Lekarze obawiają się, że pokonany dotychczas niedobór jodu powróci

Naukowcy twierdzą, że ludzie otrzymują mniej jodu ze względu na zmiany w diecie i produkcji żywności

Niedobór jodu dotknął dzieci na dużych obszarach Stanów Zjednoczonych sto lat temu, a problem, który zniknął w przemyśle spożywczym, powraca wraz ze zmianami w diecie i produkcji żywności.

Wydawało się, że problem został przezwyciężony, gdy niektórzy producenci żywności zaczęli dodawać go do soli kuchennej, chleba i niektórych innych produktów spożywczych, co stanowi jeden z największych sukcesów w dziedzinie zdrowia publicznego XX wieku, jak doniosła w poniedziałek Associated Press (AP).

Jednak obecnie ludzie otrzymują mniej jodu ze względu na zmiany w diecie i produkcji żywności.

Chociaż większość ludzi nadal spożywa wystarczającą ilość jodu, badacze coraz częściej zgłaszają niski poziom jodu u kobiet w ciąży i innych osób, budząc obawy dotyczące wpływu jodu na ich noworodki.

Istnieje również bardzo mała, ale rosnąca liczba doniesień o niedoborze jodu u dzieci.

„To powinno być w centrum uwagi opinii publicznej” – ostrzegła Monica Serrano-Gonzalez, lekarz z Brown University w Providence w stanie Rhode Island.

Jod jest pierwiastkiem śladowym występującym w wodzie morskiej i niektórych glebach – szczególnie na obszarach przybrzeżnych. Francuski chemik odkrył to przypadkowo w 1811 roku, kiedy eksperyment z popiołem z wodorostów spowodował powstanie fioletowej chmury pary.

Nazwa jod pochodzi od greckiego słowa oznaczającego kolor fioletowy.

Pod koniec stulecia naukowcy zaczęli rozumieć, że ludzie potrzebują pewnych ilości jodu, aby regulować swój metabolizm i zachować zdrowie, oraz że ma on kluczowe znaczenie dla rozwoju funkcji mózgu u dzieci.

Jednym z objawów niedoboru jodu jest obrzęk szyi, zwany wolem. Tarczyca szyi wykorzystuje jod do produkcji hormonów regulujących tętno i inne funkcje organizmu. Kiedy nie ma wystarczającej ilości jodu, tarczyca powiększa się i przyspiesza, aby zrekompensować brak jodu.

Eksperci ds. zdrowia publicznego zdali sobie sprawę, że nie rozwiążą problemu, karmiąc wszystkich wodorostami i owocami morza, ale dowiedzieli się, że jod można zasadniczo posypać solą kuchenną.

Sól jodowana była po raz pierwszy dostępna w 1924 r. W latach pięćdziesiątych XX wieku ponad 70% gospodarstw domowych w USA stosowało jodowaną sól kuchenną. Chleb i niektóre inne produkty spożywcze również zostały wzbogacone w jod, a niedobór jodu stał się rzadki.

Ale diety się zmieniły. Przetworzona żywność stanowi obecnie dużą część amerykańskiej diety i chociaż zawiera dużo soli, nie jest jodowana. Główne marki pieczywa nie dodają już jodu. W przypadku osób, które soliją żywność, obecnie zwyczajowo używa się soli koszernej, himalajskiej soli kamiennej lub innych produktów niejodowanych.

„Ludzie zapomnieli, dlaczego w soli znajduje się jod” – stwierdziła Elizabeth Pearce z Boston Medical Center, która kieruje Iodine Global Network, pozarządową agencją pracującą nad eliminowaniem zaburzeń związanych z niedoborem jodu.

Pearce zauważył odnotowany 50% spadek poziomu jodu w USA wśród ankietowanych Amerykanów w latach 1970-1990.