STF decyduje, że własne przychody sądowe są poza ramami podatkowymi
Większość federalnego Sądu Najwyższego (STF) orzekł, że właściwe dochody sądowe i federalne sądownictwo nie będą podlegać zasadom ram podatkowych, mechanizmu utworzonym w 2023 r. W celu zastąpienia pułapu wydatków i ustalenia nowych limitów wzrostu wydatków publicznych.
Decyzja była w wirtualnym plenarnym plenarnym sądzie, w wyroku w sprawie działań przedstawionych przez Stowarzyszenie Brazylijskich Magistratów (AMB), które zażądało wyłączenia funduszy przeznaczonych na koszty konkretnych działań sądowych blokad podatkowych przewidzianych w nowym reżimie.
Do popołudnia w poniedziałek (7) sześciu jedenastu ministrów głosowało już za tezą sprawozdania, Alexandre de Moraes, tworząc większość: Dias Toffoli, Gilmar Mendes, Edson Fachin, Luis Roberto Barroso (prezydent Supreme) i Cristiano Zanin. Proces jest nadal otwarty do 23:59 w następny piątek (11), jeśli żaden minister nie wskazuje na sprawę plenarną.
W przypadku Moraes fundusze z przychodów sądowych – takie jak opłaty sądowe i koszty proceduralne – mają taki sam charakter jak inne wyjątki przewidziane w ramach podatkowych, takich jak uniwersytety, instytucje naukowe i spółki publiczne.
„Rozumiem, że istnieje potrzeba interpretacji zgodnie z konstytucją z urządzeniem zakwestionowanym w niniejszym dokumencie, w celu objęcia, zgodnie z zestawem wyjątkowych sytuacji, odpowiednich dochodów sądownictwa federalnego” – napisał sprawozdawca w swoim głosowaniu.
Zrozumieć wpływ
Nowy system fiskalny, zatwierdzony w 2023 r. W celu zastąpienia pułapu wydatków ustanowionego w rządzie Michela Temera, ogranicza faktyczny wzrost wydatków publicznych do odstępu od 0,6% do 2,5% rocznie, powiązany z rozwojem pobierania i produktu krajowego brutto (PKB).
Kontynuuje się po reklamie
Wykluczenie dochodów rządowych sądownictwa otwiera przestrzeń na zwiększone wydatki w tych organach, co może pośrednio wpływać na cele fiskalne rządu federalnego.
Niemniej jednak większość Sądu Najwyższego polega na tym, że dochody te mają określony cel, a charakter nie jest powiązany z ogólnym budżetem Unii, a zatem są zgodne z wyjątkami już rozważanymi przez normę.
