Poezja na ścieżce Cory Coraliny – 22.01.2025 – É Logo Ali

Cora Coralina (1889-1985), poetka, która opublikowała swoją pierwszą książkę dopiero w wieku 76 lat i jak mało kto śpiewał o pięknie brazylijskiego cerrado w czasie i miejscu, w którym rola kobiet była brutalną rzeczywistością. rutyna domowa, zainspirowała hołd, którego nawet nie mogłem sobie wyobrazić: dał nazwę pięknemu długodystansowemu szlakowi, który przecina historyczne miasta Corumbá de Goiás, Pirenópolis, São Francisco de Goiás, Jaraguá i samo miasto Goiás To około 300 kilometrów jednego z krajobrazów najbardziej zagrożonych przez agrobiznes, pożary i wylesianie.

Urodzona jako Ana Lins dos Guimarães Peixoto Bretas, poetka urodziła się 20 sierpnia 1889 roku w mieście Goiás, dawnej stolicy stanu. W wieku 14 lat stworzyła pseudonim Cora Coralina, który, jak lubiła mawiać, oznacza „czerwone serce”.

Cora Coralina jest częścią szlaku narodowego Caminho dos Goyazes, utworzonego również przez ścieżki Planalto Central i Veadeiros, i została oficjalnie ogłoszona w 2018 r., po pięciu latach badań i identyfikacji. Trasa, którą co roku odwiedza około 2000 turystów, przebiega przez dwa parki stanowe (Serra do Jaraguá i Pireneus) oraz miasta założone w Brazylii w okresie cyklu złota, w których zachowały się kolonialne domy i kościoły z XIX wieku. 18. Ponadto mija także Salto Corumbá, wodospad, który gościł już na okładce National Geographic. A dla miłośników tradycyjnej mody wiejskiej w połowie trasy znajduje się grobowiec Chico Mineiro, którego historia była tematem jednego z największych hitów duetu Tonico i Tinoco.

Kolejną ciekawostką ścieżki jest to, że oprócz orientacji oznaczonej tradycyjnymi żółtymi śladami stóp, na całej jej długości, w strategicznych punktach, znajduje się 380 tablic z wierszami Cory Coraliny. Trasa podzielona jest na 13 odcinków, o średniej długości 20 kilometrów, które docierają do miejsc, gdzie można wylądować, rozbić namiot lub po prostu uzupełnić wodę i zapasy. Biwakowanie poza oficjalnymi miejscami nie jest zabronione, ale ze względów bezpieczeństwa nie jest zalecane.

Ponieważ 65% trasy pokonuje się drogami lokalnymi, Cora Coralina zaliczana jest do średnio trudnych, pozbawionych jaskiń i ścian. Tylko trzy odcinki określa się jako bardzo trudne, ponieważ mają wyższe wzniesienia (czytaj pirambeiras) – Serra de Jaraguá, Pireneus Peak i Serra do Caxambu.

„Trasa Cora Coralina jest ważna nie tylko ze względów środowiskowych, ale także ze względu na uznanie lokalnych społeczności znajdujących się na jej trasie, na której żyje już kilkadziesiąt osób zależnych od tej trasy, a które dysponują schroniskami, małymi wiejskimi posiadłościami, które sprzedają Twoje ser, zakwaterowanie, kawa” – mówi Fabrício Amaral, prezes Goiás Turismo i entuzjasta szlaków, który twierdzi, że w samą infrastrukturę zainwestowano 3 miliony R$, a jej utrzymanie wymaga również około 800 tysięcy R$ rocznie. „I dla odmiany dodaliśmy szczegóły wierszy, żartobliwe uznanie dla tego wielkiego poety”.

Amaral, który przeszedł już 100 kilometrów ścieżki w dwóch etapach, określa to przeżycie jako „fantastyczne ze względu na żywiołową przyrodę, ale także ze względu na doświadczenie kontaktu z ludźmi, które uczyniły Cora Coralina laboratorium polityki publicznej państwa”.

„Nie troszczymy się tylko o turystów, ale także o społeczności lokalne”, podkreśla Amaral. „Bo turyści przechodzą obok i czasami nic nie zostawiają, a społeczności czerpią korzyści z dbania o szlak”.

Najlepszy czas na wydanie paszportu potwierdzającego przebytą trasę i wyruszenie zaczarowaną trasą wierszy, zdaniem Amarala, przypada na okres od lutego do lipca, kiedy minęły ulewne deszcze i słońce (które w cerrado jest szacunkiem słońce, spójrzmy prawdzie w oczy) nie jest już tak silny.

LINK OBECNY: Spodobał Ci się ten tekst? Abonenci mogą dziennie uzyskać dostęp do siedmiu bezpłatnych dostępów z dowolnego łącza. Po prostu kliknij niebieskie F poniżej.