Sleep in „Conchinha”: wszystko zaczęło się 250 milionów lat temu, z wiecznym uściskiem

Niezależna przyjaźń między płazem a ssakiem w Wielkiej Śmierci: byli na zawsze w małej nurze w Południowej Afryce, która została odkryta 50 lat temu. Wieczny moment poszedł do historii jako „triasowe ciepło”.

250 milionów lat temu, w trakcie Wielkiej Śmierci, wyjątkowy moment dzielenia się został wieczny.

Odkryliśmy to w 1975 roku-lub raczej paleontolog James Kitching – Kiedy skamieniałe ciężar zostało odkryte w pobliżu podstawy wąwozu Oliviershoek w Południowej Afryce.

Jeśli początkowo widziano tylko głowę thrinaksodonu – mały gad podobny do ssaka – dokładniejszy egzamin ujawnił nieoczekiwaną obecność w małym norze: rzadki płaz znany jako Broomistega. Skamieniał w bliskim kontakcie, w wiecznym odpoczynku, który byłby znany jako „Triassic Cuddle”(„ Uścisk/ciepło kratownicze ”).

Thrinxodon był na zawsze owinięty w typową formę okrążenia, podczas gdy Broomistega leżała na brzuchu na ssaku.

Ale w jaki sposób tak mało prawdopodobna przyjaźń się wydarzyła?

Naukowcy chcieli odpowiedzieć na to pytanie i spekulowali, że płaz, podobny do salamandry, i główny pasażerka jaskini – ssaka – zostałby pochowany przez błoto. Ale to był duży zbieg okoliczności, ociekający błoto i zabierający płazy do jaskini ssaka.

Patrząc na punkt sytuacji, pozycja „Shell” nie była przypadkowa. Płazer można w rzeczywistości przeciągnąć do drugiego zwierzęcia, większego i silniejszego, ale stan kości i orientacja skamieliny sugerują odwrotnie.

Broomistega wykazywała oznaki uzdrowionych obrażeń, w tym złamanych żeber, ale nie odpowiadała zębom tego, którym został złapany na zawsze, pamięta.

Pozostała hipoteza: Płazer celowo wszedł do podziemnego schronienia z znakiem rozpaczyPodczas ciężkiej pory suchej najbardziej niszczycielskie wyginięcie na Ziemi Planet, które zdziesiątkowało około 90% gatunków morskich i 70% życia ziemskiego.

Thrinxodon, być może w stanie głębokiego snu, mógł nie zauważyć lub po prostu nie przejmował gościa.

Miłość, czy nie, pewne jest to, że oba zwierzęta zostały ostatecznie pochowane razem przez nagłe przepływ błota i innych osadów.