Tysiące euro mogą leżeć w twojej szafie: które płyty winylowe z czasów Związku Radzieckiego są teraz szczególnie cenne?

Nawet rzadkie płyty winylowe tracą na wartości, jeśli są w złym stanie, tj. nie nadają się do odtwarzania.

Oczywiście osoba, która potrzebuje jej do kolekcji, kupi od ciebie kopię, ale jej wartość spadnie kilkakrotnie.

Dlatego ważne jest, aby wiedzieć, jakie muszą być płyty winylowe, aby móc je wysoko wycenić:

im starsza płyta, tym bardziej wartościowa;
im mniejszy nakład, tym bardziej poszukiwana płyta;
brak zadrapań lub innych uszkodzeń winylu;
duża popularność artysty daje plus do ceny;
renomowani wydawcy;
Unikalna grafika okładkowa.

Należy również pamiętać o międzynarodowych oznaczeniach, które będą wskazywać na status płyty:

SS – nowy, nieotwierany.
M – odsłuchany raz w celu sprawdzenia dźwięku.
NM – Rzadko słuchany, ale może mieć drobne zadrapania lub zarysowania i może wykazywać ślady użytkowania na papierowej okładce.
EX – był często słuchany, jest uszkodzony, opakowanie jest podarte lub są pęknięcia, ale właściciel próbował je naprawić.
VG – słuchane często, widać ślady zużycia, ale nie ma to wpływu na dźwięk.

Sporadycznie zdarzają się płyty z literą G, ale w tym przypadku sam winyl nie jest sprzedawany.

Można kupić tylko opakowanie, które prawdopodobnie ma poważne wady, których nie da się naprawić (koperta może być zgnieciona lub złożona na pół).

Najdroższe płyty winylowe w ZSRR

Pomimo faktu, że nie ma takiego rankingu najdroższych płyt, istnieją pewne okazy, które są dość cenne z tego czy innego powodu.

Oto lista, która zdaniem wielu muzykologów jest bardzo bliska rzeczywistości. Jeśli znajdziesz takie skarby w swoim posiadaniu i chcesz sprzedać płyty winylowe z ZSRR, będziesz zachwycony ceną.

Firyuza – Firyuza (1979) – do 1500 euro

Turkmeński zespół wydał tylko jedną płytę w 1979 roku i nie wykonał żadnych dodatkowych kopii, więc zarówno wtedy, jak i teraz kolekcjonerzy są gotowi zapłacić nawet 1500 euro za egzemplarz.

Sam album utrzymany jest w stylu prog-jazzowym z nutami psychodelicznego folk-rocka i fiezhn-etnika.

Gunesh – Gunesh (1980) – do 1000 euro

Ponownie turkmeński zespół, wczesne wydawnictwa z 1980 roku są szczególnie cenne ze względu na ich niewielką ilość i niesamowity, z muzycznego punktu widzenia, skład.

Debiutancki LP zespołu jest uważany za rzadkość, a absolutnie wszystkie utwory charakteryzują się złożonym rozmiarem, piękną melodią i elementami jazzowymi.

Dos Mukasan – Dos Mukasan (1976) – do 650 euro

Trzecie najdroższe nagranie zespołu z Kazachstanu, który swego czasu występował poza Unią Europejską.

Album utrzymany jest w stylistyce pop-rockowej, ale z elementami motywów ludowych.

Debiutanckie nagranie, wydane w 1976 roku, zostało wznowione w 1986 roku, ale nadal jest cenne, jeśli chodzi o oryginał.

Sato – Legend (1986) – do 250 euro

Uzbecki jazz fusion w wykonaniu zespołu Sato zajmuje czwarte miejsce w tym zestawieniu.

Jest to mieszanka jazzu, muzyki etnicznej, instrumentów dętych i syntezatora.

Nawiasem mówiąc, drugi album „Pass the Good Around” jest również dostępny za duże pieniądze.

Kola Bełdy – „Przyjdź, Wiosno” (1985) i „Hejje” (Zdrowie) (1982) – do 230 euro

Dwa albumy tej samej wokalistki, dobrze znanej starszemu pokoleniu – to właśnie Kola Beldy zyskała sławę dzięki przebojowi „Zabiorę Cię do Tundry”, który zrobił furorę w latach 70.

Jej pierwsze nagranie nie jest szczególnie wartościowe, w przeciwieństwie do późniejszych – „Przyjdź, Wiosno” i „Hejje (Zdrowie)” można śmiało nazwać rarytasami.

Zostały wydane tylko raz, więc kolekcjonerzy są gotowi zapłacić sporą sumę za taki etniczny, psychodeliczny folk.

Jak widać, najdroższe nagrania w ZSRR bynajmniej nie należą do piosenkarzy estradowych, artystów ludowych, „zakazanych” i zagranicznych muzyków.

Co więcej, sądząc po słowach antykwariuszy, najdroższe płyty Melodiya, jeśli są wydawane w wielomilionowych egzemplarzach i nie mają szczególnej wartości kulturowej, nie będą kosztować dużo.

Najdroższe płyty winylowe w historii

Na koniec powiemy wam, jakie płyty winylowe sprzedawały się za bajeczne sumy w tamtych czasach – wielu z nas nie miało nawet takich pieniędzy w rękach, ale zdesperowani fani i kolekcjonerzy za granicą oddawali te sumy w zamian za swoją miłość do artystów.

1 miejsce – John Lennon – Podwójna fantazja – 600 000 USD

Pomimo tego, że album został wydany w 1980 roku, to właśnie płyta, na której John Lennon zostawił swój autograf Markowi Davidowi Chapmanowi, znanemu później jako zabójca artysty, jest warta ponad pół miliona dolarów.

2 miejsce – Elvis Presley – My Happiness – 300 000 dolarów

Pierwsza płyta, którą przyszły król rock’n’rolla nagrał w czasach, zanim stał się sławny.

Każdy, kto zna się na dobrej muzyce, wie, że to nie tylko album – to historia muzyki.

3 miejsce – The Quarrymen – That’ll Be the Day – 200 000 USD.

Ten album z 1958 roku jest obecnie uważany za prawdziwy rarytas. „The Quarrymen” był licealnym zespołem Johna Lennona, który później stał się The Beatles.

Niestety dla fanów, płyta nie jest na sprzedaż – została kupiona przez Paula McCartneya w 1981 roku – ale jest wyceniana przez kolekcjonerów na 200 000 dolarów.

4 miejsce – The Beatles – Yesterday and Today – 85 000 USD

W 1996 roku Beatlesi wykonali „ruch” i wydali płytę zawierającą wszystkie największe przeboje z najpopularniejszych albumów zespołu.

Płyta została pierwotnie wydana z prowokacyjną okładką zaprojektowaną przez Roberta Whitakera, ale publiczność jej nie doceniła.

Album został ponownie wydany, ale obecnie są to jedyne oryginalne egzemplarze, które są cenione.

Long Cleve Reed & Little Harvey Hill – Original Stack O’Lee Blues – $50,000

Wysoka cena płyty wynikała z ilości – album został wydany jako pojedynczy egzemplarz.

Uznaje się go również za jedno z pierwszych nagrań zarejestrowanych przy użyciu mikrofonu i wzmacniacza lampowego.

Źródło: unian.net