Rosja zmienia zdanie i negocjuje utrzymanie baz wojskowych w Syrii
Moskwa, która wcześniej klasyfikowała rebeliantów, którzy przejęli kontrolę nad Syrią, jako „terrorystów”, teraz nazywa tę grupę „przeciwnikami”
Grupa, która przejęła kontrolę nad Syrią i prezydenta Bashara al-Assada z kraju do Rosji zmienił swoje przemówienie i obecnie nazywa rebeliantów „przeciwnicy”. Wcześniej klasyfikowałem je jako „terrorystów.”
Zmiana tonu następuje dlatego, że Rosja posiada bazy wojskowe na terytorium Syrii. Bazy te mają strategiczne lokalizacje, które umożliwiają Kremlowi transport ładunków do Afryki i na Bliski Wschód.
Teraz Moskwa negocjuje z nowymi przywódcami syryjskimi w sprawie utrzymania tych baz wojskowych, tak aby nie uległy one zniszczeniu, nawet po rosyjskich bombardowaniach, w których zginęło 55 pojazdów i skład broni, zabijając około 300 rebeliantów.
O Krajz Hiszpanii przywiózł w środę (11 grudnia 2024 r.) oświadczenie rzecznika rosyjskiego rządu, który zalecał ostrożność.
„Nadszedł czas na dogłębną analizę wydarzeń. Trudno jednak przewidzieć, co będzie po tym okresie niepewności” – dodał. powiedział rzecznik.
Hiszpańska gazeta wyszczególnia, że negocjacje z udziałem Turcji i Iranu gwarantowały, że rosyjskie bazy wojskowe nie zostaną zaatakowane podczas zmiany rządu w Syrii.
Rząd Władimira Putina był pierwszorzędnym sojusznikiem reżimu Bashara al-Assada, który dobiegł końca w niedzielę (8 grudnia) po 24 latach kontroli nad Syrią. Wcześniej, od 1971 do 2000 r., krajem rządził Hafez al-Assad, ojciec Bashara al-Assada.
O Kraj wyjaśnia, że w 1971 roku Kreml i Hafez al-Assad podpisali porozumienie, zgodnie z którym Rosja miała bazę w porcie Tartus, mieście na północnym wybrzeżu, około 250 kilometrów od stolicy Damaszku, tak aby statki wojsk radzieckich mogły tankować i poddać się naprawom. Instalacja ta jest oficjalnie jedyną bazą wsparcia dla statków poza terytorium Rosji – przed aneksją Krymu, a co za tym idzie – portu w Sewastopolu.
Kolejną rosyjską bazą w Syrii jest lotnisko Hmeimim, które znajduje się na obrzeżach Dżableh, około 310 kilometrów od Damaszku. Posiada pasy startowe wystarczająco duże, aby lądowały na nich samoloty transportowe, takie jak Iljuszyn Ił-76 i Antonow An-124.
Ił-76 jest w stanie przewieźć od 20 do 60 ton ładunku, pomieścić od 145 do 225 żołnierzy i przewozić do 4 wozów bojowych. An-124 to największy samolot transportowy na świecie, który we wrześniu wylądował na międzynarodowym lotnisku Galeão w Rio de Janeiro. Może unieść 150 ton i ma 69 metrów długości.
„Zbudowaliśmy tutaj dwie stałe bazy. Jeśli terroryści znów się pojawią, zaatakujemy ich jak nigdy dotąd” – dodał. powiedział prezydent Rosji Władimir Putin w 2017 roku na lotnisku Hmeimim o terrorystach z Państwa Islamskiego.
Port Tartus i lotnisko Hmeimim mają fundamentalne znaczenie dla strategii wojskowej Kremla. Dzieje się tak dlatego, że port jest jedynym miejscem, w którym rosyjskie statki mogą zakotwiczyć na Morzu Śródziemnym, gdyż po inwazji na Ukrainę przepłynięcie przez cieśninę Bosfor, łączącą Morze Śródziemne z Morzem Czarnym, zostało zakazane.
Lotnisko Hmeimim ze swoimi ogromnymi pasami startowymi umożliwia samolotom transportowym zatrzymywanie się i tankowanie przed przybyciem do krajów afrykańskich, takich jak Libia, Mozambik, Republika Środkowoafrykańska i Mali, gdzie znajduje się Grupa Wagnera, organizacja paramilitarna pochodzenia radzieckiego.
