Orbán i Fico byłyby przydatne dla nowego sojusznika. Jednak Serbia Vučič może nadal zapomnieć o członkostwie Unii
Do dziś nie wiemy dokładnie, czy spotkanie miało miejsce, gdy przedstawili nas twórcy udanej serii fabularnych na temat zabójstwa ówczesnego premiera Serbijskiego Zorana Djindjiča.
Ówczesny niemiecki kanclerz Gerhard Schröder na kilka dni przed zabójstwem serbskiego premiera Zorana Djindjiča w fikcyjnym wywiadzie mówi serbskiemu przywódcy: „Muszę ci coś powiedzieć, ale nie poproś o błąd. Głowa niemieckiego rządu zwróci się do Serbijskiego premiera i doda:„ Nikt nie otworzy go otwarcie, ale Serbia nigdy nie stanie się częścią Unii Europejskiej.
Chociaż „prawdziwy” Schröder, tym razem publicznie, mówił wręcz przeciwnie ponad dekadę temu i poparł Serbię w UE, reality pokazuje, że prawda była raczej twórcami fikcyjnej serii.
Najbardziej wpływowy człowiek Europy w tym czasie w 2014 r. Obiecał serbskie członkostwo w Unii w 2020 r. Teraz wygląda na to, że najwcześniejsza możliwa data jest do końca tej dekady, ale musiałoby to zamknąć wszystkie rozdziały dostępu. I jest to absolutnie nierealne w praktyce, mówią analitycy dla Aktuality.sk.
Według analityków nawet Bruksela nie może sobie pozwolić na trzeciego „czarnego pasażera”, który odmawia sankcji wobec Rosji i nie popiera uzbrojenia Ukrainy w samym związku samej Unii.
Jednak, podobnie jak na Słowacji lub Węgrzech, w Serbii poparcie Rosji jest i (w) wsparcie Ukrainy jest nadużywane głównie w krajowej walce politycznej. Na przykład Serbia jak dotąd odmówiła nałożenia sankcji na Kreml.
„Pro -rozyjskie postawy rządu serbskiego i prezydenta są głównie czymś, co partia rządząca w Serbii używa i nadużywa do celów krajowych.
Korupcja zabita
Jeśli Serbowie nie byliby w stanie dołączyć do Unii kilka lat temu, przynajmniej mogą całkowicie o tym zapomnieć. Zwłaszcza, że kraj został pochłonięty kilka tygodni temu po tragedii w Novi Sad, gdzie po dachu na stacji zmarł 16 osób – i wszystko sugeruje, że w tym przypadku wszystko było odpowiedzialne za korupcję.
Aleksandar Vučič nie zamierza rezygnować nawet po najbardziej masywnych protestach w współczesnej historii kraju. Demonstracje, które wybuchły w odpowiedzi na tragedię w Novi Sad, miały zbadać główny wymóg – zbadać sprawę w Novi Sad, ale w końcu zwiększyć korupcję w całym kraju. Tragedia obwinia firmę związaną z ludem Vučiča, co najwyraźniej uratowało schronienie przed stacją, a prawdopodobnie również zepsuć samorząd.
„15 marca największe zgromadzenie odbyło się w Belgradzie w historii Serbii, w której wzięło udział ponad 300 000 osób. Podstawą protestu jest protest studencki, a studenci domagają się odpowiedzialnego rządu, odpowiedzialnych instytucji i ogólnie praworządności”, wspomina Aktuality.sk na Uniwersytecie Belgrad.
Jednocześnie partie polityczne opozycji domagają się tymczasowego rządu, który mógłby przygotować wolne i uczciwe wybory, ale nie był to oficjalny wymóg protestu studenckiego, dodaje.
Jednak w Serbii wybory są widoczne, są odpowiednio zaplanowane na 2027 r., A sam Vučič odmawia wycofania się. W kraju istnieje hybrydowy system prezydencko-parlamentarny podobny do Francji. Prawdziwym szefem kraju i faktem, że rząd decyduje, jest prezydent.
Czy serbskie siły bezpieczeństwa ukierunkowały pokojowych protestujących antyrządowych w Belgradzie za pomocą broni dźwiękowej?
– DW News (@dwnews)
Nowy rząd, ale stary prezydent
W odpowiedzi na protesty Vučič przynajmniej odrzucił rząd i teraz mianował nowy w weekend. Będzie to prowadzony przez absolutnego politycznego nowicjusza Duro Macut, którego zwykli Serbowie praktycznie nie wiedzą. Jest to jeden z powodów, dla których wielu analityków nie może być dalekie od rozważania, że Macut będzie tylko „marionetką” Vučiča.
Poprzedni rząd kraju Bałkanów upadł w marcu po kilku miesiącach ruchu protestacyjnego, który spowodował śmiertelny upadek dachu na dworcu kolejowym i który trwał gniew publiczny na korupcję i wycofanie się ze standardów demokratycznych.
„Dla nowego rządu wielkim zadaniem będzie utrzymanie pokoju i stabilności, działanie cierpliwie i łagodnie. Rząd powinien mieć wyraźne zobowiązanie na przyszłość i nasze życzenia, a intencją jest przywrócenie Serbii na cokoł zwycięzcy i najszybciej rozwijającej się gospodarki do końca roku” – powiedział Vučić.
Nowy premier prawdopodobnie będzie na stanowisku przynajmniej do 2027 r., Kiedy w Serbii odbędą się jednocześnie wybory parlamentarne i prezydenckie. Ustawodawcy muszą go zatwierdzić do 18 kwietnia, w przeciwnym razie ryzykują stworzenie miejsca na wczesne wybory.
Serbia nie jest czystą demokracją
„Perspektywy Serbii są de facto zamrożone z Covida” – mówi profesor nauk politycznych Markovich. „Partia rządząca i prezydent Serbii są zainteresowani procesem negocjacji z otwartą UE. Nie są one zainteresowane przyspieszeniem tego procesu, ponieważ oznaczałoby to poważne ustępstwa w wielu obszarach, szczególnie w zakresie prawa, wolności mediów i walce z korupcją”.
American Think-Tank Freedom House, który regularnie publikuje rankingi na poziomie demokracji na całym świecie, coś między demokracją a autokracją. Spośród 100 możliwych punktów przypisuje mu się 43, a zatem znajduje się w „żółtej strefie” (autokracja jest w czerwonej, demokracji w kolorze zielonym).
Dla porównania Słowacja znajduje się w kategorii „zielonej” z wynikiem 70 na 100 i pomimo zastrzeżeń nazywają nas „konsolidowaną demokracją”.
Serbia jest państwem hybrydowym pod względem demokracji, a profesor Markovich również się zgadza. „To nie jest demokracja, ale nie jest wyraźna autokracja, chociaż wykazuje oznaki dalszego pogorszenia się w zakresie wyników demokracji. W stanach hybrydowych można oczekiwać mieszanej reakcji sił policyjnych, ale policja była głównie profesjonalna podczas tych protestów.
Nawet jeśli Vučič przegrał, członkostwo w UE jest nierealne
Ale gdyby istniały (jeszcze nierealistyczne) wczesne wybory w Serbii i wygrałyby bardziej demokratyczną opozycję, ścieżka kraju bałkańskiego do członkostwa w Unii byłaby nadal bardzo długa i ciernista.
„Z technicznego punktu widzenia, tylko po to, aby otworzyć wszystkie pozostałe rozdziały z UE i ich zamknięcie wymagałoby Serbii w najbardziej sprzyjających okolicznościach.
Serbia jest krajem kandydującym do członkostwa w UE od 2012 r. Negocjacje akcesyjne rozpoczęły się w 2014 roku. UE jest największym partnerem biznesowym Serbii, największym inwestorem i największym dostawcą pomocy finansowej.
