Scholz traci zaufanie Bundestagu do Niemiec bez „dojrzałości moralnej”. Zbliżają się przedterminowe wybory w największej gospodarce Europy

„Koalicja sygnalizacji świetlnej” została oficjalnie wyłączona w Niemczech półtora miesiąca po zwolnieniu przez kanclerza Olafa Scholza ministra finansów, co torowało drogę do upadku rządu

W poniedziałek Olaf Scholz został pierwszym od prawie 20 lat kanclerzem Niemiec, który ustąpił w wyniku wotum zaufania parlamentu. Rozpadu „koalicji na światłach” pomiędzy SPD Scholza, liberałami FDP i Zielonymi oczekiwano od początku listopada, kiedy kanclerz zwolnił swojego ministra finansów, liberała Christiana Lindnera, w celu zatwierdzenia federalnej ustawy budżetowej rząd na rok 2025, który zapewnia m.in. większe wsparcie Berlina dla Ukrainy.

Możliwość poddania rządu niemieckiego wotum zaufania została wprowadzona do ustawodawstwa krajowego po II wojnie światowej, a w wyniku głosowań tego rodzaju upadło tylko czterech innych kanclerzy – Willy Brandt, Helmut Schmidt, Helmut Kohl i Gerhard Schröder. tego ostatniego w 2005 r. utorowało drogę pierwszym wyborom kanclerz Angeli Merkel.

Bez wsparcia liberałów koalicja utraciła posiadaną większość parlamentarną, co oznaczało, że Scholz prawdopodobnie nie przetrwa tego wniosku. Obecnie SPD posiada 207 mandatów w Bundestagu i 117 mandatów dla Zielonych, jej ostatecznego partnera politycznego, czyli poniżej 367 mandatów niezbędnych do przetrwania wniosku z łącznej liczby 733.

Oczekuje się, że po trzech godzinach debaty i porażce koalicji Scholz zaproponuje dziś prezydentowi Frankowi-Walterowi Steinmeierowi rozwiązanie parlamentu federalnego, co utoruje drogę do przedterminowych wyborów. Według niemieckich mediów nie jest jeszcze pewne, kiedy Steinmeier podejmie tę decyzję – zgodnie z konstytucją ma na to 21 dni od dnia debaty i głosowania nad wnioskiem. Następnie, zgodnie z art. 39, w ciągu 60 dni należy rozpisać nowe wybory.

Debata ruchowa rozpoczyna kampanię wyborczą

W przemówieniu skierowanym do deputowanych federalnych Scholz, który do 2021 r. był ministrem finansów Niemiec w ostatniej koalicji Merkel do 2021 r., przedstawił wcześniejsze głosowanie w lutym jako okazję dla wyborców do wyznaczenia nowej drogi dla kraju, argumentując, że wybory stanowią wybór między przyszłością większych inwestycji lub przyszłości oszczędności, które konserwatyści CDU zobowiązują się stosować, powiedział.

Kanclerz oskarżyła opozycję o uniemożliwianie Niemcom inwestycji niezbędnych do przezwyciężenia największego kryzysu gospodarczego od pokolenia i podkreśliła, że ​​„brak wizji może zaoszczędzić pieniądze w krótkim okresie, ale kredyt hipoteczny na naszą przyszłość jest nieopłacalny”. Uzasadnił także decyzję o zwolnieniu Lindnera niedopuszczalnym „brakiem jedności” wywołanym przez FDP, podkreślając, że niemiecka polityka potrzebuje dojrzałość moralnastare wyrażenie, które w wolnym tłumaczeniu oznacza „dojrzałość moralną”.

W swoim przemówieniu Scholz wezwał także do reformy konstytucyjnego mechanizmu zwanego hamulcem zadłużenia, który uniemożliwia rządowi zaciąganie długów powyżej 0,35% PKB. „Jeśli jest na świecie kraj, który może inwestować w przyszłość, to właśnie my” – broniła się kanclerz, wywieszając flagi kampanii, takie jak podniesienie płacy minimalnej do 15 euro/godzinę i obniżenie podatku VAT na żywność z 7% do 5%. . Jeśli chodzi o wsparcie Berlina dla Kijowa, Scholz oświadczył, że jest przeciwny dostarczaniu siłom ukraińskim rakiet manewrujących, co zaproponował jego główny rywal, Friedrich Merz z CDU.

Robert Habeck, obecny minister gospodarki i lider Zielonych, zakładał, że koalicja na światłach została wyłączona, ponieważ koalicjanci „byli na siebie zirytowani” podczas negocjacji budżetowych, a nawet przed nimi. Christian Lindner, lider listy liberałów, po raz kolejny wskazał palcem na Scholza: „Po raz kolejny pokazał tu dzisiaj, że nie ma siły na fundamentalne zmiany, jego odpowiedzi w żaden sposób nie odnoszą się do głębokich problemów nieadekwatności konkurencyjność gospodarcza.”

Również w trybie kampanii lider CDU, prawdopodobny zwycięzca kolejnych wyborów, obwiniał kanclerza Scholza za niepowodzenie w kierowaniu koalicją, twierdząc, że jego mandat nadszarpnął wizerunek Niemiec w kontekście europejskim. „Sposób, w jaki zachował się w Unii Europejskiej, jest żenujący” – stwierdził Friedrich Merz, a partie koalicyjne „opuszczają kraj w obliczu jednego z największych kryzysów gospodarczych w powojennej historii”. Merz podkreślił także, że SPD wchodziła w skład rządów federalnych przez 22 z ostatnich 26 lat, zadając Scholzowi pytanie, dlaczego nie zrealizował złożonych dzisiaj obietnic.

W ciągu tych dziesięcioleci, jak zauważył przywódca konserwatystów, Scholz był „sekretarzem generalnym SPD, ministrem pracy SPD, ministrem finansów SPD i kanclerzem federalnym SPD – czy podróżował na inną planetę?”

Alice Weidel, współprzewodnicząca Alternatywy dla Niemiec (AfD, skrajnie prawicowa), oskarżyła koalicję o to, co nazywa, żądając wysłania wszystkich syryjskich uchodźców przebywających obecnie w kraju do ich ojczyzny, a także oskarżyła wszystkie partie o doprowadzenie do Niemiec potencjalnym „celem” ataku nuklearnego Rosji w celu dostarczenia Ukrainie broni i wsparcia logistycznego.

Niedługo potem na podium stanął także Timo Chrupalla, inny współprzewodniczący AfD, oskarżając CDU o „kopiowanie” propozycji polityki migracyjnej skrajnej prawicy w czasie, gdy przywódca konserwatystów zajął ostrzejsze stanowisko w sprawie granic kontroli i deportacji w porównaniu do Merkel, poprzedniej przywódczyni Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej. „Z kim chcesz realizować propozycje?” – zapytał bezpośrednio Merza, w związku z jego odmową współpracy z AfD.

W końcowej fazie debaty była komunistka, która w tym roku założyła nową, skrajnie lewicową partię populistyczną noszącą jej imię, dołączyła do chóru krytyki rządu Scholza, który oskarża o „wyraźne pogorszenie życia obywateli” od początek jego mandatu. „Trzy lata odmowy i proszenie nas o przedłużenie o cztery lata – to się nazywa mieć czelność”.

Co się teraz stanie?

Dymisja Lindnera, która utorowała drogę do głosowania nad wnioskiem, nad którym dzisiaj głosowaliśmy, miała miejsce po drugiej stronie Atlantyku. Upadek niemieckiej kancelarii następuje na miesiąc przed inauguracją Trumpa, w czasie, gdy jego groźba wojny handlowej z europejskimi partnerami pozostaje uśpiona, gdy Stany Zjednoczone są największym rynkiem docelowym dla niemieckiego eksportu, na którym w dużej mierze opiera się największa gospodarka Europy zależny.

Datę przedterminowych wyborów federalnych, pierwotnie planowanych na koniec września, wyznaczono od kilku tygodni – 23 lutego 2025 r. – i aby dotrzymać wyznaczonego terminu, Steinmeier musi formalnie rozwiązać Bundestag przed świętami Bożego Narodzenia, tj. , do 27 grudnia. Po rezygnacji Lindnera głowa państwa już miesiąc temu podkreśliła, że ​​„kraj potrzebuje stabilnych większości i rządu zdolnego do działania”.

W obliczu zbliżających się wyborów partyjne kampanie już nieoficjalnie trwają. Wiele z nich opublikowało już część swoich programów wyborczych, oczekując, że SPD, FDP i CDU/CSU – ta ostatnia, prawdopodobny zwycięzca lutowych wyborów – opublikują jutro ostateczne wersje tych programów.

W sobotę przywódca chadeków Friedrich Merz zapowiedział „jedną z najcięższych kampanii wyborczych” we współczesnej historii Niemiec, w której socjaldemokraci „będą oparci o ścianę” i kiedy stagnacyjna gospodarka będzie musiała stać się bardziej konkurencyjna , ponieważ „konkurencyjność naszej gospodarki jest warunkiem wstępnym wszystkiego innego”.

Oczekuje się, że w tej chwili konserwatyści CDU pod przewodnictwem Merza zyskają około 32% głosów, następnie Alternatywa dla Niemiec (AfD, skrajnie prawicowa) z 18% i socjaldemokraci pod przewodnictwem Scholza (centrolewica) , z 16% i Os Verdes, z 13%. Wielkimi przegranymi wotum zaufania dla koalicji są liberałowie z FDP, postrzegani jako główna osoba odpowiedzialna za kryzys polityczny zainstalowany w największej europejskiej gospodarce.

„To była całkowita nieodpowiedzialność polityczna, liberałowie zablokowali wszystko, odrzucili jakikolwiek kompromis, a teraz sondaże stawiają ich poniżej minimalnego progu 5% głosów” przy wyborze posłów do Bundestagu, Sophie Pornschlegel z Jacques Institute zwróciła uwagę na CNN w listopadowym Delors.

„Wśród elektoratu panuje powszechne przekonanie, że FDP była głównym blokerem obecnej koalicji, zwłaszcza uniemożliwiając zmiany w hamulcu zadłużenia, który można zmienić w szczególnych okolicznościach – i powiedziałbym, że są to bardzo szczególne okoliczności”, mówi Patrick Schröder, niemiecki analityk w Chatham House.

Friedrich Merz, prawdopodobny kolejny kanclerz Niemiec, wykluczył już całkowicie możliwość utworzenia koalicji z AfD, zatem będzie musiał wybrać jedną z trzech możliwości: utworzenie koalicji z SPD, utworzenie koalicji z Zielonymi lub utworzenie z obydwoma koalicji, sądząc po ówczesnych sondażach, co mogło się jeszcze zmienić do końca lutego.

Analitycy przewidują, że kampanię wyborczą zdominuje kryzys gospodarczy i finansowy, jaki przeżywają Niemcy, a także wojna na Ukrainie i kwestia migracyjna, która przyczyniła się do wzrostu popularności skrajnej prawicy w tym kraju.