Pojedynczy gen ostatecznie wyjaśnia trwałość zarazy w całej historii

Pojedynczy gen może pomóc wyjaśnić trwałość zarazy w całej historii ludzkości. Zmiany w jednym genu genomu bakterii zarazy pozwoliły wyjaśnić metodę, którą zarodek użył do przeżycia i rozprzestrzeniania się w czasie.

Odpowiedzialne za najbardziej śmiercionośną pandemię w historii, bakterie, które powodują plagę, Yersinia pestis; Istniał w różnych szczepach, od starożytności po nasze czas.

Teraz badanie w czwartek Nauka w końcu ujawnił, jak Adaptacje w jednym genie pomogły plaice przetrwać w trakcie tysiącleci.

Jak opisano, Y. pestis Zakaże ludzi, jeszcze zanim pojawią się zapisy historyczne. Najczęstsza postać choroby jest znana jako „Morowy”. Przez większość czasu wchodzi do ciała poprzez ugryzienia zainfekowanych pcheł, chociaż ludzie mogą je złapać bezpośrednio od zarażonych zwierząt, w tym szczurów i kotów.

Po wejściu do ciała bakterie poruszają się do zwoje limfatyczne i replika. Gdy się rozmnaża, uruchamia tworzenie „Bubões” Bolesne i pełne ropy, które dają nazwę „dżumy dymiennej”.

Bakterie zarazy mogą również powodować infekcję krwi, zwaną zarazą Posocznicai infekcja płuc, zwana plagą płucny.

Trzy największe pandemiki zarazy – plaga Justyniana (między 542 a 750 ne), czarna plaga (XIV wieku) i plaga Yunnan (od 1855 do 1960 r.) I należą do nich Bardziej śmiertelne wybuchy w historii ludzkości.

Poza imponującą liczbą zgonów związanych z środkiem patogenu, co może być bardziej niezwykłe w Y. pestis jest długowieczność jego szczepów.

Aby zbadać zestaw narzędzi genetycznych, które Y. pestis Zastosowanie do utrzymywania się tak długo, naukowcy przeprowadzili analizę genu zarazy znanego jako Pla W setkach próbek zebranych od starych i współczesnych ofiar choroby.

O Gen Pla koduje enzym, który pomaga Y. pestis Poruszanie się przez ciało bez wykrycia przez układ odpornościowy gospodarza.

Poprzednie badania sugerowały, że Pla To kluczowy czynnik który moduluje zarówno śmiertelność danego szczepu zarazy, jak i jej zdolność do wyzwalania wybuchów u ludzi.

Jednak szczep zaraza może przenosić inną liczbę genów Pla niż drugi; I do tego czasu nie było jasne, w jaki sposób ta liczba kopii może wpłynąć na jego biologię.

W analizowanych przez nich starych genomach plagi – z których 20 datowało pierwszą pandemię plai i 94 z drugiej – naukowcy zaobserwowali standard, w którym Odmiany zarazy utracone kopie Pla nadgodzinymianowicie w fazach tylnych każdej pandemii.

Wśród współczesnych genomów znaleźli trzy szczepy, które sugerują, że to samo Standard się obecnie rozwija.

Naukowcy teoretyzowali, że ta adaptacja uczyni z czasem infekcje mniej zjadliwe lub szkodliwe dla ciała gospodarza. Sugeruje to, że zmiana ewolucyjna pomogła chorobie utrzymać gospodarzy – czy to szczury lub człowiek – na dłużej – Z drugiej strony, że rozprzestrzeni się szerzej.