Łamie „tabu” czwartej kadencji Erdoğana

Przełamane zostało utrzymujące się od dawna „tabu” na krajowej tureckiej scenie politycznej dotyczące możliwości jego ponownej kandydatury w wyborach prezydenckich w 2028 roku”. Podczas konferencji lokalnej organizacji rządzącej Partii Sprawiedliwości i Rozwoju (AKP) w prowincji Sanliurfa na południowym wschodzie kraju, w ubiegły piątek najpopularniejszy piosenkarz w kraju, Ibrahim Tatlises, zapytał prezydenta Turcji, czy będzie „obecny w kolejną kadencję prezydenta”. Erdoğan odpowiedział mu z pełnym znaczeniem: „Jeśli to będziesz ty, to będę”.

Erdogan przeciwko tureckiej konstytucji

że wbrew tureckiej konstytucji turecki prezydent zamierza ubiegać się o urząd prezydenta po raz czwarty. Dzień później „pałeczkę” objął przedstawiciel partii rządzącej Omer Celik, stwierdzając, że możliwość ubiegania się przez tureckiego prezydenta o czwartą kadencję „jest w naszym agendzie” pod jednym warunkiem: „że chce tego nasz naród „.

Wzrost w sondażach dla Erdogana

Tymczasem sondaże wskazują na wzrost liczby partii rządzącej i spadek opozycji, wraz z upadkiem reżimu Assada w Syrii i zwiększoną rolą Ankary w nowej erze kraju.

Kolejne kadencje Erdogana

Erdogan sprawuje swoją ostatnią kadencję zgodnie z turecką konstytucją, chyba że zostanie wprowadzona poprawka do konstytucji lub parlament rozpisze przedterminowe wybory. Po raz pierwszy został wybrany na prezydenta w 2014 r., a ponownie wybrany w 2018 i 2023 r. po zmianie konstytucji promowanej przez AKP wspólnie ze skrajną Partią Akcji Nacjonalistycznej (MHP) Devleta Bakhcelego przekształciło rząd w prezydencki. Nieprzypadkowo Celik stwierdził, że „znajdziemy formułę” na pokonanie bariery konstytucyjnej.

Rewizja konstytucji lub przedterminowe wybory

Jednak „muszle” partnerów rządowych nie wychodzą na światło dzienne. Ewentualna zmiana konstytucji może zostać poddana pod referendum, jeśli poprze ją 360 posłów (z 600). Do rozpisania przedterminowych wyborów potrzeba także 360 ​​głosów MP. Większości, których nie ma sojusz AKP z MHP. Stąd nieoczekiwany ciepły uścisk dłoni Bakhceliego z politykami prokurdyjskiej partii DEM (dawniej HDP) w siedzibach tureckiego Zgromadzenia Narodowego, ale także dyskusja, która rozpoczęła się na temat ewentualnej amnestii dla uwięzionego przywódcy Partii Pracujących Kurdystanu (PKK) , Abdullaha Ocalana.

Ataki przyjaźni na Kurdów

„Jest jasne, że turecki prezydent potrzebuje głosów Kurdów i DEM. Jego późna gorliwość w rozwiązaniu kwestii kurdyjskiej, wielka debata na temat uwolnienia Ocalana, ale także pogrom, jaki niedawno rozpętał przeciwko burmistrzom DEM, są częścią jego taktyki mającej na celu pomyślny wynik dopiero co rozpoczętej debaty na temat roszczenia czwartej kadencji” – podkreśla w rozmowie z Vimą turecki analityk Erkin Encan.

„Chociaż DEM ma nieco «świecką» ideologię, większość jej wyborców to muzułmanie. Co więcej, południowo-wschodni region Turcji należy do tych, w których AKP i DEM otrzymują najwięcej głosów. Dlatego pomyślne porozumienie dla AKP mogłoby spowodować przesunięcie głosów z DEM na partię rządzącą”. Podkreśla, że ​​„nie ma dla tureckiego prezydenta innego sojuszu niż ten, którego domaga się od Kurdów”.

Niemniej jednak, pan. Encan nie jest pewien, „czy Erdoganowi uda się zawrzeć jakiekolwiek porozumienie z Kurdami tak skuteczne, jak poprzedni proces normalizacji zwolnienia”, aby ponownie kandydować. „Polityka Erdogana wobec nierozwiązanej kwestii Kurdów, pomimo ostatnich przyjaznych ataków, opiera się na ucisku i prześladowaniu elementu kurdyjskiego” – wyjaśnia. Jeśli jednak tureckiemu prezydentowi „uda się stworzyć warunki poprawy stosunków między Turcją a USA i złagodzenia napięć nękających turecką gospodarkę, może mieć szansę”.

Jednokierunkowy Erdogan

Nawet niedawne aresztowania prokurdyjskich burmistrzów DEM należy postrzegać „jako część trudnych negocjacji” – kontynuuje Mr. Enjan. „W próbie nowego procesu normalizacyjnego rząd realizuje strategię oddzielenia partii DEM od PKK. I aresztuje członków partii DEM rzekomo powiązanych z „organizacją terrorystyczną”. Przesłanie tureckiego prezydenta, jak pan rozumie, jest jedno: „Nie ma innego wyjścia, jest jedno wyjście, musisz się ze mną porozumieć”.