Ogromny (i ważny) przepływ gazu był niewidoczny dla ludzi – nie było już już

Astronomowie po raz pierwszy ujawnili ogromny przepływ gazu w pobliżu masywnej formacji, który pozwala na jego szybki wzrost.

Korzystając z VLA (bardzo duża tablica), astronomowie po raz pierwszy ujawnili Ogromny przepływ gazu w pobliżu masywnej formacji, co pozwala na jego szybki wzrost.

Podczas obserwowania młodej gwiazdy HW2 w cefeu azlokalizowane 2300 lat świetlnych od Ziemi, naukowcy rozwiązali strukturę i dynamikę dysku, który zasilał tę masywną gwiazdę materiałem.

To odkrycie rzuca światło na centralne pytanie o astrofizykę: Jak tam ogromne gwiazdyktóre często kończą swoje życie jako supernowe, Czy gromadzisz swoją ogromną masę?

Cefeu A jest drugim miejscem tworzenia masywnych gwiazd bliżej Ziemi, co czyni go idealnym laboratorium do badania tych złożonych procesów.

Zespół dochodzeniowy wykorzystał amoniak (NH3), Cząsteczka, która zwykle znajduje się w chmurach gazowych międzygwiezdnych, która jest szeroko stosowana przemysłowo na Ziemi jako marker do mapowania dynamiki gazu wokół gwiazdy.

Obserwacje ujawniły Gęsty pierścień gorącego amoniaku który rozciąga się na 200 do 700 jednostek astronomicznych (UA) wokół HW2. Ta struktura została zidentyfikowana jako część Dysk naliczenia – Kluczowa funkcja teorii formacji gwiazd.

Odkrył, że gaz w tym dysku jest oba zawalić się Wewnątrz, jak obracać się wokół młodej gwiazdy.

Niezwykłe, tempo upadku materiału dla HW2 mierzono w Dwie tysięczne jednej masy słonecznej rocznie – jeden z stawki więcej uniesiony kiedykolwiek obserwowano dla masywnej gwiazdy w formacji.

Odkrycia te potwierdzają, że dyski akrecyjnej mogą utrzymać tak ekstremalne rytmy przenoszenia masowego, nawet gdy centralna gwiazda wzrosła do 16 -krotności masy naszego słońca.

„Nasze obserwacje dostarczają bezpośrednich dowodów na to, że Ogromne gwiazdy mogą tworzyć się poprzez akrecję dysku do dziesiątek makaronu słonecznego„Powiedział dr Alberto Sanna, główny autor badania”. Zastanawiona nadmiarze radiowa NSF w czułości radiowej pozwoliła nam rozwiązać charakterystykę tylko w 100 skalach AU, zapewniając bezprecedensowe spojrzenie na ten proces. „

Zespół porównał także swoje obserwacje z najbardziej zaawansowanymi symulacjami masywnej gwiazdy. „Wyniki są bardzo zbliżone do prognoz teoretycznych, co pokazuje, że amoniak w pobliżu HW2 zapada się prawie swobodnie, gdy zwraca się do szybkości pod kiplery-równowaga podyktowana grawitacją i siłami odśrodkowymi”-powiedział profesor André Oliva, który przeprowadził szczegółowe symulacje.

Co ciekawe, badanie ujawniło asymetrie w strukturze i turbulencji dysku, co sugeruje, że zewnętrzne prądy gazowe – znane jako „Serpentins” – może wysyłać świeży materiał na jedną stronę dysku.

Takie prądy zaobserwowano w innych regionach tworzenia gwiazd i mogą odgrywać kluczową rolę w zastąpieniu dysków akrecyjnych wokół masywnych gwiazd.

To odkrycie Rozwiązuje debatę O HW2 i protestals równie mogą tworzyć dyski akrecyjne zdolne do utrzymania ich szybkiego wzrostu. Wzmacnia również ideę, że podobne mechanizmy fizyczne rządzą tworzeniem gwiazd w szerokim zakresie mas.

„HW2 znany jest od ponad 40 lat i nadal inspiruje nowe pokolenia astronomów”, profesor José María Torrelles, który pod koniec lat 90. poczynił pewne fundamentalne obserwacje HW2.

Odkrycia były możliwe dzięki obserwacjom o wysokiej czułości VLA przeprowadzonych na centymetrycznych długościach fal w 2019 r. 100 K.co pozwoliło im wykryć gęsty i gorący gaz w pobliżu HW2.

„Wyniki te podkreślają moc interferometrii radiowej w celu zbadania ukrytych procesów za tworzeniem najbardziej wpływowych obiektów w naszej galaktyce”, powiedział dr Todd Hunter z Nrao, „a w ciągu dziesięciu lat zaktualizowana VLA umożliwi zbadanie amoniaku cyrkowego w naszym układzie solarnym”.

Ta praca nie tylko rozwija nasze zrozumienie, jak tworzą się masywne gwiazdy, ale także mają wpływ na szersze pytania dotyczące ewolucji galaktyk i wzbogacenia chemicznego we wszechświecie. Masywne gwiazdy odgrywają kluczową rolę jako silniki kosmiczne, zwiększając wiatry i eksplozje, które karmią galaktyki ciężkimi elementami.