Stanley Fischer umiera, nauczyciel, który nauczał makroekonomii dla świata | Gospodarka

Według Banku Izraela Stanley Fischer zmarł w tę sobotę w wieku 81 lat. Fischer miał podwójny wyścig. Jako akademicki trenował pokolenia ekonomistów zarówno w ich klasach University of Chicago, jak i Massachusetts Institute (MIT), jak i za pośrednictwem ich książek, zwłaszcza podręcznika z 1978 roku Makroekonomia, który napisał ze swoim kolegą Rudi Dornbusch. Jako polityczne odpowiedzialne, zajmował między innymi stanowiska numer dwa Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW), gubernatora Banku Izraela i

Wyreżyserował pracę doktorską Bena Bernanke’a, który później zostanie prezydentem Rezerwy Federalnej i uważał Fischera za mentora. Miał także wśród swoich studentów Mario Draghi, przyszłego prezydenta Europejskiego Banku Centralnego i premiera Włoch; Lawrence Summers, który zajmował stanowisko Sekretarza Skarbu Stanów Zjednoczonych z Billem Clintonem jako prezydentem; Greg Mankiw, który wyreżyserował Radę Doradców Ekonomicznych prezydenta George’a W. Busha; Kazuo Ueda, mianowany gubernatorem Banku Japonii w 2023 r. I dwóch głównych ekonomistów MFW, Oliviera Blancharda i Maurice’a Obstfelda.

„Stan był moim mentorem i moim przyjacielem. Był wyjątkowym ekonomistą, wybitnym politycznym badaniami, ich studentami i ich decyzjami politycznymi, w polityce makroekonomicznej całego świata”.

Fischer urodził się w Lusaka w Zambii w październiku 1943 r. W społeczności pochodzenia bałtyckiego, która wyemigrowała do Afryki Południowej. Uzyskał dyplom i tytuł magistra ekonomii w London School of Economics. W 1969 roku był doktoratem z ekonomii w Massachusetts Institute.

Był profesorem gospodarki w MIT w latach 1977–1999 i stał się profesorem w latach 1973–1977. Przed dołączeniem do personelu dydaktycznego MIT był przywiązanym profesorem gospodarki i doktorantem na University of Chicago. Równolegle, od stycznia 1988 r. Do sierpnia 1990 r. Od września 1994 r numer dwa Michel Camdessus w MFW, w Meksyku, Rosji, Brazylii, Tajlandii, Indonezji i Korei Południowej. Opuszczając międzynarodową agencję, był wiceprezesem Citigroup od lutego 2002 r. Do kwietnia 2005 r.

Miał obywatelstwo podwójnego i izraelskiego i izraelskiego, ponieważ w 2005 r. Został mianowany gubernatorem Banku Izraela, stanowisko, które zajmował do 2013 r.. Centralny Bank Izraela był pierwszym, który obniżył stopy procentowe w 2008 r., Na początku światowego kryzysu gospodarczego, i pierwszy przesłał je w następnym roku w odpowiedzi na oznaki odzysku finansowego. Kilkadziesiąt lat przed tym, jak był częścią zespołu ekonomistów, którzy opracowali plan stabilizacji, który stawiał przed kryzysem gospodarczym w Izraelu w 1985 r. I służył przezwyciężenie długiego okresu słabego wzrostu, inflacji trzech cyfrowych i spadek rezerw walutowych.

„Profesor Fischer miał ogromny wpływ na gospodarkę Izraela, zarówno w latach 80., kiedy był przedstawicielem Międzynarodowego Funduszu Walutowego w Izraelu, i odegrał kluczową rolę w opracowaniu planu stabilizacji gospodarczej z 1985 r., Podobnie jak w jego mandatu gubernatora, kiedy kierował odpowiedzialną polityką gospodarczą na trudny okres, w tym światowy kryzys finansowy 2008 r.”

Fischer po rezygnacji Dominique Strauss-Kahn. „Pojawiła się niezwykła i nie zaplanowana okazja, być może jedyna, która będzie, i podjąłem decyzję po wielu rozdzieraniem”, były w tym dwie przeszkody: z 67 lat przekroczyła limit wiekowy 65 lat, a ponadto pozycja ta jest tradycyjnie zarezerwowana dla Europy. Wybrano Christine Lagarde.

Po opuszczeniu Izraela Banku Fischer został mianowany przez Baracka Obamę w 2014 r. Wiceprezesa Rezerwy Federalnej. Podczas swojej kadencji zajmował stanowisko Prezydenta Komitetu Stabilności Finansowej oraz Komitet ds. Monitorowania i Badań Finansowych. Reprezentował Fed w Radzie Stabilności Finansowej, Banku Płatności Międzynarodowych, G20, G7, MFW oraz Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD).

Chociaż w 2019 roku przyjął rolę doradcy BlackRock. „Ostre postrzeganie Stana, oparte na życiu wzorowej pracy akademickiej i służby publicznej, przyczyniły się nie doceniowo przyczyniły się do naszych obrad dotyczących polityki pieniężnej. Reprezentowało Radę z międzynarodowym wyróżnieniem i doprowadził nasze wysiłki w celu promowania stabilności finansowej” – powiedział ówczesny prezes Fed Janet Canlelen,