Dzień Weterana upamiętnia zakończenie I wojny światowej, a jego symbolem jest czerwony mak
Koniec walk w I wojnie światowej jest upamiętniany na całym świecie dzisiaj (11 listopada) jako Międzynarodowy Dzień Weteranów Wojennych.
Do tego czasu najkrwawszy, trwający cztery lata konflikt w historii ludzkości zakończył się zawieszeniem broni podpisanym 11 listopada 1918 r., podczas odwrotu francuskiego sztabu generalnego w lesie w pobliżu miasta Compiégne w północnej Francji. Tego dnia, dokładnie o godzinie 11 i 11 minut, padła ostatnia salwa i działa zamilkły na polach bitew I wojny światowej. Od tego historycznego momentu minęło 106 lat.
Negocjacje pokojowe rozpoczęły się już w wagonie w Compiégne 8 listopada. Ostatecznie zawieszenie broni między Niemcami a Mocarstwami Porozumiewawczymi (Francją, Rosją, Wielką Brytanią, do których później dołączyły Włochy i Stany Zjednoczone) zostało podpisane następnego dnia.
W Niemczech tekst dokumentu wywołał wielkie oburzenie, ponieważ zgodnie z paragrafem 231, Niemcy były odpowiedzialne za szkody i cierpienia spowodowane ich agresją. Niemcy utraciły część swojego terytorium i musiały zapłacić znaczne reparacje, których wysokość ustalono na 132 miliardy marek w złocie.
Koniec wojny oznaczał rozpad niektórych imperiów i powstanie nowych państw
Koniec I wojny światowej oznaczał koniec Cesarstwa Austro-Węgierskiego, Cesarstwa Niemieckiego, Imperium Osmańskiego i carskiej Rosji oraz powstanie nowych państw, w tym Czechosłowacji, Węgier i Austrii.
Straty w ludziach, jakie pochłonęła wojna, były bezprecedensowe w historii ludzkości. Spośród 65 milionów żołnierzy zmobilizowanych przez wszystkie walczące państwa, osiem milionów zginęło, a kolejne 21 milionów zostało rannych lub okaleczonych na całe życie. Około 400 000 żołnierzy zostało zmobilizowanych z terenów dzisiejszej Republiki Słowackiej do armii austro-węgierskiej, z czego prawie 70 000 nigdy nie wróciło do domu.
Symbolem weteranów stał się czerwony mak. Kwiaty te pokrywały groby poległych żołnierzy na froncie zachodnim. Symbol ten wywodzi się z wiersza In Flanders Fields, napisanego w maju 1915 roku przez kanadyjskiego lekarza Johna McCrae, służącego w pobliżu belgijskiego miasta Ypres. Chociaż był chirurgiem wojskowym, nie mógł pogodzić się z trudami rannych żołnierzy i łagodził swój ból pisząc wiersze.
Tradycja świętowania zakończenia I wojny światowej rozpoczęła się w pierwszą rocznicę podpisania zawieszenia broni, 11 listopada 1919 roku, kiedy to dzień ten został upamiętniony w Waszyngtonie, Londynie, Paryżu i innych miastach.
Prezydent USA Woodrow Wilson ogłosił 11 listopada Dniem Zawieszenia Broni. Stał się on oficjalnym świętem w 1926 r., a w 1954 r. Kongres przemianował Dzień Zawieszenia Broni na Dzień Weteranów.
W krajach Wspólnoty Narodów 11 listopada obchodzony jest pod oficjalną nazwą Remembrance Day (Dzień Pamięci), a także jako Poppy Day (Dzień Maku), a na przykład we Francji, gdzie dzień ten jest świętem państwowym od 1922 roku, jako Jour de l’Armistice (Dzień Zawieszenia Broni) lub Jour du Souvenir (Dzień Pamięci).
Międzynarodowy Dzień Weteranów Wojennych obchodzony jest również na Słowacji, gdzie odbywają się uroczystości upamiętniające, składanie kwiatów na grobach żołnierzy, zapalanie zniczy i bicie dzwonów.
Stowarzyszenie Post Bellum tradycyjnie organizuje w tym dniu zbiórkę publiczną na terenie całej Słowacji, aby zebrać fundusze na dokumentację historii weteranów antyfaszystowskiego i antykomunistycznego ruchu oporu. Każdy darczyńca otrzymuje symboliczny czerwony kwiat maku, który przypina, aby upamiętnić bohaterstwo weteranów wojennych oraz wyrazić swój szacunek i poważanie. Dlatego w niektórych krajach Dzień Weterana Wojennego nazywany jest również Dniem Czerwonego Maka.
