Ester Geisler: Nasz młyn jest moim miejscem najwyższej potrzeby. Praca nad nim uczy pokorę i pomaga mi

O czym najpierw pomyślisz, kiedy kieruję motywem natury?

Przede wszystkim myślę o strumieniu w naszym domku i nogach. W górach Orlické mamy poprzedni młyn, który przepływa przez złoty strumień. I mam całe dzieciństwo związane z tym miejscem, dorastałem i dorastaniem moich dzieci. W Harrym Potterze komora jest najwyższa potrzeba. A nasz młyn, to moje miejsce najwyższej potrzeby. Ma swojego ducha, który może wyleczyć wiele obolałych obrażeń. Po prostu przychodzę do pokoju, położyłem plecak i siadam przy stole, fizycznie odczuwaj ze mnie wszystkie stres i depozyty praskie. Po prostu tam bądź. Poczuj zapach drewna, zapach domku i wszystko wydaje mi się, że wspomnienia z dzieciństwa. Z bezpieczeństwem. Wszyscy czujemy się tam dobrze. Idziemy do mnie, moich dzieci, mamy, sióstr i ich rodzin, w których możemy. Czasami jest ich dwadzieścia. I chociaż jest to tylko godzina i trzy czwarte od Pradzki, czas mija inaczej i wydaje się, że coś jest inne. To takie wprowadzenie do naszego domku.

Co zrobił Little Eťa w domku?

Mój kuzyn i przyjaciel i ja polowaliśmy pstrąg w potoku. Nauczyliśmy się łowić je pod kamieniami, z szmatką w ręku, aby uniknąć poślizgu. Włożyliśmy je do wiadra, a kiedy było ich wystarczająco, natychmiast smażyliśmy je w maśle z kminkiem i solą. Było pyszne. I oczywiście poszliśmy do lasu po grzyby. Lubię to do dziś. Moja ukochana i ja nawet ostatnio byliśmy na kursie grzybowym.

Czy znalazłeś coś nowego w grzybach?

Zabrali nas do różnych rodzajów lasów, przeszliśmy przez pięć do sześciu różnych rodzajów, wyjaśniliśmy nam, gdzie rosną grzyby, takie jak Oyster, pokazali nam również różne schowki i wprowadziliśmy do grzybów, o których nie pomyślałbym o podjęciu Wszystko. Jak fioletowe ćwierkania. Tego dnia znaleźliśmy trzydzieści grzybów! Potem poszliśmy prosto do domku, zatrzymaliśmy się w lesie, który wyglądał dokładnie jak kurs – i znaleźliśmy wiele grzybów!

Kiedy mówimy o domku, możesz opisać, ile ukształtowało cię to miejsce?

Z pewnością pomogło mi rozwinąć wyobraźnię dzieci i wyobraźnię. Zawsze marzyłem o tym pięknie. Cokolwiek zmieniłem za Forest Fairy I pobiegła w lesie, albo narysowałem, pomalowałem lub tam byłem. I oczywiście codzienne marzenie było wspierane przez otaczającą naturę w połączeniu z całą przestrzenią otwartą dla wyobraźni. Są ludzie, z którymi dorastasz, którzy w jakiś sposób cię inspirują i prowadzą, ale wiele prac będzie na sobie. Bardzo silne środowisko była dla mnie również z moją babcią, która pochodziła z Dobruški. Tam właśnie doświadczyłem atmosfery małego miasta – chodzą tam po jajka, tam po mleko, a teraz trawa musi być szturchana i dała króliki… Myślę, że wszystko to utworzyło we mnie jakąś czeską tożsamość, tworząc miłość do Ziemia, ludowe zwyczaje. Myślę, że to powiązanie jest ważne dla wszystkich.

Czy masz jakieś miejsca w domku, w których idziesz marzyć, myśleć lub płakać?

Idę na łąkę, na której widok jest na krawędzi. Możesz zobaczyć pudełko za pudełkiem, las za lasem, ma dużo warstw, aż do takiego szarego niebieskiego. I zawsze wyobrażam sobie, że nie widzę morza, a to sprawia, że ​​jestem bardzo dobry na mojej duszy. Myślę, że gdybym poszedł jeszcze przez dwie godziny, przyszedłbym na plażę i poczułbym się trochę tak, jakbym latał na wakacje i miałeś piękny krajobraz poniżej. W tym momencie jestem w stanie zobaczyć wiele rzeczy z dystansu i perspektywy. Podoba mi się też, gdy zalewają w domku w piecu, i uwielbiam tam chodzić, gdy jest mama. Nie z powodu jakiejś służby, aby mnie ugotować, nawet jeśli nadal gotuje i piecze. Ale myślę, że dopóki jest to poczucie bezpieczeństwa, gdzieś jest mama i mogę iść spać na piecu, który mnie rozgrzewa, jest świetnie. Mam czterdzieści lat i często zastanawiam się, co moja mama robiła w tym wieku. Miała mnie dość późno i mam nadzieję, że doświadczy mnie w wieku pięćdziesięciu lat. Naprawdę doceniam chwile, w których możemy być razem, i staram się z niego korzystać w jak największym stopniu.

Czy tworzysz ogród z mamą i siostrami? Czy płyniesz, coś uprawiasz?

Mama dużo bierze o ogrodzie. Zasadziła tam wszystko, a teraz dba o to. I stała się zielarzem, wie we wszystkich ziół. Kiedy ktoś kaszle, wychodzi, ma kwiaty i korzenie, robi herbatę i leczy nas tam. Lubię cięcia i cięcie krzewów, lubię tworzyć różne kształty za pomocą noża do pędzla i lubię te zwykłe prace ogrodnicze jako grabie. Dostaję się do pewnego tempa i jest to w rzeczywistości medytacyjna, dobra robota, w której można się zrelaksować. Mama rośnie floxy, są pięknie kolorowe, duże i przychodzą do jedzenia. Są takimi uroczymi Bambi, ale ich mama każe im się wydostać. Mam jeden rytuał z Ogrodem Summer, kiedy rano idę do ogrodu i zbieram świeże maliny i jagody w jogurcie, rozerwij moją miętę na herbatę, a to są rzeczy, które naprawdę kocham. Mamy również łóżka z ziemniakami. To naprawdę przyjemność. Świeżo wykopane, gotowane ziemniaki z masłem i twarogiem, a nawet z klopsikami to dobroć. Ale ziemniaki wciąż wygrywają całą linię.

Mówiłeś o swoim dzieciństwie, tworząc tożsamość. Czy są jakieś linki do twoich korzeni do twojej pracy artystycznej?

W tej chwili dość dość. Zrobię dokument o naszym tatę i nie zaprezentuję go tylko jako japoński, autor japońskich kaligrafii, tłumaczy, dziennikarza, który pracował dla japońskich gazet oraz fotografa, który zrobił piękne zdjęcia w Japonii. Ale także jako człowiek, który uchwycił nasze dzieciństwo na swoich pięknych zdjęciach, Ale także twoja wewnętrzna kruchość. Slajdy do tej pory leżały w piwnicy. Nawiasem mówiąc, wiosną 2026 r. Jego zdjęcia będą wystawiane na dużej wystawie w Prague’s Dox. Zawsze byłem bardzo wizualny, więc miałem kilka zdjęć związanych z niektórymi wspomnieniami, czasem fałszywymi. Po prostu wziąłem kilka rzeczy i sytuacji z tych zdjęć i myślałem, że tam jestem, że tego doświadczyłem. Teraz, gdy przygotowuję dokument, mam możliwość lepszego klasyfikacji niektórych sytuacji rodzinnych, aby lepiej go złożyć.

Jakie zdjęcie taty utknęło znacznie w twojej pamięci?

Na przykład zdjęcie małej Lely, moich sióstr, gdy moja babcia w kuchni stoi na stole przy stole i coś robi. Wokół są wszystkie garnki babci i stare, plastikowe pojemniki na ciasto, znajduje się butelka bombowca do bitej śmietany … niektóre z tych rzeczy, takie jak niektóre urządzenia, widziałem w muzeum. Podoba mi się ten sentyment retro. Sprowadza mnie to z powrotem do mojego dzieciństwa.

Kiedy przetwarzasz dokument o swoim tatę, co się w tobie dzieje?

Prawdopodobnie jest wszystko, co możesz sobie wyobrazić. Ale gdybym musiał coś przebić, prawdopodobnie najbardziej ciekawości, ponieważ im więcej o nim wiem, tym bardziej mi się wydaje. Jestem tym bardziej zły.

Ile miałeś, kiedy opuścił świat?

Miałem 25 lat, miałem małe bliźniaki, wciąż byłem utworzony. Z czasem nie tęskniłem za tatą, ale niezbędny. Kiedy odszedł od nas, byłem za mały. Potem widzieliśmy się nawzajem, ale nie byliśmy na tym samym poziomie, abyśmy mogli mówić o życiu. Dokumentem jest także emocje, miłość, a przede wszystkim silne pragnienie dzielenia się, pokazując go ludziom. Po śmierci mojego taty poznałem jego przyjaciół, bliskich, którzy zawsze mu mówili. W ich oczach było coś takiego jak dusza taty, która przylgnęła do nas, i nagle poczułem szczególny bliskość. Zastanawiałem się, dlaczego nikt nie wiedział? W końcu to, co powiedziała osoba, było tak poetyckie i miłe. Na początku zacząłem przygotowywać jego wystawę i wreszcie zdałem sobie sprawę, że jest to wpływ na film. I chociaż wszyscy mówią, że był bardzo oryginalny i wyjątkowy, uważam, że nie buduje go na rodzinnym cokole. Będzie też wiele rzeczy na temat tego, jak był skomplikowany, jak prawdopodobnie nie był dobrym partnerem, czasem nawet tatą, jak kruche było w czymś, niezależnie od tego, czy objawił się alkoholizm, czy trochę puszysty.

Jak bardzo AňA z Lel lub twoją mamą uczestniczą w dokumencie?

Przygotowuję to. Ale kiedy znajduję coś interesującego w moim tatę, dzielę się tym na naszym rodzinnym czacie. Siostry i mama są częścią dokumentu, przeprowadziłem z nimi wywiad.

Jesteś najmłodszy, więc twoje siostry z pewnością doświadczyły więcej niż ty…

Też nie. Kiedy tata nas opuścił, mieli piętnaście lat. Trzymali to dla mnie, ponieważ prawdopodobnie mieli wrażenie, że nie chcieli zepsuć mojego dzieciństwa. Od dawna nie wiedziałem, że odejście taty było ostateczne. Ale rodzice zerwali z godnością i na poziomie, więc nadal byliśmy w kontakcie. Druga kobieta taty przyszła na nasze rodzinne uroczystości. Mama czasami opiekowała się Felixem, który jest naszym pół -bratem. A kiedy był starszy, my, moje i siostry go pilnowali. Co dwa tygodnie byłem na obywatele, gdzie mieszkał mój tata, lub chodziliśmy do jego domku za Praga. Miło jest przejść przez to wszystko w dokumencie i zdać sobie sprawę, jak to było, kiedy byłem mały, gdy dorastałem. Myślę o moim rodzicielstwie, a jednocześnie o rodzicielstwie moich rodziców, porównywanie go … to rewizja wydarzeń rodzinnych doświadczonych i doświadczonych przez większość z nas.

Teraz, jeśli spróbujesz zbudować małego eucha, który grał tajemniczą laskę w The Cottage, a także dzisiejszą Esther -znaną aktorkę i artystkę -jaka jest różnica między nimi?

Teraz, gdy przychodzę do domku, czasami czuję, że jest to trudniejsze niż pozwolić ci pójść do ducha miejsca, aby mnie wyleczyć. Szczerze mówiąc, mam po prostu okres, kiedy moja praca i miasto jakoś mnie przytłoczyły. Ale nie mam tylko domku związanego z bajkami dla dzieci Sny, lubię tam pracować. Umieszczenie drewna, powódź, zamiatanie pieca, przynoszenie popiołów, odrzucanie śniegu… jeśli chcesz tam być, musisz go najpierw przygotować i musisz pokonać dyskomfort. Która uczy pokorę i jakoś mi pomaga. Wiesz, że musisz się tam dążyć i nie jest to łatwe. I właśnie to lubię w domku.

Ester Geislerová w pigułce

Ester Geisler jest najmłodszą z trzech sióstr Geisler – aktorki lub Geisler, malarzy i piosenkarka Lenka Geislerová. Studiowała projekt promocyjny w szkole artystycznej, a także gra. Jest główną twarzą projektu Terapia poprzez dzielenie się. Jej matka jest malarzem akademickim, a ojciec był tłumaczem, dziennikarzem i japońskim. Oprócz wystawy swoich zdjęć Esther łapie również dokument zatytułowany Two Deci of the Soul.

Terapia poprzez dzielenie się Pojawił się na Instagramie po raz pierwszy w 2018 r., Kiedy Ester Geisler podzielił się mrożącymi reflektorami, od których ludzie się rozeszli. Obudził ogromną odpowiedź i hashtag #terapiesdilen stał się zjawiskiem.

Dzisiaj profil, który obserwuje 345 000 osób na Instagramie i ponad 25 000 na Facebooku, zajmuje się również cyberprzemocą, seksingiem, cyberprzestępczością, ryzykiem sieci społecznościowych i ochrony danych osobowych w Internecie. Uzupełnia go książki, serie audio, seria internetowa i audiobook.

W ramach wykładów można zobaczyć Esther wraz z sparowanym terapeutą Honza Vojtek w styczniu w różnych miastach CR. Możesz także wesprzeć działalność dzielenia się terapią, kupując np. Wysokurki i bluzy lub rozrywkę na zajęcia offline, takie jak kolorowanki i łamigłówki.