstkęmięso i narządy, lub wyrwać mięso bezpośrednio z pnia.

Autorzy badania sugerują, że ta zmiana diety jest odpowiedzią na: rosnąca populacja szczurów.

Korzystając z raportów naukowców-obywateli w aplikacji umożliwiającej użytkownikom przesyłanie zdjęć cętkowanych roślin i zwierząt, naukowcy odkryli, że liczebność szczurów w stanie była siedmiokrotnie większa w tym roku niż średnia z dziesięciu lat, a liczba obserwacji była szczególnie wysoka w Parku Regionalnym Briones.

„Najbardziej imponujące i niesamowite jest to, co jest jak szybko się zmienili ich zachowanie na lokalny wzrost liczebności szczurów” – mówi Smith Juliannie Bragg z CNN.

„To jest wspaniały sposób na wykorzystanie bardzo obfitych zasobów aby zapewnić wystarczającą ilość pożywienia dla wielu wiewiórek” – mówi John Koprowski– powiedział biolog zajmujący się dziką przyrodą z Uniwersytetu w Wyoming, który nie był zaangażowany w badanie.

Wiewiórki w każdym wieku i płci brał udział w polowaniach na szczury, co wskazuje, że ta elastyczność diety jest powszechna u tego gatunku i może służyć jako: kluczowy mechanizm przetrwania w odpowiedzi na zmieniające się warunki środowiskowe, szczególnie na obszarach o dużej populacji ludzkiej.

„W obliczu ludzkie agresje, takie jak zmiany klimatyczne i suszazwierzęta te są odporne i mają potencjał, aby przystosować się do życia w zmieniającym się świecie” – podsumowuje Smith.