Recenzja – Moroi – Gamerview

Wspomnienia są często uważane przez nas za coś lekkiego, coś wspólnego, które jest wieczne, dopóki nie spotkamy kogoś z malowaniem amnezji lub, co gorsza, Alzheimera. Jest to przygoda, która pokazuje nam, w jaki sposób brak pamięci może być przerażający – szczególnie w chaotycznym świecie, takim jak ta przedstawiona w nowej grze rozpowszechniona przez zawsze odważne cyfrowe i dobre pasterze.

Zaskoczona w miejscu znanym tylko jako kosmiczny silnik, który wydaje się pochodzić bezpośrednio z gorączkowego majaczenia nakręconego przez niemieckiego filmowca ekspresjononizmu, gra wprowadza nas do zniekształconego świata, kąpanego z bólu i cierpienia. Taki scenariusz, który sprawi, że gracz będzie chciał go ponownie odwiedzić, aby spróbować zrozumieć złożoność Moroi.

Pamiętaj: jesteś tu na zawsze.

Moroi umieszcza gracza w skórze mężczyzny noszących ubrania od średniowiecznego szlachcica, który budzi w dziwacznym więzieniu, w którym wieczne tortury są normą, dając lepsze wyobrażenie o tym, dlaczego tytuł Moroi. W sąsiednich komórkach uważamy postacie za niezwykłe, jak to uderzające – coś, co stanie się stałe podczas podróży. To miejsce jest paradą ciał w wiecznej agonii, miła dama mieszająca kotła i czarodzieja Edgara, która wypełnia rolę mrocznego Wergiliusza, prowadząc gracza do tego koszmaru.

Po interakcji z mieszkańcami i rozwiązaniu początkowych łamigłówek, bohater zaczyna odkrywać inne regiony tajemniczej spirali i samego silnika kosmicznego – filary wspierające ten urojeniowy wszechświat. Różnorodność wrogów jest szeroka, od brutalnych strażników po czarodziejów i nieumarłych, doprawione chorobliwym i sarkastycznym nastrojem, w mało prawdopodobnym połączeniu między duchami, a Hellraiser.

Chociaż intrygujący, Moroi może zdezorientować niektórych graczy swoją fragmentaryczną narracją. Gra opiera się na wskazówkach wizualnych, pośrednich dialogach i zagadkach, aby opowiedzieć jej historię, przyjmując podobne podejście do duszy – ale bez opisów przedmiotów, które wiążą fabułę. Jego światowa konstrukcja jest bardzo bogata i dobrze wypracowana, ale także celowo absurdalna i labiryntowa, jako gorączkowe marzenie o trudnej interpretacji.

Różne biegi potrzebne do rozszyfrowania działki wzmacniają wrażenie, że udręka bohatera jest daleka od końca – jeśli pewnego dnia się skończy. To otwiera głęboki strach: nie jest polowanie przez groteskowe potwory, ale terror bycia całkowicie zapomnianym… nawet sam.

Hotline Miami

Rozgrywka Moroi jest prosta, bardzo pamiętając, z bezpośrednią walką i zagadkami, które, choć dostępne w wyglądzie, ukrywają się pomysłowo. Przyciski myszy kontrolują ataki: Lewa wykonuje podstawowe ciosy, podczas gdy prawe umiejętności prawe z prawej strony są niszczycielską sekwencją z ostrzem lub Clava, która sprawia, że ​​postać obraca się jak szalony top.

Oprócz klasycznego WASD do ruchu gracz ma klucze 1, 2 i 3, aby szybko uzyskać dostęp do przedmiotów. 1 klucz na przemian między białą bronią; 2, między bronią palną, od karabinów maszynowych po wyrzutnie rakiet; i 3 Podróżuj sprzęt – klifów używanych jako zęby kaczki, które zwiększają obrażenia miecza.

Walka jest brutalna, a brudny styl sztuki nasila poczucie przemocy. Grotesque cięcia i siniaki stają się widoczne u wrogów, które nadal rozwijają się, nawet gdy wydają się pokonani. Gdy gracz uderza, pasek wypełnia się na szczycie HUD. Po zakończeniu pozwala przeprowadzić wykonanie – śmiertelny cios, który ignoruje rozmiar lub opór przeciwnika.

Egzekucje różnią się w zależności od typu broni, dodając odmianę wizualną, i nie ograniczają się tylko do bossów. Każda z nich wymaga przezwyciężenia określonych strategii, zwykle związanych z łamigłówkami w środowisku bitwy. Chociaż walka czasami traci siłę, z nieprzekonującymi skutkami, które sprawiają, że ataki wydają się unosić.

Wizualizacje, puzzle i dźwięki męki

Nawet z niespójną walką i rozłączoną narracją, Moroi świeci na jego budownictwo na świecie, wciągającą ścieżkę dźwiękową i momenty silnego wpływu. Intrygujące tajemnice w połączeniu z dobrze dystrybuowanymi poradami wizualnymi i dźwiękowymi podnoszą doświadczenie, szczególnie jeśli są postrzegane jako gra zagadkowe z elementami akcji.

Jednym z najlepszych przykładów jest enigmatyczna „znak zapytania”. Zawsze znajdujący się w całkowicie zamkniętych i niewidocznych pokojach nawet przy odgórnym kamerze, oferuje subtelne wskazówki dotyczące wszechświata i jego mieszkańców. Uważaj jednak: naleganie zbyt wiele może przynieść skoki oraz zniekształcenie wizualne i dźwiękowe, które powodują prawdziwy dyskomfort.

Niektóre łamigłówki wyróżniają się niezwykłym, takie jak misja, w której konieczne jest obudzenie „uśpionego” zmarłego, aby powiedzieć nam, że przejście znajduje się na ścianie, w której wydaje się, że ścieżka się kończy. Aby kontynuować, musisz porozmawiać ze ścianą – ponieważ najwyraźniej wszyscy mówią, są zbyt nieśmiali, aby się pociągnąć!

Nie ma widocznego zapasów do przechowywania zagadek; Są one automatycznie przechowywane w niewidzialnej baterii. Niektóre z tych obiektów, po zebraniu, mogą powodować poglądy lub przerażenia – nie dokładnie terror, ale ezoterycznego surrealizmu, uprawnionych do „biblijnie poprawnych” aniołów.

Dla tych, którzy szukają doświadczenia podobnego do oglądania Dark Krysar de Jiří Barty (1985), Moroi to pełna talerz: ciemny, okrutny i bolesny, osadzony w zdeformowanej bajce, która wydaje się, że została napisana przez Clive’a Barkera. Walka może być bardziej wyrafinowana, ale chaotyczny i fascynujący świat rekompensuje każdy potknięcie.