Europa wykrywa podejście Hiszpanii do Chin i Włoch, uważa, że odkryła klucz
Niedawna podróż Pedro Sáncheza do Chin zapaliła alarmy w Europie, która z coraz większym zainteresowaniem obserwuje strategiczny zwrot Prezydenta Hiszpań do azjatyckiego giganta. Poza wizytą dyplomatyczną przesiedlenie odzwierciedla skonsolidowany trend: próby rządu postawionego jako pomost między Europą a Chinami, wzmacnianie więzi gospodarczych i politycznych z krajem wschodnimw czasach, gdy stosunki międzynarodowe są naznaczone globalnymi napięciami.
Od czasu przybycia władzy w 2018 roku Sánchez przekształcił hiszpańską scenę gospodarczą. Podczas gdy znaczna część Europy stanęła w obliczu kryzysu i niestabilności, Hiszpania wyróżniała się solidnym wzrostem: w 2024 r. PKB wzrósł o ponad 3%, jej torba wzrosła o 14,8%, a bezrobocie osiągnęło historyczne minimum. Te liczby zajęły media takie jak Economist y Financial Times A Kwalifikuj Hiszpanię jako jedną z najbardziej dynamicznych gospodarek w rozwiniętym świecie.
W tym kontekście Bonanzy, Madryt zintensyfikował swoje powiązania z Pekinem. Chiny stały się kluczowym partnerem komercyjnym, z inwestycjami, które podwoiły się w ostatnich latach oraz projekty, takie jak terminale dotyczące samochodów elektrycznych i zrównoważonych parków przemysłowych na terytorium hiszpańskim. Sanchez był jednym z niewielu europejskich przywódców, którzy wielokrotnie odwiedzali Chiny, obstawiając długoterminową współpracę strategiczną.
Jednak takie podejście nie zostało zwolnione z tarcia. Rosnąca odległość wśród Stanów Zjednoczonych, szczególnie w przypadku Trumpist Wing, wygenerowała napięcia. Sanchez skrytykował politykę zagraniczną Waszyngton. Anti -American uczucie, zakorzenione w części hiszpańskiego społeczeństwa, karmi to stanowisko, a niektórzy partnerzy rządowi zwrócili się nawet o odejście z Hiszpanii NATO.
Ruch Hiszpanii do Chin jest uważnie obserwowany w Brukseli i Rzymie, gdzie niektórzy analitycy uważają, że hiszpański sukces gospodarczy może być częściowo należny z ich zaangażowaniem w dywersyfikację ich globalnych sojuszy. Kluczem, według Włoch, byłoby połączenie pragmatyzmu gospodarczego ze strategiczną niezależnością. Europa, przed tą panoramą, stoi przed wyzwaniem dostosowania się do nowej równowagi sił, w którym Hiszpania wydaje się chcieć odgrywać wiodącą rolę.
