Sekrety średniowiecznej podłogi: kości, które zastąpiły płytki ceramiczne

Podczas remontu kamienicy w Alkmaar w Holandii odkryto podłogę częściowo pokrytą „deskami” wykonanymi z kości krowich.

Kości śródręcza i śródstopia bydła zastępowano utraconymi lub uszkodzonymi płytkami ceramicznymi, co jest tajemniczą i rzadką praktyką zidentyfikowaną jedynie w prowincji Noord-Holland w Holandii.

Wszystkie kości przycięto na tę samą wysokość i ułożono według określonego wzoru: w jednej płaszczyźnie kości ułożone były górną stroną do góry, w drugiej zaś rozciętą stroną dolną skierowaną do góry.

Powód wykorzystania kości zwierzęcych w podłodze pozostaje nieznany. Archeolodzy sugerują, że kości te mogły zostać wybrane z konkretnego powodu, być może związanego z działalnością handlową lub innymi zajęciami prowadzonymi w tamtym czasie w budynku. Jednak równie prawdopodobne jest, że kości wykorzystano jako tanie rozwiązanie do wypełnienia przestrzeni, w których brakowało płytek ceramicznych.
„Deski podłogowe uległy zniszczeniu w wyniku intensywnego użytkowania, a kości mogły zostać tam umieszczone ze względów praktycznych lub symbolicznych” – wyjaśnił De Jong. „Mogą one odzwierciedlać nawiązanie do rzemiosła praktykowanego w tym pomieszczeniu lub stanowić ekonomiczną metodę wykończenia podłogi”.

Budowla na Achterdamie została zbudowana w 1609 roku, ale tego typu podłogi datowane są na ogół na XV wiek. Archeolodzy przypuszczają, że mógł to być fundament starszej budowli, zachowany w momencie wznoszenia nowego obiektu. Podłoga jest nadal wykopywana; zespół ma nadzieję odkryć jego pierwotne wymiary i dowiedzieć się więcej o tym, jak był używany. Naukowcy przeanalizują także kości i płytki, aby dokładnie określić, kiedy ułożono podłogę.