Pierwszy szwajcarski nóż nie jest „dobrze” szwajcarskim

Najstarszy szwajcarski nóż na świecie nie urodził się w Szwajcarii. Od prawie sześciu tysiącleci przez ludzi z kultury Pfyn z południowych Niemiec.

Narzędzie do snu kultury Pfyn Jest powszechnie oznaczony jako Pierwszy szwajcarski plan na świecie.

Chociaż nie jest to „dobrze” szwajcarskie, pochodzi z Podnieceniemała gmina w południowych Niemczech, co czyni Granica Szwajcarii.

Obecnie narzędzie SUL z drewnianym kablem i tartą brzozy, którego datą 3.800 A 3,500 ACjest narażone w archeologicznym Muzeum Stanu Baden-Wirtembergia (ALM), po znalezieniu w miejscu zwanym Wangen-Hinterhorn w Öhningen.

Przy zaledwie 7,3 centymetra narzędzie przypomina mały prehistoryczny szwajcarski oszczerstwo.

Jak opisano A, wyostrzone narzędzia znalezionego narzędzia zostały przymocowane do drewnianego drewnianego kabla i otworu w drewnie, prawdopodobnie tak, aby narzędzie mogło zawiesić się.

Cultura Pfyn

Ten nóż został odkryty w miejscu osadnictwa związanym z kulturą PFYN.

W okresie neolitycznym (4300 do 3500 pne) kultura ta rozprzestrzeniła się z południowej Bawarii na północ od Szwajcarii i jest znana z jej Mieszkania stosu – Domy zbudowane na palach na podmokłych ziemiach wokół brzegów jezior, rzek i wilgotnych stref.

Mieszkańcy kultury Pfyn osiedlili się Okolica jeziora Constança Około 3900 pne. Zbudowali swoje mieszkania na palach wykonanych z lokalnych drzew oraz udomowionych zwierząt i kultur.

Jednak niekoniecznie żyli na stałe.

Archeolodzy znaleźli wolne miejsca pracy w sprawie tysiąclecia. Artefakty zachowane w środowisku stref wilgotnych sugerują, że ludzie Pfyn wprowadzono innowacje i doświadczyły tekstyliów, które również zaczęły wytwarzać miedziane przedmioty.

Ponieważ znajdują się na wilgotnych obszarach, wiele z tych archeologicznych miejsc jest dobrych do zachowania materiałów organicznych, które normalnie rozpadałyby się, takie jak drewno.

Prehistoryczna wioska Wangen-Hinterhorn i jej mieszkania stosów zostały po raz pierwszy zidentyfikowane w nieco głębokiej wodzie wzdłuż jeziora Constança przez rolnika w 1856. Ale rozległe wykopaliska rozerwały się tylko w lata 70. i 80. XX wieku.