Sęp jest tak obrzydliwy, że przeżywa
Sęp płomykówka lub sęp indyczy ( Cathartes aura )
Mają ogoloną głowę, odstraszają drapieżniki wymiotując kwasem żołądkowym i przeżuwając mięso na napastników, wypróżniają się i oddają mocz na własne łapy, żeby się ochłodzić… – ale gdyby to nie było tak obrzydliwe, płomykówka by nie nie przetrwać.
O sęp płomykówka (Aura Cathartesa) mieszka w obu Amerykach. Powszechnie określany jako „paskudny”, ten padlinożerny ptak, znany również jako „sęp indyczy”, ma dziwne i „obrzydliwe” sposoby przetrwania.
Ponieważ pomimo dużych rozmiarów – dochodzących do 1,7 metra – łapią je także inne ptaki, m.in. orły, sowy i sokoły.
Kiedy czują się zagrożone lub przestraszone, sępy indycze zwracają: kwaśna, śmierdząca substancja, która pali oczy i skórę drapieżnika.
Ich kwas żołądkowy jest 100 razy silniejszy niż kwas znajdujący się w ludzkich żołądkach, pomagając ptakom neutralizować toksyny znajdujące się w ich diecie z martwego mięsa (takie jak wąglik i zatrucie jadem kiełbasianym).
Są zdolni wyrzuć te wymiociny na odległość do 3 metrów aby odwrócić uwagę i odstraszyć napastników.
Jednak wymioty pozwalają także tym ptakom szybko odciążyć swoje ciało, dzięki czemu mogą latać łatwiej uciec.
Inną (użyteczną) osobliwością, która jednak z estetycznego punktu widzenia może zrobić wrażenie, jest to, że sęp indyczy jest łysy.
Celem tej funkcji jest to, aby podczas żerowania na martwych zwierzętach krew i wnętrzności nie dostały się do ich piór.
Kolejna ciekawostka nawiązująca do „wstrętu”: sępy indycze W czasie upałów wypróżniają się i oddają mocz na własne łapy, aby się ochłodzić.
Ponieważ soki trawienne sępów zabijają bakterie, odchody na ich stopach działają również jak: mycie antyseptyczne po znalezieniu się na zwłokach.
Chociaż są to ptaki społeczne, które żyją w grupach, te sępy nie mają syrinxu – narząd głosowy ptaków. Zatem zamiast zwykłego śpiewu ptaków, sęp indyczy komunikuje się za pomocą pomruków i gwizdów.
