Piramidy w Egipcie mogły zostać zbudowane dzięki tajnym pomocnikom – rampom

Pochodzenie egipskich piramid, jednego z najbardziej znanych dzieł architektury świata, staje się coraz mniej tajemnicze. Metody stosowane przez starożytnych są jednak zaskakujące ze względu na ich złożoność w tamtych czasach.

Istnieje około 2,3 miliona kamiennych bloków, każdy o wadze od 2,5 do 15 ton, ułożonych na imponującej wysokości ponad 4 tysiące lat temu. Największy, Wielka Piramida w Giziepierwotnie miał 147 metrów wysokości.

„Wśród naukowców wciąż toczy się debata na temat dokładnej metody podnoszenia tych ciężkich bloków na tak duże wysokości” – mówi. Eman Ghoneim, profesor na Uniwersytecie Karoliny Północnej w USA, cyt

Ale od kilku lat pojawia się światło, a przynajmniej jest ścieżka, którą wskazuje Rolanda Enmarchaprofesor egiptologii na Uniwersytecie w Liverpoolu: grabież.

Badacz i jego zespół wnieśli istotny wkład iznalazł rampę wykutą w skale w kamieniołomie w Hatnubna wschodniej pustyni Egiptu, która była ważnym źródłem alabastru używanego w piramidach.

Nachylenie rampy było większe niż oczekiwano: ponad 20% (poprzednie szacunki sugerowały, że w starożytnym Egipcie pochylnie nie przekraczały 10%). Zespół badał inskrypcje w kamieniołomie pochodzące z czasów budowy Wielkiej Piramidy, które sugerowały, że przy jej budowie mogła zostać wykorzystana podobna rampa.

„Jeśli nie masz bardzo stromej rampy, to tak aby dostać się na szczyt Wielkiej Piramidy, potrzebna jest rampa o tak ogromnych rozmiarachi że byłoby to większym wyczynem inżynieryjnym niż zbudowanie samej piramidy” – mówi Enmarch.

Franka Müllera-Römeraarcheolog z Instytutu Egiptologii i Koptologii w Monachium, opracował teorię budowy piramid, która uwzględnia czas budowy (który w przypadku Wielkiej Piramidy nie przekraczał 20 lat), narzędzia i konstrukcję metody dostępne w danym czasie i zasady inżynierii.

Zaproponowano różne projekty ramp, np spiralny kształt, proste rampy prowadzące w górę po obu stronach lub pochyłe ścieżki wewnątrz. Jednakże Müller-Römer uważa, że ​​ze wszystkich czterech stron wykorzystano kilka ramp rozmieszczonych wzdłuż zewnętrznej części konstrukcji.

„Moja teoria oferuje spójne rozwiązanie konstrukcji piramid w możliwie najkrótszy czas„, zapewnia.

Teoria ta nie wyklucza stosowania innych instrumentów, np dźwignie, dźwigi i koła pasowe. Byli nawet tacy, którzy sugerowali, że Egipcjanie używali a hydrauliczny system podnoszenia, zgodnie z sugestią tegorocznej osoby kierowanej przez Xaviera Landreau i opublikowanej w Plos Jeden.

Teraz profesor Eman Ghoneim wraz z zespołem badaczy skupił się na zrozumieniu w jaki sposób zostali przewiezieni na miejsce zarówno robotników, jak i materiały z piramid.

Korzystając ze zdjęć satelitarnych, odkryli m.in starożytna odnoga Nilu o długości 64 kilometrów długości. Odcinki tej rzeki flankują 31 piramid, co sugeruje, że były one aktywne podczas budowy piramid.

Nasze odkrycie daje nam wyobrażenie o sposobie transportu masywnych bloków używanych w piramidach” – mówi Ghonheim.

„Nadgodziny, Rzeka Nil poruszyła się, a ramiona zniknęły, ponieważ zamuliły się. Nadal istnieje obszar w górnym i dolnym biegu rzeki, który należy wyznaczyć na mapie i właśnie tego teraz szukamy”, mówi. „Nie mamy jeszcze pełnego obrazu”.

W latach 2011-2013 Pierre’a Talletaprofesor egiptologii na Uniwersytecie Paryskim-Sorbonie, i fragmenty jego zespołu papirusy dziennika pokładowego, które szczegółowo opisywały działania pracowników Wielkiej Piramidy w Gizie, w Wadi al-Jarf, niedaleko brzegu Morza Czerwonego.

Enmarch uważa te dokumenty za najważniejsze odkrycie w jego 30-letniej karierze w badaniach starożytnego Egiptu, ponieważ rozwiewają najdziwniejsze teorie, takie jak udział istot pozaziemskich.

„Wykazują, że był to… duże przedsięwzięcie logistyczne, ale także projekt budowlany„, stwierdza.

„W ostatnich dziesięcioleciach mieliśmy coraz lepsze pojęcie o tym, co musiało się wydarzyć” – mówi. „Jestem pewien, że archeolodzy będą nadal znajdować naprawdę fascynujące rzeczy” – podsumowuje.