Naukowcy rzucają światło na magiczne zdolności Świętego Mikołaja: ma 34 godziny na prezenty, ciekawostki o reniferach

Ale w przypadku istot magicznych tym bardziej interesujące jest spojrzenie na nie przez pryzmat nauki. TASR zawiera tekstowy wybór dobrze znanych i mniej znanych faktów naukowych na temat Świętego Mikołaja.

Dzieci z całego świata piszą listy do Świętego Mikołaja, więc w Boże Narodzenie ma on pełne ręce roboty. Arnold Pompos z Purdue University obliczył to w 1998 roku W tym czasie Święty Mikołaj odwiedził około dwóch miliardów dzieci w 800 milionach gospodarstw domowych i pokonał dystans około 160 milionów mil.czyli więcej niż odległość Ziemi od Słońca (150 milionów kilometrów).

Mikołaj rozdaje prezenty, gdy dzieci śpią, czyli od około 20:00 do 6:00 rano. Najwyraźniej ma tylko dziesięć godzin na dostarczenie prezentów, ale pozory mylą. Dzieci żyją na całej Ziemi, która obraca się wokół własnej osi. Świat jest podzielony na strefy czasowe, a Święty Mikołaj leci ze wschodu na zachód, dodając dodatkowy dzień do pierwotnych dziesięciu godzin. W sumie ma wiele do zaoferowania wszystkie dzieci 34 godziny.

Zadanie Świętego Mikołaja nie jest jednak łatwe i dlatego musi się spieszyć. Według BBC Mikołaj musiałby to zrobić latać z prędkością 4 705 882 kilometrów na godzinę, czyli 7,4 razy szybciej niż najszybszy obiekt stworzony przez człowieka.

W 2021 roku stała się nią sonda Parkera amerykańskiej Narodowej Agencji Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej (NASA), która osiągnęła prędkość 635 266 kilometrów na godzinę. Gdyby Mikołaj naprawdę poruszał się tak szybko, prawdopodobnie praktycznie natychmiast wyparowałby wraz z reniferami z powodu wysokiej temperatury powstałej w wyniku tarcia z atmosferą. Na szczęście magia Świąt chroni ich wszystkich przed takim losem – dodaje BBC.

Nawet renifery ciągnące sanie Świętego Mikołaja są wyjątkowe i wyjątkowe. Jeśli zapomnieć, że potrafią latać i że nos Rudolfa oświetla drogęwięc sanie w rzeczywistości wcale nie są ciągnięte przez renifery, ale przez renifery (samice reniferów).

Powód jest prosty, Gerald Lincoln i David Baird z Uniwersytetu w Edynburgu powiedzieli brytyjskiej gazecie Telegraph: wszystkie renifery na przedstawieniach Świętego Mikołaja i jego sań zawsze mają rogi na głowach. Jednak samce reniferów zrzucają poroże po rui i nie mają ich na Boże Narodzenie. W tym czasie tylko ciężarne samice mają na głowach rogi, które chronią ich pożywienie przed samcami.

Według serwera Live Science, samica renifera tworzą duże rezerwy tłuszczu na zimę, które mogą stanowić 50 procent ich masy ciała. Tłuszcz renifera chroni przed srogą zimą, kiedy temperatury potrafią spaść do -43 stopni Celsjusza. Samce reniferów również gromadzą rezerwy tłuszczu, ale większość energii zużywają podczas rui, a zimą tłuszcz stanowi zwykle około pięciu procent ich masy ciała. W ten sposób samice reniferów są znacznie lepiej przygotowane do ciągnięcia ciężkich ładunków niż samce, które mogą nie być w stanie ich ciągnąć.

Jednak studiując renifery, profesor Lincoln odkrył jeszcze jeden interesujący fakt – Zrzucanie poroża u samców można zatrzymać poprzez kastrację. „Rudolf może zatem być wykastrowanym samcem lub samicą. Bardziej jednak podoba mi się pomysł, że Rudolf był kobietą” – dodaje naukowiec. Renifery niezależnie od płci osiągają dorosłą masę ciała rzędu kilkudziesięciu kilogramów, a wytworzenie kilkukilogramowych zapasów tłuszczu wymaga dużej ilości pożywienia. Jednak w tundrze, w której żyją renifery, jest mało trawy i innej roślinności, dlatego żywią się porostami.

Znalezienie wystarczającej ilości pożywienia to jedno, a jego przetwarzanie to drugie. Renifery, podobnie jak jelenie czy krowy, są przeżuwaczami, dlatego latem spędzają ogromną ilość czasu na przeżuwaniu pożywienia. Jest to ważny proces, który pomaga przeżuwaczom rozkładać żywność na mniejsze i bardziej strawne części. Jednak w napiętym letnim harmonogramie reniferom może być bardzo trudno znaleźć czas na sen.

Neurobiolog Melanie Furrer i chronobiolog Sara Meier z Uniwersytetu w Zurychu wraz z innymi kolegami zbadały w 2023 roku cztery samice reniferów. Podłączyli ich do maszyn do elektroencefalografii (EEG) i zbadali ich fale mózgowe. Podczas żucia pojawiały się fale mózgowe podobne do snu NREM (NREM), jednak ze względu na hałas powodowany ruchem żucia naukowcy nie mogli z całą pewnością potwierdzić, że fale rzeczywiście były identyczne.

Faza REM to faza najgłębszego snu. Podczas niego oczy szybko poruszają się pod powiekami i pojawiają się podczas niego żywe i dziwaczne sny. Jednocześnie jego nazwa – szybki ruch oczu – wywodzi się od szybkiego ruchu oczu. Chociaż na podstawie samego kształtu fal nie można było potwierdzić, czy renifer rzeczywiście spał, inne wskazówki na to wskazywały. Renifery podczas żucia były spokojne i zrelaksowane, często z zamkniętymi oczami. Jednocześnie trudniej było je niepokoić i nie reagowały na ciche dźwięki wydawane przez inne przeżuwające renifery.

Być może najbardziej przekonującym dowodem na to, że śpisz podczas żucia, był fakt, że renifery, którym uniemożliwiono spanie, musiały później nadrobić niedobór snu. Naukowcy odkryli jednak, że czas spędzony na żuciu zmniejsza tę potrzebę. Renifery szukają pożywienia nie tylko latem, ale także zimą. Około 90 procent światła występującego w Arktyce w tym czasie to światło UV lub niebieskie światło widzialne. Glen Jeffery z University College London kierował zespołem naukowców z Dartmouth w USA i Uniwersytetu St. Andrews w Szkocji, który to ujawnił Oczy renifera widzą również światło ultrafioletowe (UV).

Wiele gatunków porostów świeci w świetle UV, podobnie jak farby UV w świetle UV, na przykład w klubach tanecznych. Według NASA ludzkie oko potrafi dostrzec światło o długości fali od 700 nanometrów (czerwony) do 400 nanometrów (fiolet), ale renifer widzi także światło o długości fali do 320 nanometrów. dzięki czemu są w stanie znaleźć pożywienie i orientować się nawet w tak trudnych warunkach.