Kim był Munch, tajemniczy i niepokojący norweski malarz, który dał nam „Krzyk”?

Urodzony 12 grudnia 1863 roku Edvard Munch wiódł życie naznaczone problemami psychicznymi i starał się uwzględnić w swojej sztuce motywy niepokoju i lęku.

Jedną z najbardziej ikonicznych kompozycji w sztuce zachodniej jest autorstwa Edwarda Muncha i to się nazywa Krzykz 1893 r. Pod czerwonym niebem, na ścieżce z poręczami wychodzącymi na wirujący fiord, krzyczy kręty mężczyzna, cały w czerni, z rękami wzniesionymi w przerażeniu do łysej, szkieletowej głowy.

Według , Munch przypomniał sobie to doświadczenie inspirował swoje malarstwo w swoich prywatnych pamiętnikach. „Pewnej nocy szedłem górską ścieżką w pobliżu Kristianii (stara nazwa Oslo) – z dwoma towarzyszami” – napisał.

„To był czas, kiedy życie rozdarło moją duszę. Słońce zachodziło – pogrążyło się w płomieniach pod horyzontem… Poczułem wielki krzyk – i usłyszałem, tak, wielki krzyk.

Krzyk stał się synonimem jego artysty i życia osobistego wzburzony i niespokojny. Jednak Munch, urodzony w Løten w Norwegii, był o wiele bardziej płodny i znaczący niż pojedynczy obraz, niezależnie od jego sławy.

„Po twoim śmierć w 1944 r., wiek: 80 lat„, napisał Artur Lubow„władze odkryły – za zamkniętymi drzwiami na drugim piętrze jego domu – kolekcję 1008 obrazów, 4443 rysunki mi 15 391 rycina także drzeworyty, ryciny, litografie, kamienie litograficzne, bloki drzeworytowe, miedzioryty i fotografie”.

A osobista tragedia To napędzało większość płodnego dorobku artystycznego Muncha. Zarówno jego matka, jak i starszy brat zmarli na gruźlicę, gdy był jeszcze młody. Choć wstąpił do technikum w 1879 r trudności z chorobą i zdrowiem psychicznym utrzymywali nieregularną obecność.

W swoim pamiętniku Munch zapisał, że pierwsze malowanie starego kościoła rozpoczął w maju 1880 roku. W listopadzie rzucił technikum i „zdecydował się zostać malarzem„, uczestnicząc w kursach wieczorowych w Oslo School of Design.

Munch był taki od najmłodszych lat pod wpływem naturalizmu. Ale później ostatecznie przyjął bardziej „rozwinięty (…) psychologicznie naładowany i ekspresyjny styl, służący do przekazywania wrażeń emocjonalnych” – napisał Lubow, styl, który lepiej odzwierciedlał jego osobiste zmagania i który zdefiniował jego twórczość artystyczną.

Em Chore Dziecko — namalowany po raz pierwszy w 1886 r., gdy miał zaledwie 23 lata, i przez całe życie powracał do niego w innych wersjach i formach — Munch portretuje swoje starsza siostra umiera na gruźlicę podczas gdy twoja ciotka płacze obok ciebie.

Śmierć w izbie chorychnamalowany siedem lat później, przedstawia jego rodzinę cierpiącą razem w rzadkim, chorowitym, pomarańczowo-zielonym pokoju.

W większości jego twórczości kobiety zajmują ważne miejsce. Niektórzy, jak Poranek mi Inger Munch na czarno, są studia estetyczne które bawią się kontrastem, przedstawiając jedną osobę w prymitywnym świetle, a drugą w czarnej sukience i tle.

Jednak na wielu swoich obrazach kobiet Munch badał ich relacje i zredukował kobiety do źródła swojej udręki.

Inspiracją był koniec jego pierwszego związku Wampir (lub Miłość i ból), przedstawienie pełne pocałunku w szyję. Kobieta 1925, zwany także Kobieta w trzech fazachukazuje na tym samym ekranie pożądanie, oderwanie i śmierć, podczas gdy obok pulsuje bólem mężczyzna.

„Munch wielokrotnie podkreślał, że jego zdjęcia pasują do siebie „jak strony pamiętnika””– napisał biograf Sue Prideaux w Edvard Munch: Za krzykiem. „Wszystkie twoje dzieła są fragmentami wielkiego wyznania„.

Jego autoportrety — tajemnicze i zadymione Autoportret z papierosemz 1895 r. i torturowany Auto-Retrato bez piekłana przykład z 1903 r. — być może są one najlepszym przykładem jego twórczości głęboki konflikt osobisty i samopoznanie przez całe dziesięciolecia swojej kariery.

Autoportret. Między zegarem a łóżkiem to jedno z jego ostatnich dzieł, ukończone w 1943 roku. Przedstawia m.in Starszy, milczący Munch uwięziony pomiędzy dwoma symbolami śmierci. Za nim sala pełna jego dzieł sztuki, które z uporem nazywał swoimi „dziećmi”.

„Jak oddany ojciec – pisał Lubow – „poświęcił dla nich wszystko„.