Sergio del Molino: Ja też mam uczucia religijne | Telewizja

Nie mam uczuć religijnych. Do tego tygodnia uważałem się za odpornego na obrazy, z wyjątkiem tych, które zostały zadane bezpośrednio i osobiście. Niepokoi mnie, że palacz dmucha mi w twarz dymem, że pijacy sikają pod drzwi mojego domu, że perfumami atakują mój nos, obmacują mnie, krzyczą mi do ucha, że ​​proszą mnie do tańca, kiedy Czy już mówiłam, że nie chcę, żeby obcy opowiadał mi historię swojego życia, żebym mogła napisać na jej podstawie powieść? Nie mogłam się obrażać sprawami, które mnie nie dotykały, nie śmierdziały, nie przeszkadzały. Niepokoiło mnie to, co inni ludzie robili w swoich domach i ze swoimi rzeczami. Aż do teraz.

Po oszustwie związanym ze znaczkami Christian Lawyers odkryłem, że obraża mnie wiele rzeczy, które nie dotyczą mnie osobiście. Nie różnię się niczym od biskupa czy urzędnika prowincjalnego Vox. Jeśli mnie ukłują, i tak podskoczę.

Przede wszystkim obraża mnie istnienie art. 521 Kodeksu karnego w dwóch jego działach: karzącego za przestępstwa wobec osób wierzących (ust. 1) i karzącego za przestępstwa wobec niewierzących (ust. 2), który broni mnie przed atakami, przed którymi nie chcę być broniony. Obraża mnie, że od 2018 roku kolejne rządy Pedro Sáncheza nie są w stanie stworzyć większości, która uchyliłaby artykuł bardziej typowy dla teokracji niż demokracji. Denerwuje mnie, że od września nic nie zostało załatwione, mimo że w tym planie rewitalizacji było to zapowiadane, o czym nikt już nie pamięta.

Czuję się urażony złośliwą złośliwością ultraprawicy, która nie znajduje innego sposobu, aby trafić na pierwsze strony gazet, niż obrazić kobietę pracującą w telewizji i skierować przeciwko niej hordy nienawiści. Obraża mnie nędzny oportunizm tak wielu stanowisk, zarzutów i podłych oszustów. Obraża mnie, że biskupi używają głośników tylko po to, by dołączyć do watahy nękającej komika. Obraża mnie – i męczy – że każdy drobny żart jest argumentem nowej bitwy kulturowej. I obraża mnie to, że obraża mnie to tak bardzo, bo wiem, że moje przestępstwo jest współwinne ich brudnej zabawy i że ich zadaniem byłoby ich ignorować i dalej śmiać się z Lalachusem. Ale co ja zrobię, jeśli w końcu i ja będę mieć uczucia religijne, które od czasu do czasu nabrzmiewają i eksplodują.