Legendarny piłkarz Panenka określił emerytury jako katastrofę: Niektórzy byli reprezentanci nie mają nawet lekarstw!

Do historii piłki nożnej zapisał się głównie dzięki oryginalnie wyrzuconej, a zarazem decydującej jedenastce z finału Mistrzostw Europy (ME) w Belgradzie w 1976 roku. Były czechosłowacki piłkarz Antonín Panenka (75 l.) od kilku lat jest na emeryturze i dla opowiadał o swojej emeryturze i o tym, jak jego koledzy z placów zabaw radzą sobie z wysokimi cenami.

„Chodzę grać w piłkę nożną, tenisa, golfa… Sport wciąż sprawia mi radość i przyjemność. Staram się przebywać wśród ludzi. Ale nigdy nie czułem się dobrze jako emeryt. Jedyną pozytywną rzeczą jest to, że jako emeryt mam w Pradze bezpłatny transport publiczny” – zdradził z uśmiechem, dodając, że wysokość emerytur to katastrofa, biorąc pod uwagę obecne ceny.

„Niektórym starszym, byłym reprezentantom nie starcza nawet na lekarstwa, czynsz i podstawowe potrzeby. Kiedy mówię to na głos, żyją z dnia na dzień. To bardzo smutne” westchnął Panenka i wspomniał, że w czasach, gdy ci piłkarze grali, na piłce nie można było zarobić tak jak dzisiaj.

Antonín Panenka urodził się 2 grudnia 1948 roku w Pradze, ale wcale nie musiało tak być. Jego rodzicom Bohumilowi ​​i Antoniemu urodził się już w 1931 roku pierwszy syn, później chłopiec i dziewczynka. Żyli skromnie i nie mieli dużo pieniędzy. Kiedy na początku 1948 roku Antonie zaszła w ciążę, para zastanawiała się, czy stać ich na czwarte dzieckopisze.

„Ktoś poradził mojej matce, aby odwiedziła czytnik kart. Właściwie to poszła tam i powiedziała jej, że zdecydowanie powinna mnie zatrzymać, bo to dziecko będzie kiedyś znane całemu światu. I miała rację. Dzięki kartom jestem tu teraz.” ujawnił LALKA Dodała, że ​​całej historii dowiedział się dopiero, gdy miał około 35 lat.

Panenka był członkiem Bohemians Praha (dziś Bohemians Praha 1905), którego zielono-białą koszulkę nosił od lat szkolnych. W wieku 19 lat dołączył do seniorskich boisk I ligi praskich „Kangurów”. Bronił barw macierzystego klubu w najwyższych rozgrywkach piłkarskich ówczesnej Czechosłowacji w latach 1967-1981 i jako pomocnik strzelił 76 goli.

Panenka nie wyróżniał się walką i szybkością, ale przede wszystkim doskonałą techniką kopnięć. Również dzięki tym atutom w latach 1973-1982 był jednym z filarów czechosłowackiej kadry narodowej, z którą w 1976 roku zdobył tytuł mistrza Europy na ME w byłej Jugosławii oraz brązowy medal na ME we Włoszech w 1976 roku. 1980. Był jednym z filarów reprezentacji Czechosłowacji na Mistrzostwach Świata (PŚ) w Hiszpanii w 1982 roku. W sumie rozegrał w reprezentacji 59 meczów i strzelił 17 goli.

Legendarny wykonawca ostatniego rzutu karnego dla Belgradu pozostawił niezapomniany ślad także w Austrii. W latach 1981-1985 grał w renomowanym Rapidzie Wiedeń. Ze słynnym austriackim klubem zdobył dwa tytuły mistrzowskie w najwyższej austriackiej rozgrywce piłkarskiej, a w 1985 roku walczył z Rapidem do finału Pucharu Zdobywców Pucharów (PVP), w którym jednak Wiedeńczyk przegrał 1:3 z Everton z Anglii.

W sezonie 1983/1984 Panenka był królem strzelców ligi Rapidu Wiedeń, dla którego rozegrał łącznie 127 pojedynków i zdobył 63 gole. Panenka zamknął rozdział austriackich zawodników w ówczesnych drugoligowych klubach VSE St. Pölten (1985–1987), SK Slovan Wien (1987–1989) czy ASV Hohenau (1989–1991).

Po powrocie do ojczyzny przez kilka lat pracował jako asystent trenera i działacz drużyny Bohemians Praga. Obecnie pełni funkcję prezesa Bohemians Praha 1905. W 2008 roku Panenka został uhonorowany Nagrodą im. Václava Jíry. Jest przyznawany osobistościom, które w znaczący sposób przyczyniły się do rozwoju czeskiej piłki nożnej. Jest także posiadaczem czeskiego odznaczenia państwowego – Medalu Za Zasługi I stopnia, nadanego mu w 2008 roku przez ówczesnego prezydenta Czech Václava Klausa.