Dzień, w którym NATO minęło – 28.02.2025 – Demétrio Magnoli

Reality show o upokorzeniu Zelenski promowanym przez Trumpa w owalnej hali zakończył pęknięcie między USA a Ukrainą oraz wyrównanie Białego Domu z Putinem Rosją. Wydarzenie, posypane groźbami, zniewagami i oskarżeniami, jest zgodne z dwustronnymi negocjacjami USA/Rosji w sprawie przyszłości Ukrainy, oświadczenia Trumpa poprzez przypisanie odpowiedzialności Europejczykom za gwarancje bezpieczeństwa zaatakowanemu krajowi i władzy ONZ. Cała praca oznacza wirtualne załamanie NATO.

Sojusz Atlantycki nadal istnieje na papierze, ale stracił duszę, wyrażoną w art. 5 traktatu założycielskiego, który klasyfikuje atak wojskowy na któregokolwiek z jego członków jako agresji dla wszystkich. Artykuł unieważnił, na poziomie geopolitycznym, geograficzne separacja między USA a Europą na ogrom Atlantyku. Odtąd znów jest, w słowach Trumpa, „cudownego oceanu” oddzielającego amerykańską supermocarstwo narodów europejskich.

Trump zdaje sobie sprawę ze starego „antyimperialistycznego” lewego snu, który opisuje NATO jako amerykańskie narzędzie hegemonii. Historia uczy jednak, że NATO było odpowiedzialne za geopolityczną stabilizację Europy Zachodniej w powojennym lub demokratycznym renesansie narodów, które uciekły ze sfery wpływów radzieckich.

W tych krajach rozkwitła liczba polityczna, związki, wolności cywilne, prawa indywidualne. W nich lewica socjaldemokratyczna miała okazję rządzić i rozszerzać sieci ochrony socjalnej. Zgodnie z płaszczem bezpieczeństwa gwarantowanego przez NATO urodziła się Unia Europejska.

Później, paradoksalnie, sojusz Atlantycki stał się jedyną realną ramą do wykonywania suwerenności narodowej w Europie Wschodniej, pozytywnym dowodem tego jest naleganie uwolnionych narodów sowieckiego jarzma w 1989 r., Aby dołączyć do NATA. Negatywnym dowodem jest dwa rosyjskie imperialne inwazje Ukrainy, naruszające notatkę Budapesztu (1994), według której Ukraińczycy oddali swój arsenał nuklearny Rosji w zamian za uznanie ich granic.

Putin (i Lula, tak przy okazji) oskarża NATO o bycie przyczyną swojej wojny – wciąż w tekstach i przemówieniach krzyczą o włączenie sąsiada do „Wielkiej Rosji”. W rzeczywistości sojusz Atlantycki działał od implozji ZSRR jako gwarancja pokoju w łuku, która rozciąga się od Estonii do Rumunii.

Po 1990 r. Europejczycy byli pełen idylli wiecznego pokoju zapewnionego art. 5 i drastycznie zmniejszyli swoje inwestycje w obronę. Dzisiaj, pod wpływem abjuracji Trumpa, Europa porusza się w nieznanych wodach – i musi wznieść niezależny budynek bezpieczeństwa.

Jean Monnet, „ojciec założyciel” Unii Europejskiej, zaprojektował zarys europejskiej społeczności obrony (EDC), który byłby autonomicznym filarem w NATO. EDC zyskał kształt w traktacie Paris (1952), podpisany przez Francję, RFA (zachodnie Niemcy), Włochy i Benelux, ale odrzucone przez Francuskie Zgromadzenie Narodowe. W dzisiejszych czasach furii przywódcy europejscy prowadzą Waszyngton w poszukiwaniu życzliwego ukłonu wobec Trumpa. Ile zajmie bieganie do plików w Brukseli w celu inspiracji w traktowanym traktatu siedem dekad temu?

Link prezentu: Podobał ci się ten tekst? Subskrybent może wydać siedem darmowych trafień z dowolnego linku dziennie. Po prostu kliknij F Blue poniżej.