Plan Von der Leyen dotyczący produkcji wodoru w Europie koliduje z krytyką jej ambicji

The Komisja Europejska chce go 2025 być rok z wodór. Są przewodnicząca, Urszuli von der Leyenpowierzył pierwszemu elementowi układu okresowego lekarstwo na co najmniej trzy bolączki, na które cierpi stary kontynent: pokonać zerwanie z Rosją i gaz, który dostarczył, wzmocnią a sektor przemysłowy spadek, który odsłoniła pandemia i mniej zanieczyszczać. Von der Leyen przedstawiła a doskonały plan na podstawie odnawialny wodórktóry jest tworzony za pomocą elektryczność generowane przez źródła odnawialnei zostało to zaproponowane wytworzyć 10 milionów ton wodoru roczniepocząwszy od 2030 r. Jednak pięć lat od tej daty Unia Europejska (UE) produkuje tylko 4% tej ilości.

„Było przecenianie potencjału wodoru w zmniejszaniu zależności energetycznej od Rosji w krótkiej perspektywie” – przyznaje EL PERIÓDICO Daniela Fraile’adyrektor ds. polityki publicznej w Hydrogen Europe, głównej organizacji tego typu reprezentuje firmy wodorowe w Europiei dodaje: „ale, długoterminowyjasne jest, że wodór jest a kluczowym elementem na rzecz dekarbonizacji Europy”.

Na von der Leyen spada deszcz krytyki. Oprócz opór wobec zielonej transformacjinawet ci, którzy są za, wskazują na istotne pęknięcia w planie. Niedowierzanie narasta wśród samej branży, która z kolei jest celem krytyki za sposób, w jaki gigantów energii kopalnejjeden z główni emitenci, chcą przewodzić zielonej zmianie. Tak jest w przypadku części firm, które Hydrogen Europe reprezentuje w Brukseli, m.in Repsol, Cepsa lub Shell.

„Los przyszłych konsumentów czystego wodoru są obecnych konwencjonalnych producentów wodoru”, uzasadnia Fraile i zwraca uwagę na następujący fakt: obecnie Europa ma konsumpcja z okolic 7,9 mln ton wodoruz czego występuje tylko wodór „zielone” o ’czysty’ paznokcie 40 000 ton. To przekłada się na 99,3% zużytego wodoru Dziś w Europie produkuje się to, co nazywają „konwencjonalny styl”, to znaczy nie z energii odnawialnych, ale głównie z gaz naturalny.

Bank Wodoru

Ten długoterminowy okres, ustalony przez Europejski Zielony Ładzaznacz 2050 jak rok, w którym UE dąży do neutralności klimatycznejA zerową emisję netto gazów cieplarnianych. Jednak połączenie tego celu z sytuacją, w której Europa jest producentem wodoru, komplikuje ambicje von der Leyen.

„Obawiam się, że nie rozwiniemy zdolności do produkcji taniego wodoru odnawialnego na tyle szybko, aby zdekarbonizować przemysł” – wyjaśnia EL PERIÓDICO. Rainera Quitzowaz Instytutu Badań nad Zrównoważonym Rozwoju Centrum Helmholtza w Poczdamie w Niemczech.

Do przyspieszyć finansowanie projektów wodorowych, Komisja Europejska uruchomiony w 2022 r Europejski Bank Wodoruktóry nie jest nową instytucją, ale instrumentem finansowym. Oparty na systemie podobnym do tego z a aukcjase przydzielać los fundusze do najbardziej konkurencyjnych projektów produkcji wodoru. Zatem państwa członkowskie, które wnoszą najwięcej do tych funduszy, niekoniecznie to te, które mają najczęściej wybierane projekty, ale raczej te, które produkować wodór po niższych kosztach.

Presja niemiecka

Jednak ten układ przezroczysty y wspierającebyło postawić pod znakiem zapytania przez kraje takie jak Niemcyktóry posiada pieniądze i odsetki w inwestowaniu w wodór, aby sprostać ich wymaganiom popyt krajowych, ale których projekty zwykle nie są wybierane ze względu na wyższą cenę niż projekty Kraje nordyckie i Półwysep Iberyjskiktóre mają warunki geograficzny y klimata także infrastruktura odpowiedni.

W odpowiedzi na tę presję Komisja zatwierdziła alternatywną ścieżkę: „kraje, as dodać środki dodatkowo mogą zatwierdzaj własne projekty ignorując wszelkie ograniczenia geoagnostyczne” – wyjaśnia EL PERIÓDICO Jamesa Kneebonaz centrum badawczego Brueglaw Brukseli. „Zasadniczo, kieruje rozwój rynku czystego wodoru do krajów, które mają pieniądze, aby zapłacić– dodaje. Niepokoi to analityka, ponieważ osłabi to europejski przemysł, który Informuje Draghi wskazane jako priorytetowe, natomiast Stany Zjednoczone, Chiny, Japonia czy Indie stają się bardziej konkurencyjni.

„Do dekarbonizacji będziemy potrzebować jak największej ilości energii odnawialnej naszych gospodarek, co mnie niepokoi, jak często panuje tendencja do większego skupiania się na tym problemie odkrywać nowe możliwości biznesowe zamiast faktycznie zmniejszać zużycie energii” – dodaje. Quitzowz Niemiec.

Zapisz się, aby kontynuować czytanie