„Satelita o homarach” uchwycił dziwną parę w X -Kraysie

Sonda Einstein uchwyciła błysk X -Błędem bardzo unikanej niebiańskiej pary, dużej gorącej gwiazdy, 12 razy większej niż nasze słońce.

A Sonda Einstein, satelita z „Homar Eyes”, uchwycił błysk X -Ray z bardzo unikniętą niebiańską parą. Odkrycie otwiera nowy sposób na odkrywanie sposobu, w jaki ogromne gwiazdy oddziałują i ewoluują, potwierdzając unikalną moc misji odkrywania efemerycznych źródeł X -Ray na niebie.

Dziwna para niebieska składa się z Świetna gorąca gwiazda, ponad 10 razy większa niż nasze słońcei jeden Mały biały karfowiec zwarty, o masie podobnej do masy naszej gwiazdy. Do tej pory znaleziono tylko niektóre z tych systemów. I po raz pierwszy naukowcy mogli podążać za x -od tak ciekawej pary, od ich nagła początkowego wybuchu po ich zniknięcie.

27 maja 2024 r. Teleskop rentgenowski z szerokim polem) sondy Einstein wykrył promieniowanie rentgenowskie z naszej sąsiedniej galaktyki, małej chmury Magalhães (PNM). Aby dowiedzieć się o pochodzeniu tego nowego znaku niebieskiego, wyznaczonego przez EP J0052, naukowcy wskazali na FXT-UP (FXT-UP) Einsteina Sondy w tym kierunku.

WXT wywołał również rentgenowskie prześwietlenie NASA i ładniejsze teleskopy, aby wskazać nowo odkryty obiekt. XMM-Newton ESA nastąpił 18 dni po tej aktywacji.

„Ścigliśmy efemeryczne źródła, kiedy natknęliśmy się na ten nowy punkt X -Ray w PNM. Zdajemy sobie z tego sprawęI patrzyliśmy na coś niezwykłegoże tylko sonda Einstein mogła uchwycić ”, Alessio Marino, postoktorancki badacz z ICE-CSIC (Institute of Spatiales-Superior Consejo of Scientific Research) w Hiszpanii i główny autor nowego badania.

„Dzieje się tak, ponieważ wśród obecnych teleskopów monitorujących niebo X, WXT jest jedynym, który może zobaczyć niską energię X -wyrwania z wystarczającą wrażliwością na uchwycenie nowego źródła”.

Początkowo naukowcy uważali, że EP J0052 może być dobrze znanym rodzajem systemu binarnego, który świeci w X -Kasach. Jednak w danych było coś, co mówiło Inna historia …

Rzadkie odkrycie

Dzięki faktowi, że Einstein Sonda uchwycił nowe źródło od momentu początkowego wybuchu, naukowcy byli w stanie analizować partie danych z różnych instrumentów. Zbadał sposób, w jaki światło zmieniało się wzdłuż zakresu długości fali x na sześć dni i odkryło niektóre elementy obecne w materiale eksplozji, takie jak azot, tlen i neon. Analiza dostarczyła kluczowych wskazówek.

„Szybko rozumiemy, że mamy do czynienia rzadkie odkrycie bardzo unikniętej pary niebiańskiej„Wyjaśnia Alessio. „Niezwykły duet składa się z ogromnej gwiazdy, którą nazywamy gwiazdą Być, Z masą 12 razy wyższą niż słońce i gwiezdne „zwłoki” znane jako biały krasnolud, kompaktowy i hiperdenso, z masą podobną do naszej gwiazdy.

Jak Orbita dwóch gwiazd Do siebie i intensywne pole grawitacyjne białego karła przyciąga temat jego towarzysza. Ponieważ coraz więcej materiałów (głównie wodór) „pada deszcz” nad kompaktowym obiektem, jego silna grawitacja go ściska, dopóki nie rozpocznie się niekontrolowana eksplozja jądrowa. Stwarza to błysk jasnego światła na szerokiej gamie długości fal, od widzialnych, przechodzących przez ultrafiolet i X.

Na pierwszy rzut oka istnienie tej pary jest intrygancki. Gwiazdy masy BA szybko spalają rezerwat paliwa jądrowego. Ich życie jest intensywne i krótkie, trwające 20 milionów lat. Twój partner jest (zwykle) zawaloną pozostałością gwiazdy podobnej do naszego słońca, która żyłaby przez kilka tysięcy lat.

Ponieważ gwiazdy binarne tworzą się zwykle razem, podobnie jak Gwiazda podobno z krótkim życiem wciąż świecipodczas gdy domniemani Gwiazda Happy Life umarła?

Jest wyjaśnienie.

Historia dwuparska

Naukowcy myślą, że Para zaczęła się razemjak lepiej połączona para binarna, składająca się z dwóch bardzo dużych gwiazd, sześć i osiem razy więcej ogromnych niż nasze słońce.

Największa gwiazda wyprzedała swoje paliwo nuklearne wcześniej i zaczęła zwiększać, Wydanie materii dla twojego partnera. Po pierwsze, gaz w spuchniętych zewnętrznych warstwach został pociągnięty przez towarzysza; Następnie wyrzucono pozostałe warstwy zewnętrzne, tworząc opakowanie wokół dwóch gwiazd, które później stały się płytą i ostatecznie rozpuściły się.

Pod koniec tego dramatu gwiazda towarzysza rosła, dopóki nie doszło do masy słonecznej, podczas gdy rdzeń drugiego roku upadł, by stać się białym krasnoludem z nieco ponad jedną masą słoneczną. Teraz jest kolej Kradnij i pożeraj materiał Z zewnętrznych warstw gwiazdy be.

„To badanie zawiera nowe informacje o rzadko obserwowanej fazie ewolucji gwiazd, co jest wynikiem złożona wymiana materiałów Co musiało się zdarzyć między dwiema gwiazdami ”, komentuje Ashley Chrimes, badacz i astronom X -Ray w ESA. „Fascynujące jest widzenie, jak para masywnych gwiazd w interakcji może przynieść tak intrygujący wynik”.

Monitorowanie obserwacji misji XMM-Newton ESA w kierunku EP J0052, 18 dni po pierwszej obserwacji sondy Einsteina, nie widziałem sygnału. Ten fakt określa Limit czasu trwania wybuchupokazując, że było to stosunkowo krótkie.

Czas trwania krótkiej eksplozji i obecność neonu i tlenu wskazują na nieco masywny typ białego karła, prawdopodobnie o 20% bardziej masywny niż słońce. Jego masa jest zbliżona do SO -Called Limit Chandrasekhar, Powyżej którego gwiazda nadal się implodowała, stając się jeszcze gęstszą gwiazdą neutronów lub eksplodując jako supernowa.

„Wybuchy par składających się z białego karła i gwiazda Be były niezwykle trudne do wykrycia, ponieważ są lepiej obserwowane w zakresie x -wyścigów o niskiej energii. Pojawienie się sondy Einsteina stanowi wyjątkową okazję do wykrycia tych efemerycznych źródeł i przetestowania naszego zrozumienia ewolucji masywnych gwiazd ”, komentuje Erik Kuulkers, naukowca projektu Estein z ESA.

„To odkrycie pokazuje rewolucyjne umiejętności tej misji”.