Nadal tu jestem: Dino zaprzecza amnestii za ukrycie zwłok – 15.12.2024 – Władza

Minister (Naczelnego Sądu Federalnego) przytoczył sprawę posła, przedstawionego w filmie „Nadal tu jestem” i argumentował, że uchwalona w 1993 r. ustawa nie obejmuje przestępstw polegających na ukrywaniu zwłok.

Dino tak mówi, bo „kto coś ukrywa i utrzymuje, przedłuża akcję do czasu, aż fakt stanie się znany”.

„Zbrodnia dopełnia się także dzisiaj, dlatego nie można stosować ustawy o amnestii do późniejszych wydarzeń” – stwierdza.

Stanowisko ministra zostało wyrażone w opublikowanej w niedzielę decyzji. Dino jest sprawozdawcą apelacji (Federalnego Ministerstwa Publicznego) na orzeczenie Sądu Okręgowego I Regionu, które pozwoliło personelowi wojskowemu oskarżonemu o ukrywanie ciał w czasie dyktatury wojskowej na korzystanie z ustawy o amnestii.

Decyzja Dino polegała jednak na określeniu, że sprawa powinna mieć skutki ogólne – instrument, za pomocą którego Sąd Najwyższy ugruntuje szerokie rozumienie sprawy.

Sprawa zostanie przeanalizowana na wirtualnym posiedzeniu plenarnym FSS.

„Utrzymanie pominięcia miejsca położenia zwłok, oprócz uniemożliwienia członkom rodziny skorzystania z prawa do żałoby, stanowi popełnienie przestępstwa, a także sytuację rażącego przestępstwa” – napisał minister.

Przytoczył film w reżyserii Waltera Sallesa, z Fernandą Torres i Seltonem Mello w rolach głównych, który opowiada historię zaginięcia porwanego przez dyktaturę byłego posła Rubensa Paivy.

„Historia zaginięcia Rubensa Paivy, którego ciała nigdy nie odnaleziono i nie pochowano, uwydatnia nieopisany ból tysięcy ojców, matek, braci, dzieci, siostrzeńców, wnuków, którym nigdy nie pozbawiono praw w związku z zaginionymi członkami rodziny opieka.”

Jeżeli stanowisko ministra będzie większością w Sądzie Najwyższym, będzie to skutkowało zmianą stanowiska wymiaru sprawiedliwości w sprawie zakresu ustawy o amnestii.

Dyskusja rozpoczęła się w 2015 r. Federalne Ministerstwo Publiczne złożyło skargę do sądu Pará przeciwko podpułkownikom armii Lício Augusto Ribeiro Macielowi i Sebastião Curió Rodriguesowi de Moura.

Są oskarżeni o przestępstwa kwalifikowanego zabójstwa i ukrycia zwłok popełnione podczas partyzantki Araguaia.

W latach 1973 i 1974 Curió brał bezpośredni udział w prześladowaniach, egzekucjach i torturach partyzantów PC do B, którzy działali między północą Tocantins a południowo-wschodnią częścią Pará.

Następnie został wysłany do Serra Pelada, aby pracować w czasie gorączki złota. Stał się popularny wśród górników do tego stopnia, że ​​został wybrany na zastępcę federalnego i burmistrza Curionópolis, miasta nazwanego na jego cześć, i poprowadził bunt przeciwko rządowi.

Zmarł w 2022 roku w wieku 87 lat. Dwa lata wcześniej tak było. W tym czasie Secom (Sekretariat ds. Komunikacji Prezydencji) opublikował tekst, w którym sklasyfikował jako „bohaterów Brazylii” agentów publicznych, którzy w latach siedemdziesiątych XX wieku wystąpili przeciwko partyzantce Araguaia.

Skarga MPF w pierwszej instancji nie została uwzględniona ze względu na założenie, że dokonane czyny będą objęte ustawą o amnestii.

Sprawa trafiła do Okręgowego Sądu Wyborczego I Okręgu. W 2020 r. apelacja Prokuratury została jednak odrzucona z tymi samymi argumentami, co sąd niższej instancji.

W tym roku MPF skierował sprawę do Sądu Najwyższego. Oczekuje się, że sprawa zostanie poddana wirtualnej sesji plenarnej przed przerwą w obradach, aby ministrowie mogli ją przedyskutować.