Komary przyniosły do Europy niebezpiecznego wirusa, na którego nie ma lekarstwa

Części Ameryki Południowej i Kuby doświadczają obecnie wybuchu epidemii wirusa Oropouche z kilkakrotnie większą liczbą przypadków niż zwykle.

Według The Conversation, w Brazylii niedawno potwierdzono pierwszy zgon spowodowany wirusem Oropouche, co zwiększa obawy związane z obecną epidemią.

Wirus Oropouche jest przenoszony na ludzi przez ukąszenia zakażonych much lub komarów.

Jest to najczęstsza choroba wirusowa w Ameryce Południowej po dendze i jest przenoszona przez owady.

Wirus został po raz pierwszy wykryty w 1955 r. u pracownika leśnego zarażonego w regionie rzeki Oropouche w Tobago.

Pierwszy poważny wybuch epidemii miał miejsce w 1960 r. w Belém w Brazylii, gdzie odnotowano 11 000 przypadków.

Od tego czasu ogniska wirusa Oropouche powracają.

Szacuje się, że ponad pół miliona osób zostało zarażonych wirusem Oropouche od czasu jego odkrycia.

Ogniska choroby wystąpiły głównie w tropikalnych regionach Ameryki Południowej, Ameryki Środkowej i Karaibów.

Wirus Oropouche jest przenoszony na ludzi głównie poprzez ukąszenie zakażonych much lub komarów, głównie owadów żyjących na obszarach leśnych i w pobliżu zbiorników wodnych.

Objawy choroby wywołanej wirusem Oropouche są bardzo podobne do objawów grypy – nagły początek gorączki, ból głowy, zawroty głowy, dreszcze, bóle mięśni i wrażliwość na światło.

Objawy te utrzymują się zwykle przez 2-5 dni po ukąszeniu przez zakażonego owada.

Większość osób wraca do zdrowia bez trwałych skutków, ale objawy mogą nawracać.

Niestety, nie ma konkretnych leków przeciwwirusowych do leczenia oropushea, ale pacjentom można przepisać środki przeciwbólowe i terapię nawadniającą w celu złagodzenia objawów.

Chociaż wirus Oropushea zwykle nie jest śmiertelny, może powodować poważne powikłania, takie jak zapalenie mózgu i zapalenie opon mózgowych.

Od stycznia do połowy lipca tego roku liczba zakażeń wirusem Oropuchea w obu Amerykach gwałtownie wzrosła, zgłaszając ponad 8 000 przypadków.

Ponad 7 000 z nich zgłoszono w Brazylii.

Jest to znaczący skok w porównaniu z 832 przypadkami zgłoszonymi w ubiegłym roku.

Niepokojący jest nie tylko wzrost liczby przypadków, ale także fakt, że po raz pierwszy wirus jest bezpośrednią przyczyną dwóch zgonów.

Niepokojące jest również to, że przypadki są zgłaszane w obszarach, w których wirus Oropouche nie został wcześniej wykryty.

Nie jest jeszcze jasne, dlaczego liczba przypadków wirusa Oropouche jest tak wysoka w tym roku.

Zmiana klimatu może być czynnikiem, ponieważ rosnące temperatury przyspieszają rozmnażanie się owadów.

Powodzie zwiększają ilość stojącej wody, która jest również idealną pożywką dla owadów.

Inne czynniki przyczyniające się do rozprzestrzeniania się Oropouche obejmują wylesianie (które odstrasza komary i zmusza je do żerowania na ludziach, a nie na zwierzętach) oraz zwiększone przemieszczanie się ludzi na kontynencie między lasami a miastami.

Mutacje mogą również wpływać na zdolność wirusa do infekowania, wywoływania chorób, rozprzestrzeniania się i unikania układu odpornościowego. Wstępne dowody sugerują, że mutacje i zmiany genetyczne w genomie wirusa mogą być przyczyną obecnej epidemii.

Pomimo ogromnego zagrożenia dla zdrowia publicznego, jakie stwarza wirus Oropouche, obecnie nie ma licencjonowanych szczepionek zapobiegających tej chorobie.

Dlatego najlepszym sposobem ochrony przed chorobą wywołaną wirusem Oropouche jest unikanie ukąszeń owadów na obszarach, gdzie wirus jest powszechny, zwłaszcza w Ameryce Południowej, Ameryce Środkowej i na Karaibach.

Najlepszym sposobem na uniknięcie ukąszeń owadów jest stosowanie środków owadobójczych.

Zwróć uwagę na produkty zawierające pikarydynę i dietylotoluamid (DEET). Należy również nosić długie ubrania zakrywające ramiona i nogi.

Częstość występowania wirusa Oropouche w Wielkiej Brytanii i Europie jest uważana za bardzo niską, pomimo pojedynczych przypadków.

Wynika to z faktu, że wirus jest przenoszony na ludzi przez owady i do tej pory nie zgłoszono żadnego przypadku przeniesienia wirusa z człowieka na człowieka.

Źródło: Postimees