Supernowowie mogły spowodować dwa masowe wymieranie na Ziemi, mówi badania

Gwałtowne supernowe mogły spowodować dwa największe masowe wyginięcie Ziemi, które nigdy nie zostały w pełni wyjaśnione, zgodnie z teorią przedstawioną w nowych badaniach.

Na końcowych etapach życia gigantycznej gwiazdy jej agonia kończy się potężną eksplozją termojądrową – supernową – która zwykle niszczy obiekt niebieski, uwalniając materiał i promieniowanie.

Zespół badaczy związał wybuchy gwiazd zbliżonych do co najmniej jednego, być może dwóch masowych wymierania po obliczeniu stawek nad supernową gwiazd najbliżej Słońca z 65 latami świetlnymi w ciągu ostatnich 1 miliarda lat.

Praca była częścią szerszej ankiety dotyczącej rzadkich i masywnych gwiazd typu O i B, które są stosunkowo krótkie, wykorzystujące dane z teleskopu kosmicznego Europejskiego Agencji Kosmicznej.

Obliczenia sugerują, że 2,5 supernowy może wpływać na ziemię w jakiś sposób co 1 miliard lat, co odpowiada jednemu lub dwóch w ciągu ostatnich 500 milionów lat, podczas których życie ewoluowało na planecie.

Stawka jest niższa niż wcześniej sądzono, powiedział Nick Wright, współautor badania opublikowanego we wtorek (18) w magazynie. To odkrycie skłoniło Wrighta i jego ko -autorów do połączenia kosmicznego zjawiska z masowym wyginięciem na Ziemi. Zdarzenia kataklizmowe miały miejsce pięć razy w ciągu ostatnich 500 milionów lat, eliminując większość gatunków wody i ziemi w stosunkowo krótkim odstępie geologicznym.

„O wiele bardziej prawdopodobne jest myślenie, że może to być efekt, który może wpłynąć na wydarzenia wyginięcia” – powiedział Wright, profesor fizyki i astrofizyki oraz Ernest Rutherford Fellow na Keele University w Wielkiej Brytanii.

Odkrycia podkreślają, w jaki sposób kolosalne gwiazdy mogą zarówno stworzyć, jak i niszczyć życie, powiedział główny autor badania, Alexis Quintana.

„Wybuchy supernowa wnoszą ciężkie elementy chemiczne do środowiska międzygwiezdnego, które są następnie wykorzystywane do tworzenia nowych gwiazd i planet” – powiedziała w oświadczeniu Quintana, dawne badania doktora w Keele i obecnie na University of Alicante w Hiszpanii. „Ale jeśli planeta – w tym Ziemia – znajduje się bardzo blisko tego rodzaju zdarzenia, może mieć niszczycielskie efekty”.

W badaniu naukowcy nie przedstawili dowodów na to, że supernowa spowodowała. Zamiast tego zespół podniósł hipotezę, że eksplozja gwiazdy mogła być potencjalnym czynnikiem w późnym dewońskim wydarzeniu wymierającym 372 miliony lat temu, a drugim pod koniec zmarłego ordowiku 445 milionów lat temu. Zespół zasugerował, że supernowa mogła zniszczyć warstwę ozonową, która chroni ziemię przed szkodliwym promieniowaniem, co powoduje łańcuch zdarzeń, który może spowodować masowe wyginięcie.

W erze geologicznej dewońskich życie po raz pierwszy prosperowało na Ziemi, ale pierwsze rośliny naziemne i zwierzęta przechodzą z wody na ziemię, wraz z rybami opancerzonymi i innymi gatunkami morskimi. Zmiana kataklizmiczna na końcu Ordoviku doprowadziła do zniknięcia około 85% gatunków w czasie, gdy życie ograniczało się głównie do morza.

„Jego związek z tymi masowymi wyginięciami, zwłaszcza zmarłego ordowiku, wynika z tego, że sugerowaną konsekwencją takiej eksplozji w pobliżu Ziemi byłaby zlodowacja, którą znamy wtedy. Jest to otwarta hipoteza, ale nie ma dowodów” – powiedział Mike Benton, profesor paleontologii kręgowców na uniwersytecie w Bristolu, Wielkaże Królestwa, który nie był zaangażowany w badania.

„Chciałbym zobaczyć kalibrację takich wydarzeń historycznych, aby pokazać, że jedno wydarzyło się w tym samym czasie, gdy masowe wyginięcie w pytaniu-mają te dość dobrze datowane wydarzenia geologiczne, ale potrzebujemy jakoś datowania głębokich eksplozji supernowej”, powiedział Benton e-mailem. Jest autorem „Extrintintion: How Life Surves, Adaptititititits and Evolves”.

Paul Wignall, profesor paleoenvironment na University of Leeds w Wielkiej Brytanii, nazwał badanie interesujące i powiedział, że nie po raz pierwszy pojawiła się koncepcja wyginięcia spowodowanego przez Supernovę. Powiedział, że konieczne jest namacalne dowody na to, że wyginięcie zbiegły się z supernowami.

„Może to pochodzić z egzotycznych elementów pochodzących z eksplozji i obecnych w minimalnych ilościach w zapisie osadowym”.

Według dowodów naukowych zdarzenia niebiańskie spowodowały co najmniej jedno masowe wyginięcie. Asteroida wielkości miasta uderzyła w ziemię na wybrzeżu teraz Meksyku w fatalny dzień 66 milionów lat temu, potępiając dinozaury i wiele innych gatunków do wyginięcia.

Naukowcy najpierw zidentyfikowali przyczynę zakończenia końcowego kredy przez odkrycie „anomalii iridia” -gęstej warstwy skalnej sedymentacji 1 -centymetru, rzadki element na powierzchni Ziemi, ale powszechny w meteorytach. Badanie opisujące odkrycie zostało opublikowane w czerwcu 1980 r.

Początkowo otrzymane ze sceptycyzmem, anomalia Irídio została znaleziona w rosnących miejscach na całym świecie. Dziesięć lat później naukowcy zidentyfikowali 200 -kilometrowy krater na wybrzeżu Półwyspu Jukatan w Meksyku.

„To wzbogacenie Iridio w osady graniczne kredy/paleogenu było bardzo przekonującym„ dokładnym dowodem ”wyginięcia dinozaurów, kiedy pomysł został opublikowany po raz pierwszy w 1980 roku. Teoria Supernova potrzebuje swojego równoważnika Irodio, być może żelaza-60 lub plutonu?” Powiedział Wignall e -mailem, odnosząc się do elementów, które mogą być znacznikiem supernowej.

Iron-60 to radioaktywny wariant żelaza, który nie jest obfity na Ziemi, ale jest wytwarzany w dużych ilościach w eksplozjach supernowej. Wright powiedział również, że może być możliwe pomiar zubożenia ozonu w skałach i osadach.

Ostatnie badania zdarzeń masowych wymierania wykazały, że zwykle była to seria zdarzeń konsekwencji, często wywoływanych przez erupcje wulkaniczne o dużej skali, które stopniowo się pogarszały, dodał Wignall.

„Trudno zobaczyć, jak supernowa pasowałaby do takiego scenariusza” – powiedział. „Na początku, zanim sprawy były bardzo złe lub w szczycie, gdy coś się nie stało?”

Wright powiedział, że celem pracy jego zespołu było zwrócenie uwagi na nową skalę supernową, którą zidentyfikowali naukowcy. „Myślę, że będzie wielu ludzi, którzy powiedzą słusznie, że nie wiemy, co spowodowało te zdarzenia wyginięcia. A potem mogą być niektórzy, którzy mówią, że spekulujemy zbyt wiele. Co chcemy po prostu zwrócić uwagę na liczby”.

Zobacz także: NASA znajduje oznaki objawowych i poruszonych rzek na Marsie