Paulista Doctor był pierwszym zastępcą brazylijskim – 09/03/2025 – Power

Pierwszy zastępca w Ameryce Południowej Carlota Pereira de Queiroz była jedyną kobietą, która podpisała pozostałych 252 wyborców. Otworzyło to drzwi dla kobiecej okupacji przestrzeni politycznej-nabyła prawo, ale nawet dzisiaj nie jest w pełni ćwiczenie.

Córka José Pereira de Queiroz i Marii de Azevedo Pereira de Queiroz, urodziła się w São Paulo w 1892 roku. Jej rodzina należała do elity. Miał rolników, polityków i jednego z założycieli gazety Prowincję São Paulo (dziś stan S. Paulo).

Carlota była uczniem szkoły średniej normalnej szkoły stolicy, i ukończył w listopadzie 1909 r.

Pomimo zainteresowania, rozpoczął karierę w nauczycielu i reżysera.

Pozostał w okolicy przez ponad dziesięć lat. „W tym czasie kobieta nadal nie była klimatu, aby wziąć udział w kursie medycznym, uczestniczyć w zajęciach z college’u”, powiedział profil opublikowany w 1952 roku w 1952 roku Arkusz.

Carlota stanął w obliczu sprzeciwu swojej rodziny, aby wziąć udział w kursie, ale praca dała mu niezależność ekonomiczną do nauki medycyny.

Ukończył w 1926 r. I specjalizował się w badaniach nad. Następnie współpracował z pediatrią i dokonał drugiej specjalizacji w dziedzinie hematologii, nowej formacji w tym czasie.

Była to trzecia honorowa kobieta National Academy of Medicine w 1942 r. Założył także Brazylijską Akademię Kobiet Medycznych, której był prezydentem w latach 1961–1967.

Queiroz zyskał projekcję polityczną podczas, kiedy zorganizował grupę 700 kobiet, przy wsparciu Czerwonego Krzyża, aby pomóc rannym w bitwie.

W wezwaniu do wyborów do wyborów w 1933 r. Jego nazwisko zostało zalecane przy wsparciu grup, które uczestniczyły w ruchu. Były to pierwsze wybory i, według Superior Electoral Court.

Według historyka Mônica Raisa Schpun, organizatorzy kampanii wykorzystują swoją sieć stowarzyszeń, kobiet i charytatywnych, aby nagłosić i informować kobiety o uczestnictwie wyborczym.

Queiroz został wybrany zastępcą w 1933 r.. Ponieważ był jedyną kobietą w ustawodawstwie, od ruchu feministycznego oczekiwano, że pomogłaby w rozwoju przyczyn ruchu. Ale pionier miał inne priorytety związane z jej bagażem w medycynie i edukacji i nie zgadzając się z niektórymi roszczeniami, mówi Schpun.

„Carlota była z pewnością kobietą swoich czasów, konserwatywną kobietą, ale niekoniecznie propozycje ruchu feministycznego były całkowicie postępowe” – mówi historyk.

Wyjaśnia, że ​​jedna z różnic jest to, że Queiroz uważała, że ​​kobiety powinny być w równych sytuacjach z mężczyznami. Już niektórzy feministki opowiadały się za innymi traktowaniem wobec roli matki, pozostawiając na przykład zwolnienie służby wojskowej.

Schpun mówi, że nie można powiedzieć, że był to antyfeminista. „Carlota była wierzchołkiem włóczni. Ale nosiła tę znajomą dumę, więc nigdy nie rozpoznała ogromnej mizoginii, która stanęła jako jedyna kobieta w Kongresie”.

Jako parlamentarny konstytucjonalistyczny lekarz uczestniczył w pracy Komisji Edukacji i Zdrowia, przygotowując pierwszy projekt w zakresie tworzenia usług socjalnych w Brazylii. Był także rzecznikiem obrony czytania i pisania w kraju. W 1934 r. Został wybrany zastępcą.

Jego udział otworzył drzwi dla innych kobiet. W wyborach państwowych w 1934 r. W São Paulo wybrano dwie kobiety, mówi José d’Amico Bauab, z Centrum Pamięci Wyborczej regionalnego sądu wyborczego w São Paulo.

Mandat Carloty zakończył zamach stanu, który doprowadził do Estado Novo w 1937 r. Walczyła o odróżnienie i pod koniec okresu była zastępcą wyborów w 1945 r. Przez Narodową Unię Demokratyczną, ale nie została wybrana.

Po karierze politycznej pionier powrócił do praktyki klinicznej. Zmarł 17 kwietnia 1982 r. W wieku 90 lat.

Na swoim imieniu Izba Reprezentantów stworzyła dyplomę kobiet-cytadową Carloty Pereira de Queiroz, która honoruje pięć kobiet, które przyczyniły się do obrony praw kobiet i kwestii płciowych.

„Posiadanie Carloty jako pierwszej kobiety natychmiast po głosowaniu kobiet było dla nas bardzo ważne, aby otworzyć drzwi dla nas wszystkich, którzy przyszli później”, mówi pani Ana Pimentel (-), szef Komisji Obrony Praw Women, odpowiedzialny za nagrodę.

W ramach inicjatywy arkusz przedstawia kobiety