Nieredukowalna barça, z godną podziwu laminę, wiąże się z inter | Piłka nożna | Lekkoatletyka

Montjuïc zadrżał z monumentalnym meczem, który pozostanie dla pamięci Ligi Mistrzów. Barça, wiosenna drużyna, wciąż z zębami mlecznymi, zerwała z godną podziwu siłą i wielkością przeciwko Interu, rywala z dużą ilością handlu i kła, która gra na pamięć i od czterech lat poszukuje Pucharu Europy. Spotkanie było odą do piłki nożnej, w której nie zostało naprawione w powrocie, ale pierwszy etap został podniesiony, jakby to był finał Monachium. Półfinał jest już prezentem dla drużyny Barca, która właśnie wygrała Puchar i prowadzi ligę. Trajektoria kontynentalna była wystarczająco zabawna i z powodzeniem obudzić fanów niezapomnianych koszmarów Rzymu, Liverpoolu i Lizbony oraz odzyskać utraconą reputację w Europie. Nikt w żadnym wypadku nie jest w stanie spędzić szóstego w San Siro, ponieważ po wykonywaniu odwagi, dumy i dobrej gry rozmieszczonych na stadionie olimpijskim. Dla lepszych rywali, większa jest reakcja drużyny Barcelony, która nie naprawia wydatków fizycznych lub umysłowych, ale jej ambicje nie ma ograniczeń od czasu przybycia filmu i pojawienia się 17 -letniej lęki gwiazdy.

3

Wojciech Szczesny, Jules Koundé (Eric García, min. 41), Iñigo Martínez, Gerard Martín (Ronald Araujo, Min. 45), Pau Cubars (Andreas Christensen, min. 82), Pedri (Gavi, min. 82), Dani Olmo (Fermín López, Min. 67) Jong, Min. Lamine Yamal, Raphinha y Ferran Torres

3

Yann Sommer, Francesco Acerbi, Alessandro Bastoni, Yann Bisseck, Hakan çalhanoglu (Davide Frattesi, Min. 70), Federico Dimarco (Carlos Augustus, Min. 55), Nicolò Barella, Dumel Dumfries (Matteo Daricia, Min. 80), Henrikh Mkhiharian), Nicolò Barella, Denzel Dumfries (Matteo Daricia, Min. 80) (Piotr Zieliński, min. 80) Y Lautaro Martínez (Mehdi Taremi, Min. 45)

Cele
0-1 min. 0: Marcus Thuram. 0-2 min. 20: Dumfries Denzel. 1-2 min. 23: Lamine Yamal. 2-2 min. 37: Ferrán Torres. 2-3 min. 62: Dumel Dumfries. 3-3 min. 64: Lato

Sędzia Clément Turpin

Żółte karty

Calhanoglu (min. 58), Cubarsi (min. 69)

Gra rozpoczęła się w rozgrzewce, gdy lamine przeszła na emeryturę i postawiła Fermína, gdy trener śpiewał to samo wyrównanie jak w Sewilli. Alarm został wkrótce dezaktywowany, a Barça był w stanie zmierzyć się z Impulsem wygranym przez takie zwycięstwa, jak sobota przeciwko Madrytowi. Radość Barca trwała mniej niż minuta, sekundy, które Thuram zabrał na piętę, wkrótce centrum Dumfries. Precyzja i elegancja Włochów w sztuce kontrastowały z łańcuchem błędów Barca w celu złego odrzucenia Koundé, poślizgiem Iñigo i otwartą lukę na flance Martín. Po 30 sekund Barça przegrał 0-1.

Pogratulował powrót Thurama. Odzyskał bramkę z napastnikiem po trzech zerowych meczach, które zostały wyrzucone z pucharu i pękali z serii A. Na korzyść tablicy wyników, Inter jest bardzo złym wrogiem, z pewnością najgorszym dla ofensywnych drużyn, takich jak Barça. Formuła 3-5-2 jest sukienką do zabicia dla swojej defensywnej duszy, wiedząc, jak robić i być pomocnikami oraz pazur dwóch uzupełniających się napastników, Lautaro i Thuram, graczy, którzy pobierają piłkę, atakują przestrzeń i cele, które mają być bardzo dobrze zarządzane przez podejścia Izaghi. Moc inter jest jeszcze większa, jeśli gra piłki, ponieważ była widoczna w tym samym czasie Dumfries. Strona oznaczała upadłą piłkę z Chilijczyków w Chilijczyku.

Ani 0-1, ani 0-2 nie rozładowują obciążenie Barcelony. Nie ma rywala, który poddaje katalończykom, zawsze odważnym, także przeciwko najlepszym inter. Do dwóch ujęć Ferran, które liżowały sommerowe patyki, kiedy włoska przewaga była minimalna, jedna noc nastąpiła kilka laminowanych sztuk antologicznych. Koniec wygrał w zwarciu z sportowcem takim jak Thuram, zmierzył się z Mkhitaryanem i przekroczył piłkę na prawym patyku między: 1-2. Lamine nie musi być porównywana z Messiego lub Neymara, ani z Ronaldinho, ale po 17 latach rywalizuje z własnymi celami i sztukami, każda lepsza, nieliczna tak niezwykła jak ta, która zakończyła się na poprzeczce po przygnębieniu Dimarco. Magia Lamine zainfekowała olśniewającą barçę.

Rytm gry wzrósł, strzały, zdarzały się, nie było żadnych ustępstw obronnych dla Interu oprócz odzyskiwania Barca, a cel był śpiewany przy każdym przybyciu lamine, Raphinha, Olmo i Ferran. 2-2 później przybył do pięknej kolektywnej sztuki precyzyjnego podania Pedri, głowy Raphinha i strzału Ferrana. Tylko kontuzja Koundé złamała urok Barcelony w tak wymagającym meczu. Flick zgromił tył z Erikiem, a następnie Araujo zastąpił Martína. Podobnie jak w Cartuja, Iñigo wrócił na lewą stronę, podczas gdy Inter był ostrożny w posiadaniu i głębokości, aby wyjaśnić, że nie było to pewne 2-2.

Gra była tak bardzo zrównoważona, że ​​obie drużyny oznaczone w rogu: 3-3. Dumfries kierował piłką krzyżową na Szcze, a lamine pozwolił Raphinha zaczepić strzał na poprzeczkę, która odbiła się w Sommer. Fizyczna i taktyczna jakość Interu nie zastraszyła barça, która skończyła się na drzwiach inter. Ostatni strzał Lamine dał na stanowisko i pozwolił serialowi kontynuować w Mediolanie. Trudno będzie zapomnieć o nieredukowanym charakterze Barçy, która pomimo jej kruchości podnieca.