Ojciec Fábio de Melo i Depresja: Czego możemy się nauczyć z tego konta

Kilka dni temu skomentował, że znowu jest z wieloma wątpliwościami na ten temat Coraz bardziej powszechne w naszym społeczeństwie, uważane za „zło stulecia”. Po pierwsze, wyjaśnię, czym jest depresja: jest to zestaw oznak i objawów, w tym takżeale nie tylko ona. Główne objawy i objawy to:

– zmniejszenie lub utrata przyjemności życia;

– zmiana snu (bezsenność lub hipersonia);

– zmiana apetytu (wzrost lub strata);

– smutek i apatia;

– trudność koncentracji;

– desperacja;

– utrata lub spadek utrzymania wspólnych działań;

-Feelowanie mniejszej wartości, udręki, drażliwości i izolacji społecznej.

Depresja jest nie tylko chorobą psychologiczną, ale także fizyczną, w której występuje nierównowaga w neuroprzekaźnikach odpowiedzialnych za komunikację między neuronami (w tym przypadku serotonina, noradrenalina i dopamina). Każdy z nich jest odpowiedzialny za jakąś funkcję:

– serotonina: Odpowiedzialny za regulację nastroju, snu i apetytu. Niski poziom powoduje smutek i brak motywacji.

– Noreprenalina: Odpowiedzialny za uwagę, reakcję na stres i energię. Jego spadek powoduje zmęczenie, trudność koncentracji i zniechęcenie.

– dopamina: związane z naszym systemem nagród, w dążeniu do przyjemności. Jego spadek może powodować trudność w odczuciu przyjemności (Andonia) i braku zainteresowania działaniami. Ponadto twój brak może prowadzić do ekscesów w dążeniu do przyjemności i nagród, takich jak przesady w jedzeniu, zakupach, napojach i narkotykach, a także zachowania impulsywne. W tym przypadku mózg próbuje zrekompensować brak przyjemności poszukujących natychmiastowych przyjemności, ale następnie powodować wielką winę i niezadowolenie.

Warto zauważyć, że depresja jest uważana za chorobę, która zwykle jest przewlekła. Chociaż nie wszyscy mają powtarzające się odcinki, nie ma gwarancji, że odcinek będzie wyjątkowy w życiu.

Ale co może spowodować nawrót? Nie ma jednego czynnika; Podobnie jak pojawienie się depresji, na nawrót może mieć również wpływ kilka aspektów, takich jak predyspozycje i narażenie na ciągłe czynniki środowiskowe (na przykład stres i uraz). W niektórych przypadkach niezwykle ważne jest poszukiwanie profesjonalnej pomocy, zarówno psychologicznej, jak i psychiatrycznej.

Kiedy pacjent musi stosować leki?

Podczas procesu terapeutycznego stale analizujemy nastrój, zmiany snu, apetyt, libido, wydajność zwykłych czynności, a także obecność myśli samobójczych. Gdy w którymkolwiek z tych aspektów istnieje zaangażowanie, konieczne jest obrażenia społeczne i fizyczne, konieczne jest kontrolę narkotyków.

Bardzo ważne jest, aby zrozumieć, że lek przeciwdepresyjny nie uzależnia, nie susza łez i nie przynosi uszkodzeń. Niektóre mogą mieć skutki uboczne, które należy omówić z psychiatrą, ale oczekuje się, że za kilka dni znikną. Jeśli będą kontynuować, istnieje szereg innych, którzy lepiej dopasowują twoje ciało. Często mówię moim pacjentom: jakie szkody wolisz? Kilka dni z możliwymi skutkami ubocznymi (zawroty głowy, suchość w ustach, ból głowy) czy co żyjesz?

Kolejną analogią, którą robię, jest: wyobraź sobie, że masz negatywne saldo, a bank pożycza trochę pieniędzy, nie udaje się. Leki byłby tą pożyczką. Stamtąd twoje życie będzie miało wzloty i upadki, nie tylko niskie i mniej niskie, jak to było bez leku.

Kolejnym ważnym sojusznikiem leczenia są ćwiczenia fizyczne (w rzeczywistości jest to ważne w każdej sytuacji). Konieczne jest poszukiwanie działań, które przynosi przyjemność lub jest mniej skomplikowane do wykonania. Nie ma sensu wyznaczać celów, aby zrobić coś, co nie daje przyjemności, gdy trudno jest poczuć przyjemność.

I kolejny wielki sojusznik: sieć wsparcia. Nie bój się ani nie wstydź się prosić o pomoc i pokazać, że nie jest dobrze. Depresja nie jest kruchością, nie jest brakiem Boga (mamy kapłana, aby to udowodnić), nie brak potraw lub prania do prania, jak wielu mówi. Jest to choroba jak każda inna, która może przynieść poważne uszkodzenia, jeśli nie jest leczone. Jeśli ktoś w twoim kręgu mówi którąkolwiek z tych barbarzyństwa, zastanów się, czy nie liczyć na tę osobę, ponieważ to nie jest pomoc.

Pomoc jest przyjazna, bycie razem, a nie tylko mówienie „wyjdźmy, musisz się dobrze bawić”. Są dni, w których po prostu wstanie z łóżka jest już zwycięstwem. Bądź więc z boku tych, którzy świętują i zachęcają do tych „małych” (i ogromnych) zwycięstw.

Pamiętać: Pytanie o pomoc to odwagę!

Warto wspomnieć o znaczeniu CVV (Center for Valoryzacji życia), ale ten sam nie rozwiązuje. Jest to tylko część procesu, w czasach, gdy psycholog i/lub psychiatra są niedostępne, szczególnie w okresach ostrego bólu.

Pomoc nigdy nie będzie za dużo. Pozwól sobie go otrzymać!

*Marina Dammous – CRP 06/76237
Psycholog kliniczny