Pamięć cesarza powoduje konflikty między hinduistami a muzułmanami w Indiach

Nawet martwy przez ponad 300 lat indyjski władca nadal powoduje fale w polityce kraju. Aurangzeb Alamgir stał się tak centralny dla delikatnego momentu politycznego Indii, że jego pamięć powoduje przemoc sekciarską (konflikty między różnymi grupami narodu) w całym kraju.

Szósty cesarz słynnej dynastii Mughal jest uważany przez wielu krytyków tyrant, który brutalizował kobiety, wstrząsnął hinduskimi świątyniami, wymuszał konwersje religijne i prowadził wojny z władcami hinduski i sikhów.

W narodzie prawie całkowicie pod domeną hinduskich nacjonalistów „zbrodnie” Aurangzeba były używane przez prawicowych polityków, przekształcając go w najwyższego złoczyńcę muzułmańskiego, którego pamięć należy wymazać.

W zeszłym miesiącu w zachodnim mieście Nagpur wybuchły konflikty sekciarskie, a hinduskie nacjonaliści proszą o rozbiórkę grobowca byłego rustowskiego.

Najwyraźniej stymulowany niedawnym wycofaniem filmu Bollywood o gwałtownych osiągnięciach Aurangzeba przeciwko czczonemu hinduskiemu królowi, przemoc doprowadziła do dziesiątek obrażeń i aresztowań, co doprowadziło władze Nagpur do nałożenia zbioru.

W miarę wzrostu napięć między obiema społecznościami, wielu hinduistów z prawej strony używa nazwy Aurangzeb, aby podkreślić historyczne niesprawiedliwość przeciwko większości kraju.

Mogołowie rządzili w erze podboju, dominacji i gwałtownej władzy, ale także eksplozji sztuki i kultury, a także okresów głębokiego synkretyzmu religijnego – przynajmniej z Aurangzeb.

Założone przez Babura w 1526 r. Imperium w czasach świetności obejmowało obszar, który rozciągał się od dzisiejszego Afganistanu w Azji Środkowej do Bangladeszu na Wschodzie, kończąc się w 1857 r., Kiedy Brytyjczycy obalili ostatniego cesarza, Bahadur Shah II.

Jego najbardziej znani przywódcy – Humayun, Akbar, Jahangi i Shah Jahan – słynęli z promowania harmonii religijnej i silnie wpłynęli na znaczną część kultury indyjskiej, budując kultowe miejsca, takie jak Taj Mahal i Czerwony Fort Delhi.

Ale wśród tej bardziej tolerancyjnej firmy Aurangzeb jest uważany za rodzaj czarnej owcy – fanatycznej i złożonej postaci.

Aurangzeb „wywołał mieszankę podziwu i awersji od momentu swojej sukcesji na tron ​​Mogołów”, powiedział Abhishek Kaicker, historyk z Azji Południowej w UC Berkeley.

„Przyciągnął stopień odrodzenia po drodze na tron, uwięziając ojca i zabijając swoich braci… jednocześnie zyskał podziw i lojalność za swoją osobistą prostotę i pobożność, jego niezrównaną siłę militarną, która doprowadziła do rozszerzenia królestwa Mughala, jego politycznego zbrodni, wydajności administracyjnej i reputacji sprawiedliwości i bezstronności.”

Urodzony w 1618 r., Syn Shah Jahan (słynny z Taja Mahala) i jego żony Mumtaza Mahal (dla której został zbudowany), historycy opisują młodego księcia jako oddaną i uroczystą postać, która wykazała wczesne oznaki przywództwa.

Zajmował kilka pozycji, odkąd miał 18 lat, w których wszyscy stali się zdolnym dowódcą.

Chwała Imperium Mogołów osiągnęła swój czas na swój czas pod jego ojcem, a Aurangzeb walczył o kontrolę tego, co było najbogatszym tronem na świecie.

Następnie, kiedy Shah Jahan zachorował w 1657 r., Scena została wprowadzona do gorzkiej wojny sukcesji między Aurangzebem a jego trzema braćmi, w której ostatecznie zmierzyłby się ze swoim starszym bratem Dara Shikoh, zwolennikiem hindusko-muzułmańskiej kultury synkretycznej.

Aurangzeb uwięził swojego chorego ojca w 1658 r. I pokonał swojego brata w następnym roku, po czym zmusił go do parady przykuty na brudnego słonia ulicami Delhi.

„Ulubiony i zepsuty syn najwspanialszych z Wielkich Mogołów był teraz ubrany w niegrzeczną wycieczkę” -napisał Jadunath Sarkar w „Krótkiej historii Aurangzib”.

„Z mrocznym, ciemnym turbanem, jako najbiedniejszym zastosowaniem w ich głowie. Brak naszyjnika ani biżuterii ozdobiących ich osobę”.

W tym czasie autorytet Aurangzeb osiągnął niezwykłe wyżyny, a pod jego przywództwem Imperium Mogołów osiągnęło większe przedłużenie geograficzne.

Zakazał pewnego stopnia szacunku, a podczas pierwszej połowy panowania rządził żelazną ręką, chociaż względną tolerancją na większość wiary hinduskiej.

Według Rezavi, profesora historii na Uniwersytecie Aligarh University of India, do około 1679 r. Do około 1679 r. Nie było doniesień o zniszczeniu świątyń ani narzucania „jizya” ani podatku od przedmiotów spoza Muzułmańskich. Aurangzeb zachowywał się „podobnie jak jego przodkowie”, powiedział Rezavi, wyjaśniając, w jaki sposób niektórzy Hindusi zajmowali wysokie stanowiska w swoim rządzie.

Jednak w 1680 r. Wszystko się zmieniło, gdy przyjął formę nietolerancji religijnej, która reperkusja do dziś.

Fanatyczny władca obniżył swoje hinduskich mężów stanu, zamieniając przyjaciół w wrogów i rozpoczynając długą, niepopularną wojnę w Deccan, która obejmowała gwałtowne tłumienie Marathas, hinduskie królestwo zaspokajające prawicowych polityków, w tym premiera Narendra Modi.

Członkowie partii Bharatiya Janata (BJP) Modi szybko wskazali na okrucieństwa wyrządzone Hindusom przez Aurangzeb – wymuszanie konwersji, przywracanie Jizya i morderstwo nie -muzułmańskie.

Walczył także z Sikhami, wykonując dziewiąty guru religii, Tegh Bahadur, akt, który sprawia, że ​​Aurangzeb jest postać awersji do wielu Sikhów do dziś.

Ta brutalność została przedstawiona w niedawno wydanym filmie „Chhaava”, w którym Aurangzeb jest barbarzyńskim islamem, który zabił Sambhaji, syn najsłynniejszej king Maratha, Chhatrapati Shivaji.

„Chhaava zapali gniew ludzi w Aurangzeb” – powiedział Devendra Fadnavis, główny minister Maharashtry, w którym znajduje się Nagpur.

Muzułmanie twierdzili, że członkowie prawicowej grupy Hindu Parishad (VHP) spalili prześcieradło zawierające wersety ich świętego Koranu.

Yajendra Thakur, członek grupy VHP, zaprzeczyła zarzutom, ale potwierdziła jej pragnienie usunięcia grobowca Aurangzeb.

„Grobowiec Aurangzeb nie powinien tu być” – powiedział CNN Nagpur. „Nie powinno go tu być dla wszystkiego, co zrobił Shambhaji Maharaj. Nawet nasi muzułmańscy bracia powinni wydać oświadczenie, że grobowiec Aurangzeb nie powinien być w Nagpur.”

Premier, który otwarcie nosi swoją religię, od dawna jest członkiem Rashtriya Swayamsevak Sangh, prawicowej organizacji paramilitarnej, która broni hinduskiej hegemonii w Indiach.

Argumentuje się, że Hindusi z kraju byli historycznie uciskani przez Mogoli, a następnie przez brytyjskich kolonizatorów, którzy podążali za nimi.

Dzielnica Maharashtra, w której jest pochowany, znany wcześniej jako Aurangabad, został przemianowany na cześć syna Shivaji w 2023 r.

Rezavi powiedział, że triumfy jego przodków, wielkiego króla Akbara i Shah Jahan, zostały wymazane z książek historycznych lub nie są nauczane w szkołach.

„Próbują odwrócić historię i zastąpić ją mitami, coś z własnej wyobraźni” – powiedział Rezavi. „Aurangzeb jest wykorzystywany do demonizacji społeczności”.

Modi BJP zaprzecza użyciu nazwy cesarza Mogola w celu zniesławienia muzułmanów Indii. Ale ich przywołanie starożytnych władców Indii powoduje dziś strach i niepokój wśród mniejszości religijnej.

Chociaż historycy zgadzają się, że był mroczną i złożoną postacią i nie kwestionują swoich okrucieństw, Rezavi powiedział, że konieczne jest uznanie, że istniał w czasie, gdy „Indie jako koncepcja” nie istniały.

„Mówimy o czasach, kiedy nie było konstytucji, nie było parlamentu, nie było demokracji” – powiedział Rezavi.

Kaicker najwyraźniej się zgadza. Takie historyczne postacie „nie zasługują na nie komplementy, ani winy”, powiedział. „Należy zrozumieć w kontekście własnego czasu, który jest dość daleki od naszego”.

W Nagpur żądania usunięcia grobowca pozostały bez odpowiedzi, a niektórzy członkowie hinduskich skrajnie w prawo nawet odrzucili wnioski o rozbiórkę.

Lokalny mieszkaniec muzułmańskiego Asif Qreshi stwierdził, że jego rodzinne miasto nigdy nie widziało przemocy jak ta, która się wydarzyła w zeszłym miesiącu, potępiając konfrontacje, które konwulsowały historycznie spokojne miasto.