Odnowienie czy utrwalanie? Refleksje na temat dynamiki partii i przyszłości demokracji

W tygodniu 17 lutego 2025 r. Partia Robotnicza () ogłosiła, że ​​nieograniczone reelekcje będą mogły pozwolić na liderów partii i wzrost limitu mandatów dla swoich polityków. Ten środek, oprócz zaskakującego, rzuca światło na obecną rzeczywistość przez dziesięciolecia: brak odnowy zarówno wewnętrznych przywódców partii, jak i sam scenariusz wyborczy. Przypadki symboliczne ilustrują, w jaki sposób niektóre nazwy są utrwalane w strukturach partyjnych.

Na przykład José Luiz Penna odnowił swój mandat przed Partią Zielona z 61,6% głosów, przed podtytułem od 1999 r. – czyniąc go najdłuższym przywództwem wśród partii z reprezentacją. Podobnie Valdemar Costa Neto, prezes PL, jest odpowiedzialny za partię od 2000 r., Podczas gdy Gilberto Kassab, były burmistrz Sao Paulo, założył PSD w 2011 roku, nie grozując opozycyjna płyta. Marcos Pereira z republikanów i Ciro Nogueira z PP pojawiają się również wśród przywódców, którzy kontrolują swoje napisy od ponad dekady.

Oprócz nich istnieją inne przykłady, które pokazują ten trend: Carlos Lupi, który przewodniczy PDT od dziesięcioleci i jest obecnie licencjonowany; Luciano Bivar, który dowodził PSL – a następnie União Brasil – opuszczając urząd dopiero po intensywnych problemach wewnętrznych; José Maria Eymael, przed PSDC/DC; i Zé Maria, z PSTU. Takie przypadki pokazują, w jaki sposób koncentracja władzy w rękach postaci historycznych utrudnia odnowienie i różnorodność pomysłów.

Sytuacja nie jest ograniczona tylko do przywódców partii, ale rozciąga się na skład parlamentów. Według wiadomości z Izby Reprezentantów, w 2022 r. Odnowienie wyniosło tylko 39%, to znaczy większość wybranych zastępców kontynuowała urząd. Podobnie w izbie São Paulo odnowienie radnych osiągnęło 36,55%, przy czym 35 wybrano, zakładając ich mandaty.

Liczby te pokazują scenariusz, w którym obrazy polityczne pozostają praktycznie niezmienione, co utrudnia nowe pomysły i perspektywy. Biorąc pod uwagę ten scenariusz, pojawia się centralne pytanie: „Jak demokracja może się rozwijać, jeśli wewnętrzne procesy partii nie gwarantują przejrzystości i skutecznego uczestnictwa podmiotów stowarzyszonych?” Koncentrowanie władzy w rękach stuleci – liderów liderów nakłada bariery, aby pojawiły się nowe głosy, utrwalając stare – modne praktyki i utrudniając pojawienie się nowych postaci w polityce – na poziomie lokalnym, stanowym lub federalnym – które nie są związane Wielkie historycznie skonsolidowane nazwiska.

Bez mechanizmów, które stymulują uczestnictwo partnerów w wyborze liderów, takich jak otwarte podstawowe i bardziej przejrzyste debaty wewnętrzne, ryzykujemy, że polityka w przestrzeni zamkniętych interesów i przywilejów, nawet dając młodym ludziom, którzy mogliby sprowadzić innowacje i odnowić debatę publiczną.

Niedawne ogłoszenie PT to tylko kolejny rozdział w długiej historii przywództwa utrwalania w Brazylii. Dane pokazują, że nawet po odkupieniu odnowienie polityczne pozostaje ograniczone. Aby brazylijska demokracja mogła się rozwijać, pilne jest przemyślenie wewnętrznych procesów partii, promowanie większej przejrzystości, skutecznego uczestnictwa podmiotów stowarzyszonych i mechanizmów, które umożliwiają pojawienie się nowych postaci – niezależnie od tradycyjnych nazw scentralizujących.

Tylko z prawdziwie demokratyczną i otwartą strukturą partii możemy stworzyć warunki do rozkwitu nowych pomysłów, a polityka staje się instrumentem transformacji społecznej, bardziej wierszowym odzwierciedleniem różnorodności i życzeń ludności.

*Bruno Massolini Jest ekonomistą i studentem stosunków międzynarodowych i matematyki. Związane z Livres w São Paulo.

Ta publikacja jest partnerstwem Young Pan z Livres
Livres to stowarzyszenie cywilne, które gromadzi liberalnych aktywistów i naukowców zaangażowanych w politykę publiczną poprzez zwiększenie wolności wyboru

*Ten tekst niekoniecznie odzwierciedla opinię młodej patelni.