Odkrywcy odkrywają wrak statku towarowego, który zatonął w burzy jeziora Superior ponad 130 lat temu

MADISON, Wis. – Dwadzieścia lat przed Titanic zmienił historię morską, kolejny statek reklamował się, gdy kolejny wielki feat technologiczny wypłynął po Wielkich Jeziorach.

Rezerwa zachodnia była jednym z pierwszych stalowych statków ładunkowych, które przemierzają jeziora. Zbudowany w celu prędkości prędkości, 300-metrowy frachtowiec nazwany przez gazety „The Inland Greyhound” miał być jednym z najbezpieczniejszych statków na powierzchni. Właściciel Peter Minch był z niej tak dumny, że w sierpniu 1892 r. Przywiózł swoją żonę i małe dzieci na letnią Joyride.

Gdy statek wszedł do Zatoki Whitesfish Lake Superior między Michigan a Kanadą 30 sierpnia, pojawiła się wichura. Bez ładunku statek unosił się wysoko w wodzie. Burza zmaltretowała go, aż pękła na pół. Zmarło dwadzieścia siedem osób, w tym rodzina Minch. Jedynym ocalałym był Wheelsman Harry W. Stewart, który popłynął milę na brzeg po swojej łodzi ratunkowej.

Przez prawie 132 lata jezioro ukrywało wrak. W lipcu odkrywcy z Great Lakes Ship Shipwreck Towarzystwa historyczne określili zachodnią rezerwę u wybrzeży górnego półwyspu Michigan. Towarzystwo ogłosiło odkrycie w sobotę na corocznym festiwalu Ghost Stats w Manitowoc, Wisconsin.

„Istnieje wiele równoległych historii, które sprawiają, że to ważne” – powiedział w wywiadzie telefonicznym dyrektor wykonawczy Towarzystwa, Bruce Lynn. „Większość statków wciąż była drewniana. Był to zaawansowany technologicznie statek. Byli wówczas słynną rodziną. Masz ten nowy statek, uważany za jeden z najbezpieczniejszych nad jeziorem, nowy technologia, duży, duży statek. [The discovery] to kolejny sposób na utrzymanie tej historii przy życiu ”.

Wyszukiwanie trwało ponad dwa lata

Darryl Ertel, dyrektor ds. Operacyjnych społeczeństwa i jego brat, Dan Ertel, spędzili ponad dwa lata szukając rezerwatu zachodniego. 22 lipca wyruszyli na statek badawczy David Boyd. Lynn powiedziała, że ​​ten dzień tego dnia zmusił ich do zmiany kursu i przeszukania obszaru przylegającego do ich oryginalnej sieci wyszukiwania.

Bracia holowali za statkiem tablicę sonaru z boku. Boczny sonar skanuje prawą burtę i port, zapewniając bardziej ekspansywny obraz dna niż sonar zamontowany pod statkiem. Około 60 mil na północny zachód od Whitefish Point na górnym półwyspie, podniosły linię z cieniem za nim w 600 stóp wody. Zakręcili rozdzielczość i zauważyli duży statek rozbity na dwie części z łukiem spoczywającym na rufie.

Dzień potwierdzenia

Osiem dni później bracia wrócili na stronę wraz z Lynn i innymi badaczami. Wdrożyli zanurzalny dron, który zwrócił wyraźne obrazy światła biegającego portu, które pasowało do prawej burady Western Reserve, które przemyło na brzeg w Kanadzie po upadku statku. To światło było jedynym artefaktem odzyskanym ze statku.

„To był dzień potwierdzenia” – powiedziała Lynn, dyrektor wykonawczy Towarzystwa.

Darryl Ertel powiedział, że odkrycie dało mu dreszcze – i nie w dobry sposób. „Wiedza o tym, jak zachodnia rezerwa o 300 stóp została złapana podczas burzy tak daleko od brzegu, sprawiła, że ​​niepokoi się poczucie mojej szyi”-powiedział w komunikacie informacyjnym społeczeństwa. „Sztywnik może pojawić się nieoczekiwanie… w dowolnym miejscu i w dowolnym momencie”.

Lynn powiedziała, że ​​statek był „dość poderwany”, ale wrak wyglądał na dobrze zachowany w mroźnej świeżej wodzie.

Wielkie jeziora mogą być bardziej niebezpieczne niż oceany

Wielkie jeziora od 1700 roku zdobyły tysiące statków. Być może najbardziej znanym jest Edmund Fitzgerald, operator rudy, który został złapany w burzy w listopadzie 1975 r. I zszedł z Whitefish Point w odległości 100 mil od rezerwy zachodniej. Wszystkie ręce zostały zabite. Incydent został uwieczniony w piosence Gordon Lightfoot „The Wreck of the Edmund Fitzgerald”.

Asystent klimatologa stanu Wisconsin, Ed Hopkins, powiedział, że sezon burzowy na jeziorach rozpoczyna się w listopadzie, kiedy ciepłe woda spotyka się z zimnym powietrzem i wiatry, bez pomocy na otwartej wodzie, wytwarzając fale nawet 30 stóp. Powiedział, że jeziora w tym czasie mogą być bardziej niebezpieczne niż oceany, ponieważ są mniejsze, co utrudnia statkom.

Krucha stal mogła odegrać rolę w zatonięciu

Hopkins powiedział, że rzadko zdarza się, że takie wieżowce w sierpniu powstają w sierpniu. Zauważył, że raport National Weather Service zatytułowany Storm, który zatopił Rezerwę Zachodniej „stosunkowo niewielką wichurą”.

Podsumowanie Towarzystwa Historycznego Wisconsin Marine Towarzystwa Zachodniego Zachodniego Zatopienia zauważyło, że właśnie rozpoczęła się wiek stali morskiej, a kadłub Rezerwatu Zachodniej mógł być słaby i nie mógł poradzić sobie z zginaniem i skręcaniem w burzy. Stal staje się również krucha w niskich temperaturach, takich jak te z wód wielkich jezior. Według National Oceanic and Atmospheric Administration średnia temperatura wody w jeziorze Superior wynosi około 60 stopni.

Podsumowanie zauważa, że ​​Titanic używał tego samego rodzaju stali, co Rezerwa Zachodnia i że mogła odegrać rolę w przyspieszeniu zatonięcia luksusowego liniowca.