García Montero: „Był czas, kiedy byłem na tym, że byłeś intelektualny i lubisz piłkę nożną” | Piłka nożna | Lekkoatletyka
Bo piłka nożna bez tego słowa jest bardzo mała. „Piłka nożna weszła do mnie jako dziecko przez radio lub czasopismo, aż do 16 lat nie widziałem swojego pierwszego meczu” – powiedział argentyńczyk, mistrz świata w swoim kraju w 1986 roku. Były piłkarz, także były Trener, przez wiele lat komentator telewizyjny i pisarz, znalazł się w poniedziałek w Cervantes Institute ze swoim reżyserem, poetem, krytykiem literackim i eseistą Luisem Garcíą Montero. W pierwszym wydarzeniu projektowym Listy mobilnenowy program Heads Heads, który próbuje połączyć sport i literaturę za pomocą kilku znanych postaci z obu światów, Valdano i García Montero wyjaśnili swoje doświadczenia i doszedł do wspólnego wniosku: piłka nożna i literatura to dwie idealnie kompatybilne pasje.
„Był czas, kiedy był na tym, że byłeś intelektualistą i lubiłeś piłkę nożną” – powiedział. „Literatura ma doświadczenie czasu, w którym dziedzictwo ludzkie jest dzielone jako doświadczenie wspólnego dobra i lubię piłkę nożną jako sport zespołowy, w którym można mieć dużą jakość, ale jeśli nie uda ci się obronić, grozi, grozi to zagrożenie całość – opowiedział. Piłka nożna, on i Valdano zgodzili się również sportem tożsamości, w którym fani rozwijają pasję, którą stworzyli jako dzieci. Czuje się utożsamiany z tym, który pochodzi z tej samej drużyny piłkarskiej lub z którym dzieli idola. Osobowość jest wykupiona przez granie. „Ulica miała wielką przewagę: zajął się innym graczem” – powiedział Valdano z samego samego początku z małego miasteczka par, w argentyńskiej prowincji Santa Fe. źle skrytykowała epokę epoki piłki nożnej. Na ulicy bardzo łatwo jest odkryć oryginalny talent, akademia jest lepsza ” – powiedział.
W historii piłki nożnej, wspominani, byli sportowcy, którzy dołączyli do bramek i tekstów. Świetnym przykładem tego było (Belém, São Paulo, 1954-2011). Oprócz piłkarza, znanego z niego jako „lekarza”. Kapitan Brazylii, uczestniczył w Pucharze Świata w 1982 i 1986 roku. Intelektualny był articulist, pisarzem i politycznie zaangażowany w lewicę, autor Demokracja Koryntian: Utopia tocząwraz z dziennikarzem Ricardo Gozzi. Tekst był niczym innym jak historią demokratycznego ruchu wewnętrznego funkcjonowania stworzonego w Brazylii Koryntian, klubie, w którym Sokrates grał w latach 1978–1984. Rewolucyjny sposób postępowania na czas, ponieważ zbiegł się z ostatnimi latami dyktatury Wojsko, które upadły w 1985 roku i ustąpiło miejsca demokracji.
Oprócz Sokratesa byli inni. Pepe Mel, César Luis Menotti, Miguel Pardeza, Óscar de Marcos i sam Jorge Valdano napisali książki związane z tym, co jest lub była jego pasją. „Piłka była moją pierwszą połową życia, a słowo to było drugie” – powiedział Valdano. García Montero poświęca również pewne wersety piłce nożnej w swoim wierszu Niedzielne popołudnie, zawarte w Twojej książce Zmęczony widok. W przypadku Granady „piłka nożna i literatura to dialog z czasem”, nie tylko ze względu na cel, który wchodzi w zniżkę i daje do przemówienia, ale także argumenty generowane z czasem dni, na przykład gdy niektórzy stracili Argentyńska drużyna narodowa przeciwko Korei Południowej na etapie grupowym, aby wznieść się z tytułem w finale przeciwko Niemcom. „Nie jest konieczne nadawanie tym rzeczom nadmiernej wartości. Są dziewięćdziesiąt minut w szklance wody. Ale zostałem ode mnie usunięty ”, podsumowuje García Montero w Niedzielne popołudnie.
