Drzewa z obrazów Da Vinci ukrywają matematyczny sekret

Drzewa, które Leonardo da Vinci i Piet Mondrian namalowali w swoich dziełach, ukrywają matematykę w swoich gałęziach.

Naukowcy uważają, że ta matematyka ukryta w niektórych obrazach może być podstawą ludzkiej zdolności do rozpoznawania obrazów drzew w dziełach sztuki. W naturze drzewa podążają za „autosymilarycznym” modelem gałęzi zwanym fraktalnym, w którym te same struktury są powtarzane w rosnącej skali od pnia do górnej części gałęzi.

W badaniu naukowcy badali matematycznie skalowanie grubości gałęzi drzew w dziełach artystycznych. „Analizujemy drzewa z dzieł sztuki jako fraktalne, podobne formy i empirycznie porównujemy sztukę z teoriami dotyczącymi grubości gałęzi opracowanych w biologii” – wyjaśniali naukowcy Noi.mdw odniesieniu do.

Leonardo da Vinci zauważył, że gałęzie drzew zachowują swoją grubość podczas gałęzi. Użył parametru o nazwie α, aby określić związek między średnicami różnych gałęzi. Twierdził, że jeśli grubość gałęzi jest równa połączonej grubości dwóch mniejszych gałęzi, wówczas parametr α jest równy 2.

Naukowcy przeanalizowali drzewa artystyczne z różnych części świata, w tym drzewa meczetu Sidi Sayyed w Ahmedabad, z XVI wieku, japońskich obrazów Edo i abstrakcyjnej sztuki XX wieku.

Odkryli, że wartości α w tych dziełach ART wynoszą od 1,5 do 2,8, co jest podobne do zakresu tej wartości na naturalnych drzewach.

„Odkryłem, że α wynosi od 1,5 do 2,8, co odpowiada diapazonowi naturalnych drzew” – powiedzieli naukowcy.

„Chociaż wymiar fraktalny zmienia się znacznie w różnych drzewach i obrazach, stwierdzamy, że α Diapazon w studiach przypadków wielkich dzieł sztuki z różnych kultur i okresów jest zgodne z tymi prawdziwymi drzewami”, poinformowali o Wniosek wyciągnął.

Nawet abstrakcyjne obrazy, takie jak szare drzewo Piet Mondriana w 1912 r., Które nie przedstawiają wizualnie określonych kolorów dla drzew, można zidentyfikować jako drzewa, jeśli zostanie zastosowana realistyczna wartość α, twierdzą naukowcy.