Legendarny reżyser Costa-Gavras mówi, że przygotowuje się na śmierć z nowym filmem politycznym

„Dochodzę do wieku, w którym zbliża się koniec mojego życia”, powiedział 91-letni urodzony we Francji filmowiec Costa-Gavras w wywiadzie dla AFP, dodając, że przygotowuje się na śmierć, robiąc to, co robi najlepiej: film polityczny, donosi .

Gość honorowy festiwalu Lumiere w Lyonie, w południowo-wschodniej Francji, Costa-Gavras, reżyser takich filmów jak Z oraz L’aveuzaprezentował swój nowy film fabularny Le Dernier Souffle, który będzie miał swoją międzynarodową premierę na początku przyszłego roku. Nie ma jeszcze daty premiery w rumuńskich kinach.

Zaadaptowany na podstawie książki pisarza i filozofa Regisa Debreya oraz lekarza Claude’a Grange’a, ten zaangażowany film jest kroniką filozoficznych debat na temat śmierci pomiędzy lekarzem medycyny paliatywnej (Kad Merad) i pisarzem (Denys Podalydes).

Znany filmowiec wie, że koniec jego życia nie jest odległy. „Chciałbym, aby ten koniec był dobry”, „bez bólu, bez dramatu, bez ciągłej agonii”, powiedział, żałując jednak, że „w naszym społeczeństwie nie ma wszystkich środków, aby ludzie mieli dobre zakończenie”.

Costa-Gavras mówi, że nakręcił swój nowy film „dla siebie”

„Śmierć sprawia, że czujemy przed nią straszny strach, odkąd jesteśmy bardzo młodzi i nie chcemy o niej rozmawiać. To nie jest dobre, musimy o tym rozmawiać i przygotować się!” – powiedział filmowiec.

„Właśnie dlatego zrobiłem ten film, dla siebie” – dodał na przedpremierowym pokazie przed publicznością oraz częścią obsady i ekipy filmu fabularnego „Le Dernier Souffle”.

„Znalazłem się w ogromnym zamieszaniu” po tym, jak spojrzałem śmierci w twarz „całkiem spokojnie, całkiem łagodnie”, skomentował Denis Podalydes, porównując film do „niezwykle łagodnej karuzeli”.

Urodzony w Grecji reżyser jest legendą europejskiego kina

Urodzony 13 lutego 1933 roku w Iraias na półwyspie Peloponez, Konstantinos Gavras opuścił Grecję z powodu antyregionalnego aktywizmu swojego ojca i przybył do Paryża w 1955 roku w wieku dwudziestu lat.

„Jestem bardzo dumny z tego, jak zostałem przyjęty we Francji. Po raz pierwszy nazwano mnie „monsieur” („pan”). I to trwa do dziś”, wspomina Costa-Gavras.

Urodzony we Francji filmowiec był niezwykle poruszony, gdy w sobotę odbierał nagrodę specjalną festiwalu Lumiere z rąk amerykańskiego reżysera Tima Burtona, który chwalił jego „ludzkie, piękne i przemyślane” zdjęcia.

Costa-Gavras zyskał sławę pod koniec lat 60. dzięki swoim thrillerom politycznym Z (1969), reakcja na pucz kolonistów w Atenach, oraz L’Aveu, na podstawie zeznań Arthura Londona przeciwko komunistycznym czystkom w Czechosłowacji.

Zajmował się również takimi kwestiami jak imigracja w Paradise in the West (2009), społeczeństwo kapitalistyczne w Władza pieniądza (2012) i grecki kryzys finansowy w Dorośli w pokoju (2019).

„Zawsze trudno jest zrobić film polityczny. To odstrasza producentów i finansistów” – przyznał ten mistrz kina.

Costa-Gavras uważa, że wszystkie filmy są polityczne

Costa-Gavras mówi, że wolność twórczą zawdzięcza swojej żonie, Michele Ray Gavras, „która zorganizowała nasze życie w taki sposób, że mogłem robić filmy, które chciałem”, a także „sukcesowi (jego) pierwszych filmów”.

Costa-Gavras jest jednak przekonany, że „wszystkie filmy są polityczne, nie tylko moje. Tak, jestem zaangażowany, ale wszyscy jesteśmy zaangażowani politycznie, kiedy robimy filmy!”.

„Dla mnie filmy są jak rozmowa, którą prowadzisz z przyjaciółmi przy stole, wypiliście dobrego drinka, dobrze zjedliście i opowiadacie historie. Każdy stara się opowiedzieć historię, która go głęboko poruszy” – dodał urodzony we Francji reżyser.

„Tak właśnie staram się robić filmy. Nie sądzę, by istniał inny sposób” – dodał Costa-Gavras.