Liderzy izb krytykują decyzję Dino w sprawie nowelizacji – 23.12.2024 – Władza

Decyzja ministra (Federalnego Sądu Najwyższego) wywołała reakcję przywódców , którzy narzekają na brak dialogu i mówią o eskalacji kryzysu.

Parlamentarzyści skarżą się w szczególności na decyzję o wszczęciu dochodzenia w sprawie uwolnienia zasobów. Według kongresmanów, z którymi przeprowadzono wywiady w raporcie, akcja została uznana za niestosowną i nie nacechowaną przez media.

Flávio Dino ustosunkował się do reprezentacji, która przedstawiła nowe fakty w sprawie opłacenia poprawek prowizyjnych – co było przedmiotem krytyki i wcześniejszych decyzji samego ministra ze względu na brak przejrzystości.

Przedstawicielstwo powołuje się na list wysłany do rządu federalnego i podpisany przez 17 liderów partii z Izby Deputowanych. W dokumencie szczegółowo wskazano 5449 poprawek komisji.

Łączna wartość tego zestawu poprawek wynosi 4,2 miliarda dolarów australijskich i według PSOL zostałaby rozdzielona „bez uprzedniej zgody i formalnej rejestracji przez komisje, pod pretekstem„ ratyfikacji ”wskazówek przedstawionych wcześniej przez członków komisji”.

W praktyce, jak ujawnił magazyn Piauí, lista 17 liderów partii w Izbie zmieniała przydział poprawek komisji, bez zgody organów kolegialnych. List z nowym przeznaczeniem został wysłany do rządu () 12, a Izba Cywilna zatwierdziła manewr.

Wśród sygnatariuszy listy liczącej ponad 5 tysięcy nominacji są lider rządu w izbie José Guimarães (PT-CE), rząd PT Odair Cunha (MG) oraz kandydat na prezydenta Izby , (PB) . Szef izby (-AL) byłby gwarantem inicjatywy.

Stanem, który najbardziej skorzystałby na przyznaniu 4,2 miliarda dolarów australijskich, byłoby Alagoas – kraina Liry, z kwotą prawie 500 milionów dolarów australijskich.

Manewr przeprowadzony w Izbie nie był zgodny z ustaleniami STF dotyczącymi nowelizacji. W sierpniu na posiedzeniu plenarnym trybunału orzeczono, że środki będą mogły zostać uwolnione jedynie w przypadku całkowitej przejrzystości i identyfikowalności, co obejmuje identyfikację kongresmenów, którzy zasugerowali przydział środków.

Było to jednak możliwe dzięki lukom pozostawionym przez rząd w rozporządzeniu regulującym opłacanie poprawek parlamentarnych.

Decyzja Flávio Dino wywołała serię skarg ze strony przywódców partii za kulisami, a także zaniepokojenie Palácio do Planalto. choć brał udział w porozumieniu, obawia się represji po powrocie z przerwy, zwłaszcza że do głosowania pozostaje budżet na 2025 rok.

W Izbie część posłów i liderów już wnioskuje o zwoływanie nadzwyczajnych sesji i spotkań w celu przygotowania odpowiedzi dla ministra FSS. Lira zdecydowała się jednak zachować milczenie i zapytana w raporcie nie skomentowała decyzji Dino.

Prywatnie lider ważnej grupy skarżył się na brak dialogu między Izbą a ministrem Flávio Dino. Jego zdaniem możliwe byłoby zapobieżenie temu, aby tego typu decyzje nie spowodowały eskalacji kryzysu.

Wskazuje, że Dino mógł np. po prostu zawiesić płatność poprawek i odrębnym postanowieniem określić, że śledztwo zostanie wszczęte przez Policję Federalną. Panuje pogląd, że poprzez uwzględnienie wszczęcia śledztwa minister chciał nadać charakter określany jako medialny.

Z drugiej strony w odcinku dotyczącym urzędu pojawiają się także skargi na działania Liry i samego rządu Luli. Jeden z przywódców zwraca uwagę, że przywódcy podpisali list umożliwiający udostępnienie poprawek, co oznaczałoby ratyfikację już zdefiniowanych poprawek.

Dlatego zaufali działaniom Liry i lidera rządu José Guimarãesa, a teraz zobaczyli, jak Izba została obnażona ze skargą dotyczącą zmiany w przydziale poprawek.

Po stronie rządowej istnieją obawy z kilku powodów. W czasie, gdy prace nad wprowadzaniem poprawek były już w toku, Palácio do Planalto odczuwał już obawę, że Flávio Dino może wystąpić przeciwko poprawkom Komisji.

Jedną z obaw jest to, że Dino oprócz zawieszenia płatności ustaliło identyfikację pracowników Unii, którzy wyrazili zgodę na operacje. Innymi słowy, sygnał, że może istnieć indywidualna odpowiedzialność członków federalnej administracji publicznej, co zaostrza sytuację.

Co więcej, decyzja Dino nie tylko wstrzymuje wypłatę tych poprawek, ale także prowadzi do sytuacji, w której parlamentarzyści praktycznie tracą kontrolę nad tymi środkami. Dzieje się tak dlatego, że pismo nie dotyczyło opłacenia poprawek, ale ich wprowadzenia – w sytuacji, gdy rząd zarezerwuje środki.

Wraz z końcem roku budżetowego parlamentarzyści nalegali, aby poprawki te zostały uwzględnione w budżecie jako zobowiązanie, aby można je było wypłacić w 2025 r. w formie zaległych kwot. To nie powinno się zdarzyć.

Z analizy Planalto wynika, że ​​skutki polityczne powinny być odczuwalne dopiero po przerwie parlamentarnej, w lutym. Główne obawy dotyczą budżetu i dlatego rząd będzie próbował chronić Wspólny Komitet Budżetowy, aby zapobiec zakłóceniu przez bunty postępu machiny.

POPRAWKI I STF

Pod koniec 2022 roku Sąd Najwyższy uchylił poprawki sprawozdawcy – mechanizm, dzięki któremu parlamentarzyści przeznaczyli miliardy reali na swoje bazy wyborcze, nie identyfikując się jako właściciele funduszy.

Aby ominąć ograniczenia nałożone przez Sąd Najwyższy, kierownictwo Kongresu zdecydowało się na zwiększenie liczby poprawek Komisji w 2023 r., zachowując tym samym kontrolę nad miliardowym budżetem.

Wartość tego typu poprawek wzrosła w ubiegłym roku o 300%, osiągając 7,6 miliarda dolarów australijskich. W 2024 roku Kongres podwoił tę kwotę i ustalił ją na ponad 15 miliardów dolarów australijskich.

W ten sposób Kongresowi udało się utrzymać eskalację poprawek parlamentarnych, ruch, który od czasu rządów (PL) nabrał na sile.

Tylko w tym roku Kongres miał do rozdysponowania prawie 52 miliardy dolarów australijskich, zgodnie z kryteriami politycznymi pozbawionymi przejrzystości. Główne kwoty dotyczą poprawek indywidualnych (25,1 miliarda R$), poprawek komisji (15,5 miliarda R$) i poprawek składu ławniczego (8,5 miliarda R$). Istnieją również poprawki do programów rządowych o wartości 2,7 miliarda R$.

Flávio Dino postrzegał przyspieszone poprawki Komisji jako sposób na utrzymanie przez Kongres niekonstytucyjnej kontroli nad miliardami reali w budżecie, przy wykonaniu bez przejrzystości i identyfikowalności.

Jednym z głównych problemów, na który zwrócił uwagę minister, był brak możliwości ustalenia, kto był fundatorem pieniędzy. Dzieje się tak dlatego, że chociaż poprawki komisji są zatwierdzane wspólnie, przydział środków zasadniczo odpowiada konkretnym prośbom parlamentarzystów, wynikającym z porozumień politycznych.

Z tego powodu Dino podjął w sierpniu decyzję o zawieszeniu płatności za poprawki parlamentarne i zażądał reformy w realizacji tej kwoty, aby zagwarantować przejrzystość i identyfikowalność. Zgromadzenie plenarne Sądu Najwyższego zatwierdziło te środki.

Decyzja zapoczątkowała kryzys między Kongresem, rządem i Sądem Najwyższym, które próbowały osiągnąć porozumienie w celu rozwiązania problemu. Choć większość poprawek opublikowano na początku tego miesiąca, nadal nie jest pewne, czy w 2025 r. nie nastąpią utrudnienia w alokacji pieniędzy.