Jak François Bairou „zmusił” Macrona do oddania mu mandatu – Ciernie na jego drodze

Odwieczna „złota rezerwa” francuskiej polityki, szef centrowej partii Modem, która w piątek w południe została mianowana nowym premierem Francji, prezydent zmierza w stronę rządu mniejszościowego. Dziewięć dni po upadku jego rządu Michela Barnierapo wotum nieufności ze strony lewicy i skrajnej prawicy Bairou zostaje wezwany do zerwania gordyjskich więzów tworzenia rządu. Celem jest wyciągnięcie Francji z kryzysu politycznego – najgorszego od 1962 r. – w jakim znalazła się ona po przedterminowych wyborach w lipcu ubiegłego roku, które „podzieliły” Zgromadzenie Narodowe na trzy bloki: centrowy Macrona, lewicę i skrajną prawicę , przy czym żaden z nich nie posiada absolutnej większości parlamentarnej. I żaden z tej trójki nie chce współpracować z kimkolwiek innym.

Bayrou wzywa się do pogodzenia kwestii nie do pogodzenia w niezwykle trudnym momencie dla Francji – po wykolejeniu jej deficytu i długu publicznego – ale także dla Unii Europejskiej znajdującej się w środku licznych kryzysów (Ukraina, Bliski Wschód, Syria), w świetle i objęcie prezydentury amerykańskiej przez Donalda Trumpa.

Odważne tło

Bayrou nie był pierwszym wyborem Macrona na stanowisko premiera. Ogłoszenie jego nominacji poprzedziło intensywne tło. Gazeta „Le Monde” podała, że ​​po dwugodzinnej dyskusji w piątek rano Macron zaproponował Bayrou stanowisko wicepremiera, ten jednak odmówił. Być może obawiając się, że Bairou wycofa poparcie swojej partii dla koalicji rządzącej, francuski prezydent najwyraźniej ustąpił.

73-letni Bairou, doświadczony polityk, zdaje sobie sprawę z trudnej sytuacji. Już 18 sierpnia w „Figaro” oświadczył, że Francja nie potrzebuje rządu, który będzie przeciwstawiał się innym partiom, lecz „zespół, który będzie się zbierał”, aby stawić czoła bardzo poważnym problemom kraju, świata i planety.

Intencje Bairou są dobre i święte, ale pewne jest, że jego własny rząd również będzie rządem mniejszościowym. Wraz ze swoją nominacją Bayrou automatycznie uzyskał poparcie centrowej koalicji pod rządami Macrona, czyli 130 deputowanych z 577 w Zgromadzeniu Narodowym. Aby rząd był niezależny potrzebne jest poparcie 289 parlamentarzystów – co jest niemożliwe. Francuska prawica licząca 47 deputowanych stwierdziła, że ​​nie będzie stała na przeszkodzie utworzeniu rządu pod rządami Bayrou, ale oczekuje, że nowy premier będzie rozwijał swój program. Wstrzemięźliwość francuskiej prawicy tłumaczy się faktem, że przywódca Modemu uważany jest przez jej część za „zdrajcę”, gdyż w drugiej turze wyborów prezydenckich w 2012 r. pozbawiając tym samym zwycięstwa prawicowego prezydenta Nicolasa Sarkozy’ego który spodziewał się reelekcji.

Termin socjalistów

Francuscy Socjaliści z lewicowej koalicji Nowego Frontu Ludowego (NFP), którzy wyciągnęli pomocną dłoń do Macrona podczas rozmów rozpoznawczych mających na celu przełamanie politycznego impasu, oświadczyli, że pozostaną w opozycji, ale nie złożą wniosku o impeachment rządu Bayrou, pod warunkiem, że nowy premier nie będzie korzystał z art. 49 ust. 3 Konstytucji, który umożliwia mu uchwalanie ustaw z pominięciem parlamentu.

Dla kontrastu jego skrajnie lewicowa Niesubordynowana Francja Jeana-Luca Melanchona zapowiedział już, że natychmiast złoży wniosek o wotum nieufności (ma takie prawo na mocy konstytucji). Ekolodzy, kolejny element NPR, czekają na nowy program rządowy, który wyjaśni ich stanowisko. Skrajnie prawicowy Zjednoczenie Narodowe (RN) za pośrednictwem swojego lidera Jordana Bardelli oświadczył, że „na początku” nie będzie składał wniosku o impeachment wobec nowego rządu. RN upiera się jednak, że nie wycofuje się ze swoich „czerwonych linii”, zwłaszcza jeśli chodzi o ochronę sytuacji finansowej i społecznej emerytów.

Kiedy zostanie ogłoszony skład nowego rządu Francji, na razie nie wiadomo. Konstytucja francuska nie nakłada na Prezydenta Republiki ograniczeń w zakresie mianowania członków rządu na podstawie rekomendacji Premiera. Przypomina się, że poprzednik Bayrou, Barnier, objął urząd premiera 5 września, a ogłoszenie i zaprzysiężenie jego rządu zajęło piętnaście dni.

; Czy uda mu się uchwalić budżet na 2025 rok, który był przyczyną upadku jego poprzednika? Za wielką zaletę Bairou uważa się to, że rozumie, że w polityce potrzebne są kompromisy. „Koncepcja kompromisu jest wpisana w jego DNA” powiedział „Le Monde” o David Ambibjego lewicowy były rywal w staraniach o przejęcie miasta Pau na południu Francji. Co więcej, ze względu na jego wiek – w obcym języku nazywa się go „Francois Biden” – Bayrou nie jest postrzegany jako potencjalny kandydat w wyborach prezydenckich w 2027 r. ani jako prawicowy, ani lewicowy.

Przygody prawne

Bayrou obejmuje drugi najważniejszy urząd polityczny, jaki kiedykolwiek sprawował – pierwszym jest prezydentura Republiki. Jeśli uda mu się utrzymać urząd premiera, wielbiciel zarówno François Mitterranda, jak i miłośnika literatury i historii Charlesa de Gaulle’a będzie miał osiągnięcie. Co więcej, wkrótce czeka go kolejna cierń: on i dziesięciu innych członków jego partii zostali oskarżeni jesienią 2023 roku o defraudację funduszy europejskich. W lutym ubiegłego roku Bairou został uniewinniony z powodu podejrzeń. Trwa jednak postępowanie apelacyjne, którego rozprawa nie została jeszcze wyznaczona. Jeśli zostanie wyznaczony na rozprawę, gdy Bairou nadal będzie sprawował urząd premiera, będzie to wydarzenie bezprecedensowe w przypadku urzędującego premiera.